سرویس ورزشی جوان آنلاین – یادداشت – وحید صابری: ماجرا از روزی شروع شد که سرمربیان تیم‌های ملی ۱۰ روز پیش محمد بنا و غلامرضا محمدی سرمربیان تیم‌های ملی کشتی فرنگی و آزاد ایران به همراه علیرضا دبیر رییس فدراسیون کشتی به دیدار وزیر ورزش رفتند تا آخرین برنامه‌های تیم‌های ملی کشتی را با شخص اول ورزش ایران در میان بگذارند. در آن جلسه وزیر ضمن تاکید بر حل مشکلات، خواستار کسب دو مدال طلا در المپیک برای کشتی ایران را داشت. موضوعی سنگینی که در فاصله ۸ ماه تا المپیک خیلی سخت است.
بعد ازاین نشست و انتظارات وزیر ورزش حسن رنگرز طی جلسه‌ای با خبرنگاران با اظهار نظری جالب و قابل تامل اظهار داشت که تمامی ۱۲ آزاد و فرنگی‌کار اعزامی ایران به رقابت‌های المپیک شانس رسیدن به مدال المپیک را دارند موضوعی که مهر تائیدی بر صحبت‌های وزیر داشت.
با صحبت‌های رنگرز محمد بنا دوباره در صفحه شخصی اش عنوان داشت که من هیچ قولی نداده ام و نمی‌توان با این شرایط از تیم ملی انتظار داشت. اینکه شنیدم عنوان شده من قول دو طلا داده باشم، اصلا اینطور نیست. ما تمام سعی و تلاشمان را می‌کنیم، اما با وجود امکانات و زمان کم و شرایطی که داریم من هیچ قولی نمی‌توانم بدهم.
به نظر می‌رسد دو دستگی و شکاف در سطوح مدیریتی فدراسیون کشتی به اوج خود رسیده و مدیران بنا بر موقعیت خود اظهار نظرات متفاوت می‌کنند.
درست است که یک دهه پیش کشتی فرنگی بواسطه کشتی گیرانی، چون سوریان، امید نوروزی، قاسم رضایی و سعید عبدولی توانستند در سطح اول المپیک بدرخشند و مدال آوری کنند، اما امروز که با توجه به تغییرات نسلی و جوان گرایی کشتی گیرانی به دوبنده تیم ملی رسیده اند آیا می‌توان صرفا با فعل خواستن روی سکوی المپیک رفت و در این مدت کوتاه تا المپیک ۲۰۲۰ آبروداری کرد.
محمد بنا تنها درست می‌گوید بلکه واقعیت را گفته است و نباید از دست او به خاطر شرح واقعیت‌ها ناراحت بود. کار او سخت است و با امکانات و توانایی موجود شرایط را می‌سنجد پس بهتر است آقای وزیر و آقایانی که درفدراسیون کشتی هستند ضمن برطرف مشکلات موجود، دغدغه‌های تیم ملی را بیشتر درک کنند و زمینه را برای افتخار آفرینی کشتی فرنگی و آزاد فراهم کنند تا انشاله شاهد نتایج ضعیف در توکیو نباشیم.
