سرویس دین و اندیشه جوان آنلاین: در روز عاشورا مصیبتی بر اهل بیت عصمت و طهارت(ع) وارد شد که دنیا به خودش ندیده بود، آنقدر این مصیبت سخت و دردناک بود که خدا خودش در زیارت عاشورا ـ که حدیث قدسی است ـ آن را مصیبتی خواند که بزرگ‌تر از آن نیست.
شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان می‌نویسد: علاّمه مجلسی در زادالمعاد فرموده و بهتر آنست که روز نهم و دهم (محرم) را روزه ندارند زیرا که بنی امیّه این دو روز را برای بَرَکَت و شماتت بر قتل آن حضرت روزه می‌داشتند و احادیث بسیار در فضیلت این دو روز و روزه آن‌ها بر حضرت رسول (صلی الله علیه وآله) بسته اند و از طریق اهل بیت (علیهم السلام) در مذمّت روزه این دو روز خصوصاً روز عاشورا وارد شده است و ایضاً بنی امیّه علیهم اللَّعْنَةُ از برای برکت آذوقه سال را در روز عاشورا در خانه ذخیره می‌کرده اند لهذا از حضرت امام رضا (علیه السلام) منقول است که:
هر که ترک کند سعی در حوائج خود را در روز عاشورا و پی کاری نرود حق تعالی حوائج دنیا و آخرت او را برآورد و هرکه روز عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه او باشد حقّ تعالی روز قیامت را روز فَرَح و سُرُور و شادی او گرداند و دیده اش در بهشت به ما روشن گردد و هرکه روز عاشورا را روز برکت نامد و از برای منزل خود در آن روز چیزی ذخیره کند خدا آن ذخیره را برای او مبارک نگرداند و در روز قیامت با یزید و عُبَیدُاللهِ بن زیاد و عمر بن سعد عَلَیْهِمُ اللَّعْنَةُ محشور گردد پس باید که در روز عاشورا آدمی مشغول کاری از کار‌های دنیا نگردد و مشغول گریه و نوحه و مصیبت باشد و امر کند اهل خانه خود را که تعزیه آن حضرت را بدارند و مشغول ماتم باشند چنانکه در ماتم عزیزترین اولاد و اقارب خود می‌باشند و در آن روز امساک کند از خوردن و آشامیدن بی آنکه قصد روزه کند و در آخر روز بعد از عصر افطار کند اگر چه به شربت آبی باشد و روزه تمام ندارد مگر آنکه در خصوص آن روز روزه واجبی داشته باشد که به نذر یا مثل آن بر او واجب شده باشد که آن روز را روزه باید بگیرد و در آن روز آذوقه در خانه ذخیره نکند و نخندد و مشغول لهو و لعب نگردد و هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت کند و بگوید: اَلّلهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَیْنِ (علیه السلام)
مفاتیح الجنان، باب اعمال
