با فرارسیدن ۲۵ اردیبهشتماه سالروز گرامیداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی، کاربران شبکههای اجتماعی در توئیتهایی از بزرگی کار فردوسی و زحمات او نوشتند. کاربران همچنین ابیات بسیاری از فردوسی را به اشتراک گذاشتند و بزرگی شاهنامه و حکمتهای نهان در آن نوشتند. در ادامه بخشهایی از واکنشهای کاربران مرور شده است.
یوسف نوری، وزیر آموزش و پرورش:
دیروز در مدرسه زنگ پاسداشت زبان فارسی را نواختم. زبان و ادبیات عامل هویت ملی هر کشوری است و حکیم فردوسی بخش مهمی از هویت ایرانیان را زنده کرد. تلاش میکنیم حافظخوانی، سعدیخوانی و شاهنامهخوانی در مدارس نهادینه شود.
عبدالکریم عابدینی، امام جمعه قزوین:
فرهنگ ارزشمند و پر محتوای فارسی میتواند فرهنگ ایمانی و دینی ما را بر بالهای شعر و عرفان و لطافت معنایی خود بنشاند و به اقصی نقاط عالم صادر کند، حکیم ابوالقاسم فردوسی در این زمینه بسیار خدمت کرده و ما قدردان خدمات این احیاگر زبان فارسی هستیم.
سیدعلی موسوی:
شاید کمتر کسی فکرش را بکند که معروفترین بیتهای منسوب به فردوسی سروده او نباشد. جلالالدین کزازی، شهاب اسفندیاری، ابوالفضل خطیبی درباره بیتهای «بسی رنج بردم در این سال سی/ عجم زنده کردم بدین پارسی» و «چون ایران نباشد تن من مباد...» اتفاق نظر دارند که این بیتها سروده فردوسی نیست.
محمدصادق عابدینی:
فردوسی اولین شاعر مهم ایرانی است که مذهب خود را علنی کرد و در دوره مهجوریت تشیع و شیعهکشی، نشان داد شجاعتی که در شاهنامه از آن یاد میکند، تنها یک شعار نیست: بر این زادم و هم بر این بگذرم/چنان دان که خاک پی حیدرم/ هر آنکس که در جانش بغض علی است/از او زارتر در جهان زار کی است.
حامد میرزاحسینی:
شکوه کار فردوسی در آن بود در دورانی که ساسانیان منقرض شده بودند، خاندانهای ایرانی سرکوب شده و کشور ما محل تاخت و تاز ایرانیان بود و هیچ چشماندازی برای یکپارچگی دوباره ایران وجود نداشت، شناسنامهای دقیق از هویت ما ایرانیان نگاشت تا در پیچ و خمهای شدید تاریخ گم نشویم.
سعیده پراش:
نمیرم از آن پس که من زنده ام/ که تخم سخن را پراکندهام. فردوسی بزرگ یک تن نیست او نماد خرد ملی و نماد ایرانشهر است، زیرا میدانسته ستون استوار فرهنگ، زبان است و این دو، شالوده هویت فرهنگی و هویت فرهنگی رمز جاودانگی ایران.
یلدا راد:
دکتر آرش اکبری مفاخر، شاهنامهپژوه: «وزن شاهنامه فردوسی که به بحر متقارب مشهور است و نامی عربی دارد، وزنی کاملاً ایرانی است و تکامل یافته وزن حماسی در ایران باستان و شعر هجایی ایرانی پیش از دوران اسلامی است.»
جواد رنجبر:
شاهنامه فردوسی قله سنت شاهنامه نگاری ایرانی است. ۵۰ هزار بیت محکم در بافت معنایی منسجم بزرگترین شاهکار ادبی جهان را ساخته است. حکمت شاهنامه از زمان فرا رفته و جاویدان شده است. تا ایران هست، انسان هست و جهان بر این مدار میگردد نامه شاهان ایران درخشانترین اثر ادبی است.
سعید صمدزاده:
چون فردوسی وفات کرد، شیخ ابوالقاسم کرگانی بر او نماز نکرد که او مداح کفار است. خواب دید فردوسی در بهشت است. شیخ گفت: چرا خدا تو را در جنت ساکن کرد؟ فردوسی گفت: دو چیز، یکی آنکه تو بر من نماز نکردی و دیگر آنکه این بیت در توحید گفتم: جهان را بلندی و پستی تویی/ ندانم چه ای، هرچه هستی تویی.
