با آغاز فصل تابستان، اعتراض والدین به ثبت‌نام مدارس دولتی اوج می‌گیرد و هر ساله هم مسئولان آموزشوپرورش قول حل مشکلات را می‌دهند. مشکل منطقه‌بندی مدارس یکی از معضلات مهم بسیاری از والدین است که وضعیت ثبت‌نام دانش‌آموزان را بغرنج کرده است.
با فرا رسیدن اوقات فراغت دانش‌آموزان تازه اوقات گرفتاری برخی والدین شروع می‌شود. یا سطح توقع و تشریفات خانواده‌ها و فرزندانشان زیاد شده یا سیستم آموزشی جامعه این روند را برای همه تعریف کرده که باید به سبد دغدغه‌های خانواده گزینه ثبت‌نام در مدرسه را هم افزود.
خانواده‌های کلاس اولی چند هفته‌ای است که سرگرم ثبت‌نام هستند و دانش‌آموزان سایر دوره‌های تحصیلی هم به تازگی فرآیند ثبت‌نام را شروع کرده‌اند.
مسلماً اولین اولویت ثبت‌نام خانواده‌ها مدارس دولتی است، اما نمی‌توان منکر این هم شد که مدارس دولتی خوب خیلی زود پر می‌شوند. آموزشوپرورش برای اعتراض والدین به منطقه‌بندی مدارس، بخشی به نام ستاد‌های ثبت‌نام برپا کرده که خود تبدیل به مشکلی مضاعف شده است.
ثبت‌نام خارج از محدوده
در طول سال‌های اخیر عمده مشکلاتی که باعث مراجعه مردم به ستاد‌های ثبت‌نام می‌شود، محدوده جغرافیایی اعلام شده از سوی آموزشوپرورش است و خانواده‌هایی که متقاضی ثبت‌نام مدرسه‌ای در همان محدوده محل زندگی خود هستند که طبق قوانین و محدوده‌بندی‌های آموزشوپرورش خارج از محدوده محسوب می‌شود، اجازه ثبت‌نام ندارند.
البته مسئولان آموزشوپرورش معتقدند خانواده‌ها باید به حق خود قانع بوده و در همان مدرسه‌ای که طبق قوانین و مقررات آموزشوپرورش در محدوده محل زندگیشان تعریف می‌شود، ثبت‌نام کنند.
این در حالی است که در تمام موارد محدوده‌بندی‌های اعلام شده از سوی آموزشوپرورش صحیح نیست و چه‌بسا در بسیاری از موارد مدرسه‌ای که دو خیابان با محل سکونت دانش‌آموز تفاوت دارد، جزو محدوده حساب نمی‌شود. حتی مدرسه‌ای دورتر جزو محدوده زندگی آن‌ها تعریف شده و این مسئله برای خانواده‌ها به ویژه اگر فرزند آن‌ها دبستانی باشد مشکلاتی را رقم می‌زند.
از طرف دیگر در شرایطی که انواع مدارس مختلف در سطح کشور فعال و به لحاظ سطح کیفیت نیز با یکدیگر متفاوت هستند، چگونه انتظار داریم که خانواده‌ها در بحث ثبت‌نام فرزندانشان نگران نباشند و به نسخه تجویز شده آموزشوپرورش اکتفا کنند و به ثبت‌نام در مدرسه‌ای که آن‌ها برایشان تکلیف می‌کنند، رضایت دهند؟
مستأجری و هزار گرفتاری
اکثر مراجعه‌کنندگان به ستاد ثبت‌نام والدین کلاس اولی‌ها یا پایه‌های ورودی دوره‌های تحصیلی مختلف هستند. در سال‌های گذشته آموزشوپرورش برای جلوگیری از ثبت‌نام خارج از محدوده و تبعیت خانواده‌ها از مرزبندی‌های تعیین شده، قولنامه دارای کدرهگیری را شرط ضروری برای ثبت‌نام اعلام کرد. این دستورالعمل مشکلات بسیاری را برای مردم ایجاد کرده و موجب شلوغی بیش از حد ستاد‌های ثبت‌نام شده است.
اغلب والدین مراجعه‌کننده، مستأجر هستند و بنگاه مسکن برای اینکه مالیات پرداخت نکند در قولنامه‌هایش کدرهگیری ثبت نمی‌کند. مدرسه هم برای ثبت‌نام، قولنامه می‌خواهد و قولنامه دستی بدون کدرهگیری را قبول نمی‌کند.
خانواده‌هایی که قولنامه‌های آن‌ها به صورت دستی است، مجبورند به ستاد‌های ثبت‌نام مراجعه کنند و طبق گفته آن‌ها حجم مراجعه‌کنندگان آنقدر زیاد است که باید از ساعت هفت صبح بیایند و نوبت بگیرند.
از نارضایتی مردم خبر دارند؟
والدینی که قولنامه دستی دارند باید استشهاد محلی جمع کنند و ادعایشان را به اثبات برسانند. ساعت هفت صبح هم نوبت بگیریند، اگر دیرتر مراجعه کنند، نوبت تمام می‌شود. پس از آوردن استشهاد محلی دو هفته بعد به درخواست والدین جواب داده می‌شود.
چندین‌بار مراجعه به ستاد ثبت‌نام، معطلی چند ساعته در صف‌های طولانی، جمع‌آوری استشهاد محلی و در نهایت پاسخگویی دو هفته بعد روال قانونی ماجراست؛ از آنجایی که ممکن است ظرفیت مدرسه تکمیل شود، بنابراین چاره‌ای ندارند که به روش‌های دیگر متوسل شوند و با پرداخت چند صد هزار تومان به بنگاه‌ها کدرهگیری دریافت کنند تا فرزندشان در مدرسه محدوده زندگیشان که حق طبیعی آنهاست، تحصیل کند.
اما آیا مسئولان سری به ستاد‌های ثبت‌نام زده‌اند و از نارضایتی مردم خبر دارند؟ آیا می‌دانند که این بخشنامه خانواده‌ها را برای ثبت‌نام در مدرسه محدوده زندگیشان نیز دچار مشکل کرده است؟ حال آنکه برخی افراد نیز با سفارش‌های مختلف خارج از محدوده ثبت‌نام می‌شوند، پس آیا این دستورالعمل جز آنکه خانواده‌ها را برای ثبت‌نام دچار نگرانی، دلهره و دردسر کند، دستاوردی داشته است؟
