سرویس ورزشی جوان آنلاین: در این ورزشگاه پیراهن و تصاویر بازیکنان مطرح بلغارستان به چشم می‌خورد و مسئولان برگزاری مسابقه نیز استقبال خوبی از تیم انگلیس داشتند. بلغار‌ها قبلاً هم یک‌بار به خاطر اتفاقات بازی با جمهوری چک و کوزوو محروم شده بودند. به نظر می‌رسد خودشان هم می‌دانستند توانایی کنترل تماشاگران را ندارند و خالی نگه داشتن بخشی از ورزشگاه تنها تدبیر بلغار‌ها برای جمع‌وجور کردن هواداران افراطی بود. حتی زمانی که بازیکنان مشغول گرم کردن بودند نیز صدای میمون به گوش می‌رسید. در بین بازیکنان حاضر در میدان رحیم استرلینگ و راشفورد بیش از بقیه اسیر شعار‌ها شدند. توقف بازی تنها راهی بود که به ذهن می‌رسید. در زمانی که هری کین شرایط را برای داور مسابقه تشریح می‌کرد، ایولین پوپف کاپیتان بلغارستان از هواداران می‌خواست که دست از شعار‌های توهین‌آمیز بردارند، ولی کاملاً واضح بود که هیچ چیز جلودار آن‌ها نیست و شعار‌ها شدت بیشتری پیدا کرد. بازی به نفع سه‌شیر‌ها تمام شد و در حالی که بازیکنان عصبانی بودندساوت‌گیت تلاش داشت بیشتر به خود بازی بپردازد. جالب‌تر اینکه سرمربی به یک نکته مهم اشاره کرد و آن اینکه بازیکنان انگلیس در جزیره هم تجربه شعار‌های نژادپرستانه را داشته‌اند. ساوت‌گیت آنقدر از جو ورزشگاه دلخور بود که حاضر نشد سؤال فنی یکی از خبرنگاران بلغار را پاسخ دهد. بازی به هر شکل ممکن به پایان رسید و تیم انگلیس نیز به خانه بازگشت، ولی باید به این نکته توجه کرد که نژادپرستی و توهین به بازیکنان با فلسفه فوتبال تناقض دارد. ادامه این روند به شدت به ضرر فوتبال اروپاست. به عنوان مثال ساوت‌گیت بر حفظ تمرکزش برای بازی‌های بعدی تأکید داشت، اما مگر می‌توان چنین اتفاقاتی را فراموش کرد.
