جوان آنلاین: احمدحسین شریفی در کانال شخصی خود در ایتا نوشت: مرحوم فیض‌الاسلام کار ترجمه نهج‌البلاغه را در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۳۱ (یعنی ۷۳ سال پیش) به پایان رساندند. وی در پایان ترجمه نهج‌البلاغه مطالب بسیار مهمی را ذیل عنوان «چاره نگرانی امروزه مردم دنیا» درباره ضرورت بازگشت به نهج البلاغه متذکر می‌شوند. مطالب ایشان آنقدر گویا و رسا، روشنگرانه و به‌روز است که هیچ نیازی به توضیح ندارد. به همین دلیل عین نوشته ایشان را اینجا نقل می‌کنم:
همه پریشانند و در فکر علاج، لکن چاره را نمی‌دانند، تنها رهاننده بشر از پریشانی به دقت خواندن و عمل به فرمایش‌های حضرت امیرالمؤمنین (ع) در نهج البلاغه است که همه نگرانی‌ها را برطرف نموده، مردم را به راه سیادت و سعادت سوق می‌دهد.
دنیای امروز را تبهکاری، ستمگری، دورویی، خودخواهی و بدبختی به جایی رسانده که زندگی افراد آن تیره و تار شده. آسایش، دادگری، یگانگی، آشتی و نیک‌بختی در جهان برقرار نمی‌گردد مگر به پیروی جهانیان از گفتار و کردار امیرالمؤمنین (ع) که نمونه‌ای از آن را سیدشریف رضی در کتاب مقدس نهج‌البلاغه گرد آورده و، چون در همین مختصر از جمیع شئون زندگی چیزی فروگذار نشده، سیادت و سعادت عمل‌کننده را ضامن است، زیرا این کتاب نتیجه گفتار همه پیغمبران و راهنمای درک معانی و حقایق قرآن کریم و نجات‌دهنده گمراهان و گرفتاران است.
این گفتار روی دو پایه برهان عقل و علم، استوار است و ما لاف نزده و گزاف نگفته‌ایم... هر که طالب خیر و نیکویی و آسایش و خوشی است باید کتاب نهج‌البلاغه را (که پس از قرآن کریم و سخنان پیغمبر اکرم در جهان مانند ندارد) مورد مطالعه و سرمشق و دستور زندگانی خویش قرار دهد، بنابراین باید پادشاهان، وزرا و رجال سیاسی بخوانند تا استقلال و تمامیت کشور را حفظ نموده و به وظایف خود و طرز سلوک با رعیت پی برند، وکلای مجلسین: سنا و شورا بخوانند تا از بدعت... دوری گزیده و به دستور دین رفتار نمایند، حکمرانان و رؤسای هر شهر بخوانند تا رفاه و آسایش خود و کسانی را که با آنان سپرده شده فراهم سازند، امرای لشکر و افسران و سربازان بخوانند تا آماده حفظ حدود و ثغور کشور بوده و در کارزار، همیشه فتح و فیروزی را دریابند، ستمگران و بیچارگان بخوانند تا کیفر ستم و پاداش شکیبایی را دانسته عبرت گیرند، اغنیا و فقرا بخوانند تا کبر و سرافرازی و رشک و پستی را از خود دور سازند، علما و دانشمندان بخوانند تا از همه دانش‌ها بهره‌مند گردند، مجتهدان عظام بخوانند تا راه استنباط احکام الهی را بیاموزند، مبلغان و تربیت کنندگان مردم عوام بخوانند تا دین را به دنیا نفروخته رضای حق را به‌دست آورده سعادتمند شوند، وعاظ و گویندگان بخوانند تا طریقه وعظ و خطابه را آموخته، وقت خود و شنونده را با سخنان بیهوده و ژاژ تلف نکنند، مؤلفان و تربیت کنندگان مردم عوام بخوانند تا مهمل نبافند و عفت قلم را حفظ نموده مطالبی بنویسند که خود و اعقابشان به آن فخر نمایند، فصحا و بلغا و ادبا و خطبا بخوانند تا از خرمن فصاحت و بلاغت و شیرینی کلام آن خوشه‌ها بردارند، تجار و کسبه و اطبا بخوانند تا در داد و ستد و طبابت، خدا را در نظر داشته، سود حلال به‌دست آورند که نزد خدا و خلق شرمنده نباشند، قضات و وکلای دادگستری و صاحبان محاضر رسمی بخوانند تا در دادرسی‌ها و معاملات برای چند ریال پول، حکم به ناحق ندهند و خلافی ننویسند و از عاقبت آن بپرهیزند، دانشجویان و هوشمندان بخوانند تا از شاخه‌های درخت دانش میوه چیده غولان و نادانان و گمراهان و گمراه کنندگان را در هر لباس بشناسند، جوانان بخوانند تا طراوت جوانی‌شان را در راه‌های بیهوده از دست ندهند، کارگران و رنجبران و بیابان‌گردان و رانندگان (که کمتر وسیله وقت کسب اطلاع دارند) بخوانند تا از خواندن آن همه چیز به‌دست آورند، طبیعیین و مادیین و فلاسفه بخوانند تا از تاریکی‌هایی که به آن گرفتارند رهایی‌یافته با مبدأ و معاد آشنا گردند، یهود و نصاری و مجوس بخوانند تا راه سعادت را در آن دیده با کتاب‌های خود مطابقه کرده حق و حقیقت را دریابند، گمراه کنندگان بخوانند تا از بدعاقبتی و رسوایی ترسیده بیش از این در اغفال ساده‌لوحان سعی ننمایند، گمراه‌شدگان بخوانند تا از راه کجی که آنها را به آن سوق داده‌اند بازگشته گرد هر نادرست هواپرست نگردند، زهاد و پارسایان بخوانند تا زهد و تقوای حقیقی را در روش پیشوای متقیان دیده و به راه‌های کج پا ننهند و از رنج خود نتیجه بگیرند، با سوادان برای بی‌سوادان بخوانند تا آنان را به تحصیل دانش و بردن لذت سواد و اطلاع به وظایف دین و دنیا آگاه سازند، خلاصه جمیع افراد بشر باید بخوانند تا سعادت همیشگی و ترقی دنیا و آخرت را از آن بیابند. (۲۰ شعبان ۱۳۷۱ق، مصادف با ۲۵ اردیبهشت ۱۳۳۱ش)
