مدیر عامل آکادمی یاسان تاکید کرد : ضرورت برنامه نویسی برای کودکان نسل امروز باید درک شود و آن را به موضوعی اختیاری تبدیل نکرد. عبدالله فیض الله زاده در گفت و گو با "جوان" اظهار داشت : "آموزش برنامهنویسی نباید صرفاً یک درس اختیاری در سنین بالاتر باشد. کودکان در دوران پیشدبستانی و ابتدایی دارای بالاترین ظرفیت یادگیری مفاهیم انتزاعی هستند. ما باید برنامهنویسی را نه به عنوان یک مهارت صرفاً فنی، بلکه به عنوان زبان جدید تفکر به آنها بیاموزیم. به تأخیر انداختن این آموزش به معنای از دست دادن فرصت شکلگیری زیرساختهای ذهنی قوی برای مواجهه با منطقهای پیچیده است. هر کودک ذاتا دارای استعدادهایی است؛ برخی در حل مسائل بصری، برخی در روایتگری، و برخی در نظم منطقی قوی هستند. برنامهنویسی مانند یک میدان بازی دیجیتال است که این استعدادها را به چالش میکشد و به آنها ابزاری برای ابراز میدهد."
وی افزود: "وقتی کودکی تلاش میکند تا یک کاراکتر را در بازی خود حرکت دهد یا یک مسئله را با کد حل کند، در حال تبدیل تواناییهای ذهنی بالقوه خود به مهارتهای ملموس و قابل استفاده است. برای مثال، اگر کودکی بخواهد یک الگوریتم ساده برای حرکت در هزارتو بنویسد، مجبور است مرحله به مرحله مسیر را تحلیل کند (تجزیه مسئله)، که این امر نیازمند توانایی منطق است."