اثری که هم‌اینک در معرفی آن سخن می‌رود، بازشناسی عده و عُده فرقه بهائیت در ارتش شاهنشاهی را مورد بررسی قرار داده است. از نکات جالب توجه در این‌باره آن بود که زعمای بهائیت اسلحه‌برداری و جنگ را حرام اعلام کرده بودند! این پژوهش از سوی شاداب عسکری انجام شده و مرکز اسناد انقلاب اسلامی آن را روانه بازار نشر ساخته است. تارنمای ناشر در اشارتی کوتاه، در باب این کتاب آورده است: «بهائیان در کسوت نظامی برای قبضه کردن مشاغل حساس می‌کوشیدند تا در پوشش حمایت و صیانت از حکومت پهلوی، در مصدر امور قرار گیرند. حکومت پهلوی نیز که با سرکوب قیام ۱۵ خرداد و تصویب کاپیتولاسیون و تبعید امام‌خمینی (ره) کاملاً با بدنه جامعه فاصله گرفته، کوشید تا پیروان این فرقه را در ساختار سیاسی کشور تقویت کند. از آنجا که ارتش یکی از ارکان مهم حکومت پهلوی بود، بهائیان کوشیدند تا با نفوذ در آن موقعیت خود را تحکیم بخشند. یکی از این موضوعات بسیار مهم، ذکر این مطلب از سوی تعدادی از سربازان بهایی بود که عنوان می‌داشتند: اسلحه دست‌گرفتن و جنگیدن در بهائیت حرام است! با عنایت به اینکه در حکومت پهلوی، مرکزیت بهائیت هیچ مانعی برای حضور بهائیان در ارتش ایجاد نکرده بودند و بهائیان متعددی همچون سپهبد ایادی، سپهبد خسروانی، سرلشکر شعائی و اقوامش که همگی تیمساران دربار شاهنشاهی بودند، در ارتش اشتغال داشتند تحت این شرایط، این رفتار و گفتار سربازان بهایی در طول جنگ تحمیلی، بسیار عجیب بود و جای تعمق داشت....»
همان سایت در یاداشتی، مفاد «بهائیان نظامی در حکومت پهلوی دوم» را به ترتیب پی آمده معرفی کرده است: «در اولین فصل کتاب با عنوان پیدایش و تکوین بهائیت، مباحثی همچون: شکل‌گیری بهائیت، ساختار درونی بهائیت، بیت‌العدل، ممنوعیت بهائیان برای ورود به حوزه سیاست، اشتغال بهائیان در حکومت پهلوی دوم، آموزه‌های بهائیت درخصوص وطن، ارتباط بهائیت با صهیونیسم و رابطه بهائیان با مقامات امریکایی در ایران مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند. فصل دوم کتاب به جایگاه ارتش در رژیم پهلوی می‌پردازد. در این فصل با تبیین جایگاه ارتش در نهاد قدرت پهلوی به موضوعاتی همچون: رضاخان و نظامیان حکومت پهلوی، منزلت نظامیان در حکومت پهلوی دوم، جایگاه ارتش در بین نهاد‌های کشور و ویژگی‌های نظامیان ارشد برای ارتقا اشاره شده است. آخرین فصل و مهم‌ترین بخش این اثر نیز بهائیان در ارتش شاهنشاهی را بررسی می‌کند. حضور فعال و تأثیرگذار بهائیان در ارتش شاهنشاهی تا آخرین روز‌های عمر رژیم پهلوی ادامه داشته است و حداقل ۵۳ نفر از بهائیان نظامی به درجات امیری رسیده و تیمساران شاهنشاهی بودند. در این فصل نیز موضوعاتی همچون: بهائیان نظامی، جایگاه نظامی‌گری در فرقه بهائیت، آشنایی با تعدادی از بهائیان نظامی که با هدف نفوذ به ارتش پیوسته بودند به عنوان مباحث اصلی این فصل منظور شده‌اند. از ویژگی‌های منحصر به فرد این کتاب، پیوست‌های اسنادی متعددی است که بر غنای محتوایی آن می‌افزاید، به طوری که فهرست‌های منتشر نشده‌ای از دو صورت اسامی مرتبط با ۱۱۹ نفر از تیمساران ارتش که در مشاغل و مناصب بالای سیاسی مشغول به کار بودند و همچنین نتایج حاصله از اقدام درباره شناسایی بهائیان نظامی در اسناد به همراه فهرست اسامی بیش از ۵۵۶ نفر از بهائیانی که در ارتش شاهنشاهی و سایر قوای مسلح حکومت پهلوی شاغل بودند، گنجانده شده است....»
