رئیس سابق کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هرچند وقت یکبار در مصاحبه با رسانههای مختلف سعی در افشای بخشهایی از پرونده قطور فساد در فوتبال دارد که در مجلس در حال خاک خوردن است. افشاگریهایی که هرازگاهی سروصدایی به پا میکند، اما با گذشت زمان پیگیری جدی برای به سرانجام رساندن چنین پرونده مهمی صورت نمیگیرد. چرخهای که در چند سال اخیر در حال تکرار شدن است و کمترین حساسیت را در بین متولیان ورزش و مسئولان قضایی درباره اتهاماتی که متوجه فوتبال است، در پی داشته است. اینبار هم عبدالرحمان شاهحسینی دوشنبه شب بود که در شبکه یک تلویزیون، پرده از موارد دیگری از فساد در فوتبال برداشت و ماجرای همجنسگرایی در بین برخی فوتبالیستها را مطرح کرد. افشاگری شاهحسینی همانطور که پیشبینی میشد، واکنشهای زیادی در شبکههای اجتماعی داشت و ویدئوهای آن بارها دیده شد. مسئلهای که البته چند روز دیگر فروکش میکند و مانند دفعههای قبل اینبار هم با توجه به سابقهای که از واکنش متولیان ورزش وجود دارد، نمیتوان انتظار داشت برای برخورد با فوتبالیستهایی که در مظان اتهام هستند، اقدامی صورت گیرد.
با این حال انتظار میرود مجلس و قوه قضائیه برای به ثمر رسیدن پرونده فساد در فوتبال جدیت بیشتری به خرج دهند، اما نمیتوان از اهمال و بیتفاوتی که در بین متولیان ورزش برای برخورد قاطعانه با چنین معضلاتی وجود دارد نیز به راحتی گذشت. در اینکه قوه قضائیه با توجه به ابزار قضایی باید برای کشاندن متهمان فساد در فوتبال به پای میز محاکمه اقدام کند، تردیدی نیست. با این حال نمیتوان انتظار داشت که مسئولان فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش به عنوان دو متولی ورزش فوتبال در کشور برابر افشاگریهای تکاندهندهای که از فساد در فوتبال میشود، سکوت کنند و واکنشی نشان ندهند.
البته مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون در سالهای اخیر نشان دادهاند که اعتقادی به فسادی که در زیرمجموعهشان وجود دارد، ندارند و همواره بر طبل انکار فساد در فوتبال کوبیدهاند یا سعی کردهاند با تقلیل فسادهای بزرگ به مسائلی پیشپا افتاده، حساسیتهای افکار عمومی را نسبت به وجود فساد در مجموعهای که از بودجه دولتی و بیتالمال تغذیه میشود، کمتر کنند. به خصوص که بررسی روند مدیریتی چند سال گذشته متولیان فوتبال خالی از اراده جدی برای مبارزه با مافیای فاسدی است که بر فوتبال چنبره زده و زالووار بیتالمال را میمکد.
البته پرده برداشتن نمایندگان مجلس از نقش برخی از مدیران فدراسیون فوتبال که جزو متهمان این پرونده هستند، شاید چرایی واکنش انفعالی فدراسیون برابر فساد در این رشته ورزشی را که سال به سال بیشتر میشود، مشخص کند. در این بین تسامح و تساهل وزارت ورزش به عنوان متولی ورزش و نهادی که دو باشگاه بزرگ ایران زیر نظر این مجموعه هستند و از بیتالمال تغذیه میکنند، قابل تأمل است. عدم اعتقاد به برخورد با فساد در فوتبال در روزهای حضور مسعود سلطانیفر به عنوان یک وزیر فوتبالزده نسبت به قبل از آن بیشتر شده، به خصوص که این وزارتخانه با وجود مشکلات اقتصادی، بودجه این دو باشگاه را چند برابر کرده است. پولپاشی گستردهای که با توجه به عدم نظارت روی هزینهکرد آن سبب شده ریختوپاش سرخابیهای پایتخت از بیتالمال هر سال بیشتر شود و زمینه گسترده شدن بستر فساد در فوتبال را فراهم کند.
در چنین شرایطی مهمتر از برخورد قضایی با متهمان فساد در فوتبال این است که ریشه به وجود آمدن چنین محملی برای سودجویان و بیتالمالخواران خشکانده شود. این وظیفه بر دوش وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال است و مدیران این دو دستگاه باید با کنار گذاشتن مدارا با متهمان فساد در رشته پرطرفدار و پرهزینهای مانند فوتبال، نسبت به پاکسازی این رشته ورزشی از فساد و حیف و میل بیتالمال اقدام کنند. بدیهی است در صورت ورود جدی و قاطعانه مسئولان وزارت ورزش و فدراسیون فوتبال با میدان داری مدیران سالم مجموعه ورزش، دیگر مانند امروز خبری از افشاگریهای هر چند وقت یکبار رئیس سابق کمیته انضباطی فدراسیون از فساد تکاندهنده در فوتبال نخواهد بود تا مو را بر تن هواداران فوتبال سیخ کند!