اجرای برخی آثار نمایشی که با ایمان، وطن و میهن‌پرستی عجین شده برای مخاطب جذابیت‌های خاصی را به دنبال دارد و حماسه‌سرایی‌های متفاوتی را برای او رقم می‌زند. ادبیات کهن ایران به ویژه ادبیاتی که آبشخور معنوی و عرفانی دارد، آنچنان گرانقدر بوده که پس از گذشت چند قرن همچنان ماندگار است و سینه به سینه و دهان به دهان نقل شده و می‌شود.
تکیه‌گاه ادبیات کهن ایران معنویت، دیانت و خداشناسی بوده و سرشار از حکمت است و به همین دلیل توانسته در طول تاریخ تأثیرگذار باشد و این تأثیرگذاری امروز می‌تواند در قالب شعرخوانی، سینما، تئاتر و تلویزیون منتقل شود. فرضیه غلطی وجود دارد مبنی بر اینکه ادبیات کهن دیگر برای نسل امروز جذابیت ندارد، اما باید گفت که آشنایی با ادبیات کهن باید از سنین کم آغاز شود؛ سخت می‌توان نسل جوان را با این سبک ادبیات آشتی داد، وقتی کودکان و نوجوانان نیاموخته‌اند چطور با ادبیات کهن ارتباط برقرار کنند، بنابراین باید در راستای تبلیغ و معرفی ادبیات کهن کشور سرمایه‌گذاری شود.
هر چقدر بیشتر سرمایه‌گذاری شود، جامعه نیز بیشتر به سمت آن گرایش می‌یابد. یکی از پیش‌زمینه‌های این آشتی، فعال کردن کودکان و نوجوانان در حوزه ادبیات کهن است.
جذابیت شاهنامه کودکان
با‌لطبع خوانش خود شاهنامه حتی برای کودکان ما نیز جذاب است و یکی از نکات قابل‌توجه در «هفت‌خان اسفندیار» این است که در این نمایش بخشی از مخاطبان، کودکان و نوجوانانی هستند که همراه خانواده‌های خود، همچون مخاطبان دیگر با دقت می‌بینند و گوش می‌کنند و حتی برای دنبال کردن شاهنامه هم ترغیب می‌شوند. با یک حساب سرانگشتی می‌توان به این مسئله رسید که دیگر تبدیل آثار نمایشی، سینمایی و تلویزیونی از متون خارجی به سر آمده؛ ما دستاورد و مشاهیر مهمی در کشور خودمان داریم که متأسفانه استفاده‌ای از آن نبرده‌ایم، برای اینکه مخاطب خود را ترغیب کنیم و او همواره به عنوان سرمایه بزرگ تولید نمایش در کنار ما باشد، باید در واقع به زبان و ادبیات فارسی توجه داشته باشیم، چراکه تماشاگران امروز ما حتماً در آینده بخشی از جامعه هنری این سرزمین هستند. بعد از تماشای «هفت‌خان اسفندیار» می‌توان به این باور مشترک رسید؛ «چو ایران نباشد، تن من مباد»، وجه مشترک همه ما «ایران» است.
مخاطب بعد از خواندن شاهنامه، تصویرسازی ارزشمندی برایش شکل می‌گیرد که این تصویرسازی بی‌نظیر است. البته که پرداختن به موضوع شاهنامه در نوع خود بسیار سخت و پیچیده است و هر بار با مراجعه با شاهنامه، تاریخ تکرار خواهد شد و برداشت‌های جدیدی به دست می‌آید. ما همه وامدار گنجینه ارزشمند شاهنامه فردوسی هستیم و باید به شکوه اثر دقت داشته باشیم. در این اثر و اینگونه آثار گره‌های ذهنی مخاطب باز می‌شود و به باور‌های قلبی و میهنی خود می‌رسد، چراکه او با حماسه وطن‌پرستی مواجه شده‌است.
تجربه متفاوت «هفت‌خان اسفندیار»
انگار دست روزگار درکار بود که نمایش جدید حسین پارسایی با چندماه تأخیر روی صحنه برود. حالا و در اتفاقی جالب، رویداد حماسی هفت‌خان با روز‌هایی مصادف شده که دوتا از همسایگان شمالی و غربی، رؤیای توران در سر می‌پرورانند و ایران را سد راه‌شان می‌بینند.
نمایش موزیکال «هفت‌خان اسفندیار» روایتی است از قصه دوست‌داشتنی اسفندیار و جنگ‌های ایران و توران. داستان حماسی هفت‌خان به تنهایی آن‌قدری جذاب است که هر مخاطبی را با خودش همراه کند، اما این تنها امتیازش نیست.
خنک شاه گشتاسپ آن نامدار کجا پور دارد چو اسفندیار
امین زندگانی در تجربه‌ای جدید توانسته پس از چندسال حضور در سریال‌های تلویزیونی، بار دیگر خودش را در قامت بازیگری کاربلد روی صحنه اثبات کند. نقشی به او سپرده شده که برای هر بازیگری جذاب و خواستنی است. حالا بایک بازیگر پخته روی صحنه طرفیم.
یکی ترک بود نام او گرگسار
ز لشکر بیامد بر شهریار
و، اما نقش مکملش یعنی بانیپال شومون که چندسالی‌است در سینما و تلویزیون در نقش‌های مختلف حضور داشته در این نمایش جنبه دیگری از خودش را نشان داده؛ اکت پرانرژی و صدای گیرایش شما را با خود همراه می‌کند. این همان چیزی است که شاید آن اتفاق لازم برای جهش‌اش باشد. کسی چه می‌داند شاید به واسطه همین نمایش در بازیگری به حقش برسد.
به جرئت می‌توان گفت ترکیب بازیگران پرتعداد هفت‌خان از پس کارشان برآمده‌اند و به‌جای اسم‌های دهان پرکن، بازی‌های چشمگیر جایش را گرفته‌اند.
در کنار قصه جذاب و بازی‌های گیرا، نقطه‌قوت دیگر هفت‌خان، پروداکشن آن است. نورپردازی درست و البته موسیقی گوشنواز این نمایش را نمی‌توان نشنید. ارکستر این رویداد به رهبری بردیا کیارس و البته ردپای بامداد افشار در موسیقی کار به خوبی حس می‌شود.
در پایان از غافلگیری اصلی «هفت‌خان اسفندیار» بگوییم؛ طراحی صحنه و لباس این نمایش که سهیل دانش‌اشراقی سکانش را به‌دست داشته به قدری دیدنی و مثال‌زدنی است که باید خروجی آن را بالاتر از قد و قواره مرسوم تئاتر ایران دانست. «هفت‌خان اسفندیار» نمایشی استخوان‌دار و حال‌خوب‌کن است که این روز‌ها باید آن را دید.
نمایش «هفت‌خان اسفندیار» به کارگردانی حسین پارسایی این روز‌ها در تالار وحدت اجرا می‌شود.
