انتخابات دوم اسفند از حساس‌ترین، مهم‌ترین، پیچیده‌ترین و پرمانع‌ترین انتخابات در تاریخ ۴۱ ساله انقلاب به شمار می‌رود که به رغم «همه ناملایمات، موانع، سنگ‌اندازی ها، تبلیغات منفی و مسموم، مرعوب کردن مردم از ویروس کرونا و... برای منصرف کردن مردم از شرکت در انتخابات»، «آثار منفی غیرقابل قبول مدیریت فعلی کشور در تمامی حوزه‌های اقتصادی، معیشتی، فرهنگی، اجتماعی و...»، «فعالیت شبکه نفوذی دشمن»، «موج بسیار شدید شبکه‌های اجتماعی به فراخوانی مردم به عدم مشارکت و راه‌اندازی هشتگ رأی نمی‌دهیم»، «مرعوب سازی با ویروس کرونا»، «دوقطبی سازی‌های دروغین» و...، با مشارکت معنادار مردم از نظر کمی و کیفی مواجه گردید که از این بابت باید جبهه شکر به درگاه خدای متعال ساییده و قدردان ملت غیور و انقلابی باشیم.
به اذعان همه سیاسیون به ویژه سران اردوگاه اصلاحات اعم از اصلاح‌طلبان، اعتدالیون، کارگزاران و... مردم در این انتخابات (و بلکه از بعد از انتخابات سال ۹۶ و به‌ویژه از زمان خروج امریکا از برجام خسارت محض و فقدان تحرک مناسب و در شأن ملت انقلابی ایران از سوی دولتمردان حاکم) منتظر طرح و تحول نو در اوضاع نابسامان کشور در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، معیشتی، فرهنگی و اجتماعی از سوی جریان انقلابی بودند و انتخابات مجلس بهترین فرصت برای اعتماد به جریان انقلابی و تحول خواه محسوب می‌شد.
انتخابات مجلس یازدهم بیش از آنکه یک انتخابات معمولی باشد یک رفراندوم بزرگ چندوجهی و منطبق با سیاست‌های بیانیه گام دوم انقلاب در اعتراض به «وادادگی در برابر دشمن»، «بی برنامگی و سوءمدیریت»، «اوضاع نامطلوب اقتصادی کشور»، «اوضاع بد معیشتی مردم و خانواده ها»، «الگو‌های غلط مدیریتی موجود در کشور»، «بی تفاوتی نسبت به مشکلات مردم»، «شکل گیری نظام طبقاتی»، «اشرافیت دولتی»، «رانت‌خواری»، «ناکارآمدی نظام اقتصادی اعم از بانکی، مالیاتی، گمرکی و...»، «رشد مفاسد اقتصادی»، «تورم، بیکاری و رشد فقر عمومی» و... محسوب می‌شود.
در این رفراندوم بزرگ (که به عنوان مکمل وداع بی‌نظیر مردم با سردار سلیمانی قابل ارزیابی است)، مردم در دو قالب عمده متشکل از «شرکت کنندگان در انتخابات» و «کسانی که در انتخابات شرکت نکردند» خواسته‌های مشترکی را در چارچوب نظام‌های قانونی از نظام و مسئولان مطالبه نمودند که پیش از این در حوادث آبان ماه در کف خیابان مطالبه کرده و به دلیل سوءاستفاده و بهره برداری دشمن از آن، قبل از منحرف شدن و تبدیل کشور به میدان تاخت و تاز جنگ هنگ کنگی، با بصیرت مردم در نطفه خفه شده و اینک در عرصه انتخابات بر برآورده شدن مطالبات خود از مسیر‌های قانونی اصرار ورزیدند.
یک سوی این رفراندوم بزرگ بخشی از مردم معترض به وضع نابسامان و غیرقابل قبول و توجیه ناپذیر موجود بودند که تحت تأثیر عوامل پیش گفته قرار نگرفته و با مسئولیت پذیری قابل ستایش و تقدیر، متعهدانه به صحنه انتخابات وارد شده و فارغ از نگاه‌های حزبی و جناحی با اعتماد و رأی قاطع و کم نظیر و بلکه بی‌نظیر خود به جریان انقلابی، تغییر بنیادین: «الگو‌های غلط لیبرالیستی»، «بی برنامگی»، «مرعوب دشمن شدن»، «پنهان‌کاری»، «غیرپاسخگو بودن مسئولان»، «غربگرایی و اشرافی‌گری» و... را به الگو‌های مدیریتی مؤمن، انقلابی، جهادی، سخت‌کوش، شجاع، خوش‌نام، صمیمی با مردم، صادق، عدالتجو، مؤمن به ظرفیت‌های داخلی، دشمن شناس و سرسخت با دشمن، پاکدست، چشم و دل سیر، غیور، مؤمن به سبک زندگی و فرهنگ ایرانی، کارآمد، کاربلد و ملتزم به اقتصاد مقاومتی را مطالبه کردند؛ و در طرف دیگر مردمی قرار داشته و دارند که به شدت به شهید سلیمانی به‌عنوان الگوی ممتاز فرهنگ اصیل انقلابی و جهادی معتقد و به حل مشکلات توسط نیرو‌های انقلابی و جهادی باور قلبی داشته، اما تحت تأثیر فضای سنگین تبلیغات به شدت مسموم روانی دشمن از یک‌سو و ناکارآمدی و سوءمدیریت مشهود (مثل مدیریت بنزین)، مشکلات معیشتی، وعده‌های بدون پشتوانه و صرفاً انتخاباتی روحانی و... از دیگر سو عنان اختیار، بصیرت و صبوری از کف داده و مأیوسانه با سکوت و عدم شرکت خود به روند موجود اعتراض کرده‌اند و تردیدی نیست که وقتی آثار مثبت انتخاب انقلابی شرکت کنندگان را مشاهده کنند حتماً در جشن پیروزی با آنان مشارکت خواهند کرد.
در یک جمع بندی مختصر می‌توان گفت تمام مردم ایران که به امنیت و منافع ملی و استقلال و تمامیت ارضی کشور عشق می‌ورزند برنده اصلی و قطعی این انتخابات بوده و هستند که طی ۴۱ سال گذشته با صبوری و متانت انقلابی در تمامی صحنه‌ها حاضر و از انقلاب و کشور دفاع کرده و همواره به مسئولان منتخب خود از هر جناح و سلیقه اعتماد کرده و هزینه این اعتماد را نیز پرداخته‌اند و در واقع این منتخبان بوده‌اند که با بی مهری و کم توجهی به مطالبات مردم و اتخاذ روش‌ها و مسیر‌های غلط موجب تکدر خاطر مردم به‌عنوان صاحبان اصلی کشور و انقلاب و رشد بی اعتمادی و ناامیدی شده و زمینه سوءاستفاده دشمن را فراهم نموده‌اند.
از این جهت مجلس یازدهم، مسئولیت و رسالتی بس سنگین و پر مخاطره داشته و نمایندگان مجلس یازدهم مکلفند با اغتنام فرصت و پرهیز از هرگونه فرصت سوزی و ورود در میادین و دوقطبی‌های اعتماد سوز با سرعت و دقت و تدوین قوانین انقلابی نسبت به رفع فوری موانع رشد اقتصادی و رونق تولید منطبق با سیاست‌های اقتصاد مقاومتی اقدام نموده و روحیه نشاط و امید را در جامعه تقویت نمایند و تردیدی نیست که اقدام جهادی و انقلابی مجلس موجب قطع طمع دشمنان کینه توز خواهد شد.
