تکلیف قهرمان سوپرجام دو فصل پیش فوتبال ایران مشخص شد؛ البته تکلیف این ماجرا یک سال پیش معلوم بود، اما باز هم به لطف آقایان مضحکه مجامع بینالمللی شدیم. در حالی که قهرمانی پرسپولیس در این رقابت مسجل بود، مدیران مثلاً حرفهای به عشق هواداران و جلوگیری از پایمال شدن حق استقلال تصمیم گرفتند یک مسئله داخلی را در دادگاهی بینالمللی مطرح کنند تا با صدور رأی از پیش معلوم، یکبار دیگر هم آبروی فوتبال کشورمان برود و هم پول مردم فنا شود.
فوتبالمان آنقدر بیدروپیکر است که یک بحث ساده داخلی را به یک بحران تبدیل کردند تا سوءمدیریت مسئولان را پنهان کنند. وقتی قرار شد برای نخستین بار سوپرجام فوتبال کشورمان برگزار شود پرسپولیس قهرمان لیگ برتر آمادگیاش را اعلام کرد، اما استقلال حاضر به انجام مسابقه نشد تا بازی ۳ بر صفر به سود قرمزها شود و جام قهرمانی به پرسپولیس برسد. منتها از آنجا که مدیران دو باشگاه سرخابی استاد مظلومنمایی، منحرف کردن افکار عمومی و بازی با احساسات هواداران هستند، مدیران وقت استقلال با هیاهو و فرافکنی به رأی صادر شده از سوی فدراسیون کشورمان اعتراض کردند و مدعی شدند با شکایت به دادگاه عالی ورزش (CAS) رأی را تغییر میدهند!
ادعایی خندهدار و پرهزینه که آقایان پیگیرش شدند و پس از چند بار رفتوآمد به سوئیس و خرجهای هنگفت بالاخره CAS آب پاکی را روی دستشان ریخت و قهرمانی پرسپولیس را تأیید کرد.
در روزهایی که قرمزها از اضافه شدن یک جام دیگر به افتخاراتشان خوشحال هستند، مدیران وزارت ورزش که مسئول مستقیم انتخاب اعضای هیئت مدیره و مدیرعامل دو باشگاه متبوعشان هستند نسبت به هزینهای که از جیب بیتالمال به فنا رفته، سکوت کردهاند. مثل روز روشن است تیمی که از حضور در بازی امتناع کند با نتیجه ۳ بر صفر بازنده است و موضوعی به این سادگی را باید در فدراسیون فوتبال خودمان حل میکردیم، نه در دادگاه سوئیس. یک حساب سرانگشتی مشخص میکند که هزینه سفر به سوئیس، گرفتن وکیل بینالمللی و طرح شکایت در CAS برایمان چقدر آب خورده است. تا همین جای کار آبیها ۶۴ هزار فرانک سوئیس (بیش از ۷۰۰ میلیون تومان) خرج کردهاند و طبق قانون ۸۰ درصد هزینه دادرسی را نیز باید پرداخت کنند. البته مدیران استقلال فعلاً رقم دقیق ضرر و زیان این شکایت مسخره را مخفی کردهاند، اما پرواضح است که با توجه به اوضاع قیمت ارز باید هزینهای میلیاردی را به جمع هزینههای بیثمر باشگاه افزود. ضرر و زیانی که به خاطر هیچ و پوچ باید پرداخت شود. بدتر از همه اینکه فتحی، مدیرعامل استقلال که پیش از این با آبوتاب وعده به نتیجه رسیدن شکایت بینالمللی را به هواداران میداد حالا موضع قبلیاش را تکذیب میکند و آن را به مدیریت قبلی ربط میدهد!
این همان راهی است که مدیران قبلی سرخابیها بارها رفتهاند و با شانه خالی کردن از پذیرفتن مسئولیت، پاسخگوی سوءمدیریتشان نشدهاند. فتحی نیز مانند قبلیها با قیافهای حق به جانب مدیران پیش از خود را مقصر جلوه میدهد و به همین راحتی قضیه فیصله پیدا میکند.
اما مگر میتوان نسبت به اینگونه حیفومیلها بیتفاوت بود. در روزهایی که شرایط سخت اقتصادی مستقیماً زندگی مردم عادی را تحت تأثیر قرار داده، وزارت ورزش و جوانان چه توجیهی برای به باد رفتن پول مردم دارد؟
پرسپولیس و استقلال دو باشگاه خصولتی هستند که هرازچندگاهی شایعه خصوصی شدنشان سر زبانها میافتد. هرچند که همه ما میدانیم این شایعه در حد همان شایعه باقی خواهد ماند، اما بههرحال وزارت مسئول مستقیم سرخابیهاست. در این سالها مدیران مختلفی در این دو باشگاه رفتوآمد داشتهاند، ولی به جای آنکه به داشتههای فوتبالیمان افزوده شود، بدهیهای هنگفت و پروندههای مختلف روی دست ورزش ایران گذاشتهاند. تا کی قرار است هزینه بیتدبیری و سوءمدیریتهای پرسپولیس و استقلال از جیب مردم پرداخت شود؟ واقعاً حیف است در این اوضاع و احوال پول مردم در فوتبال بیدروپیکر و زیانده خرج شود.