سرويس فرهنگ و هنر جوان آنلاين: کمیسیون فرهنگی مجلس یک ماه به وزیر ارشاد فرصت داده است تا درباره ورود پولهای مشکوک به سینما به مجلس پاسخ دهد.
با وجود اینکه تب و تاب پیگیری ورود پولهای مشکوک به سینما در رسانهها فروکش کرده، ولی هنوز از نظر قانونی درباره بود یا نبود چنین پولهایی در چرخه اقتصادی سینما پاسخ مناسبی داده نشدهاست.
دستگیری و محاکمه افرادی، چون بابک زنجانی، محمد امامی و سیدهادی رضوی، که هر کدام به نحوی جزو سرمایهگذاران در سینما بودند و از چندین پروژه سینمایی حمایت کرده بودند، باعث شد تا مسئله ورود پولهای مشکوک ناگهان به مسئله اصلی سینما تبدیل شود. نمونههای متعددی از مصاحبههای آتشین علیه پولهای مشکوک را میتوان در لابهلای گفتگوهای سینماگران پیدا کرد. بعضی از آنها به عواقب فرهنگی ورود چنین پولهایی پرداختهاند، ماند حمید نعمتالله که میگوید: «عدهای با پولهای مشکوک در سینمای ایران فیلم میسازند و بعد میآیند در فضای مجازی یکی، دو تا فحش به جمهوری اسلامی میدهند که آن کارشان را بشوید و ببرد پایین!» و برخی دیگر مسائل اقتصادی که بعد از ورود چنین پلهایی دامنگیر سینما میشود را پررنگ جلوه میدهند، مانند محمد نیکبین که میگوید: «در این شرایط کار کردن واقعاً برای بخش خصوصی مشکل شده به خصوص که صاحبان سرمایههای مشکوک بهترین موعد اکران را هم در اختیار میگیرند و سر بخش خصوصی در اکران هم کلاه میرود و حتی اگر به تولید برسیم به خاطر مشکلاتی که در اکران داریم نمیتوانیم روی برگشت سرمایه هم حساب باز کنیم.»
با وجود اینکه بسیاری از افراد شناخته شده سینما در موضعگیریهای خود خواستار برخورد با پولهای مشکوک شدهاند، باز هم چهرههایی هستند که به نحوی پیگیری منشأ پولهای آورده شده به سینما را خارج از حیطه سینما دانسته و معتقدند نباید سینماگر، سرمایهای که قرار است در اختیار ساخت فیلم باشد را رهگیری کرده و به سلامت منشأ آن کاری داشته باشد.
تقی علیقلیزاده تهیه کننده سینما میگوید: «سینماگران کارآگاه نیستند که بدانند فردی که میخواهد در سینما سرمایهگذاری کند، پولش از کجا آمده است، اما در عین حال ایران کشوری نیست که نتوان فهمید فرد علاقهمند واقعی به سرمایهگذاری در سینما چه کسی است. فکر کنید مشکوکترین پول جهان میخواهد وارد یک پروژه سینمایی شود و صاحبان فیلم اطلاعی در این زمینه ندارند، در چنین شرایطی اگر ساز و کار حرفهای وجود داشته باشد، آن پول مشکوک یا از سینما فاصله میگیرد یا به هدفی که میخواهد نمیرسد». در مقابل افرادی مانند ابوالفضل جلیلی میگویند: «در موضوع پیگیری منشأ سرمایههای میلیاردی رسانهها بازوی فرهنگی سیاستگذاران هستند، یعنی سیاستگذاران باید اقدامات عملیاتی برای شناسایی سرمایههای ناپاک انجام دهند و رسانههـای جمعی هم از طریق راهبردهای عمیق یاریرسان سیاستگـذاران در این زمینه باشند» این افراد و سینماگران مبارزه با پولهای مشکوک را وظیفهای عمومی میدانند که باید در آن رسانهها و افکار عمومی به کمک مدیران فرهنگی بیایند. پیگیریهای کمیسیون فرهنگی درباره ورود پولهای مشکوک به سینما اکنون وزیر ارشاد را در مقام پاسخگویی قرار داده است. سیدعباس صالحی، پیش از این در اظهاری گفته بود: «ما به عنوان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این دوره از یک طرف تشویق سرمایهگذاران بخش خصوصی را دنبال میکنیم به اینکه در حوزه فرهنگ و هنر سرمایهگذاری کنند. این سرمایهگذاری هم فرهنگی است و هم میتواند اقتصادی باشد، اما از سوی دیگر باید به سلامتی آن هم فکر کرد. یک راه برای حفظ این سلامتی این است کسانی که در این حوزه هستند و در واقع صنوف، خودشان پاسداران سلامت باشند، چون اگر بخواهیم مسئولیت را از دولت بگیریم گاهی مسیر سخت و غیرقابل کنترل میشود. ضمن اینکه نهادهای قضایی هم کار خود را میکنند و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامیتلاش میکند در این میان حرکت کند.» اکنون وزیر ارشاد یک ماه فرصت دارد تا پاسخی را به مجلس بدهد که نمایندگان مردم را در قبال ورود پولهای مشکوک به سینما قانع کند.