یک بازی در لیگ یک فوتبال برگزار شده و کلی تلفات روی دست‌مان گذاشته است. با رویکردی که باشگاه‌های به اصلاح فرهنگی قبل از بازی‌ها اتخاذ می‌کنند، دیدن تصاویر و ویدئو‌های منتشر شده از بازیکنان و مربیان زخمی و همچنین هواداران خشمگین و عصبانی که هیچ شباهتی به هواداران معمولی ندارند، اصلاً جای تعجب ندارد. فقط روسیاهی‌اش می‌ماند به مدیرانی که خود را مدافع اخلاق و فرهنگ می‌دانند و در عمل امنیت و اخلاق را زیر پا له می‌کنند.
هنوز به نیم‌فصل مسابقات هم نرسیده‌ایم و عملاً حساسیت مسابقات لیگ یک بالا نرفته است، اما سوءمدیریت و انفعال فدراسیون فوتبال کار را به جایی رسانده که باید نگران برگزاری یک مسابقه معمولی لیگ یک باشیم. جدال شهرداری نوشهر با صنعت نفت آبادان فقط یک گل داشت، اما همان یک گل تیم خوزستانی کافی بود تا ورزشگاه به میدان جنگ تبدیل شود. اخبار منتشر شده از بازی حاکی از آن است که برخی از هواداران تیم نوشهر بلافاصله بعد از اتمام مسابقه، هرچه دم دست داشتند را بر سر بازیکنان نفت ریختند و آنقدر به این کار ادامه دادند تا چند نفر از آنها به شدت زخمی شدند. زد و خورد به رختکن هم کشیده شد و آن افراد معلوم‌الحال حتی اعضای تیم نفت را تا رسیدن به رختکن هم مورد حمله قرار دادند. گفته می‌شود گویا گاز اشک‌آور هم زده شده است!
تمام تصاویر و فیلم‌ها از بازی و اتفاقات پس از آن است. در صورتی که دعوای اصلی به لطف فعالیت رسانه‌ای دو باشگاه، قبل از شروع مسابقه استارت خورده بود. فوتبال ما هیچ‌گاه فوتبال اروپا را الگو قرار نداده، به جز در یک مورد؛ انتشار پوستر قبل از هر مسابقه. همین یک مورد را هم البته به نفع خود مصادره کرده و از آن برای تحقیر و توهین به حریفان استفاده می‌شود. باشگاه‌ها به جای آنکه به فکر مشکلات، چالش‌ها و بازی‌های خود باشند، اصل ماجرا را رها کرده و فرع را چسبیده‌اند. متأسفانه عده‌ای مسئولیت فعالیت‌های رسانه‌ای و مجازی باشگاه‌ها را به دست گرفته‌اند که عملاً با هدایت مدیران خود هر طور می‌خواهند علیه رقیب موضع می‌گیرند. در پوستر شهرداری نوشهر یک توپ جنگی پالایشگاهی در آبادان را نشانه رفته و در جواب نیز باشگاه صنعت نفت پوستری با مضمون آتش زدن جنگل‌های شمال (لوگو شهرداری نوشهر) را منتشر کرده است.
باید تأسف خورد به حال باشگاه‌هایی که تنها اسم فرهنگی – ورزشی را یدک می‌کشند و مدیرانشان مقابل دوربین‌ها و رسانه‌ها دم از اخلاق و حرفه‌ای‌گری می‌زنند. در روز‌هایی که آتش به جان جنگل‌های ایران افتاده و حال و روز مردم شهر‌های مختلف به دلیل آلودگی هوا خوب نیست، دود آتشی که دو تیم قبل از بازی روشن کرده بودند به چشم فوتبال و اندک آبروی این رشته رفت. همین رفتار‌های غلط مدیریتی و مجازی است که هواداران را عصبانی و تحریک می‌کند و ثمره‌اش می‌شود درگیری روی سکو‌ها و جنگ و خونریزی در زمین فوتبال. عجیب‌تر اینکه قبلاً هم در ورزشگاه نوشهر از این اتفاقات رخ داده و گویا برای کسی هم مهم نبوده است. محرومیت موقت از میزبانی دیگر چه فایده‌ای دارد؟! اگر ۱۰۰ نفر را هم محروم و جریمه کنید که البته نمی‌کنید، باز همین آش است و همین کاسه. برای اینکه هرچه هست، زیر سر مدیران است و اینکه آقایان برای رسیدن به اهداف‌شان و به جنجال کشیدن بازی به هرکاری دست می‌زنند. اصلاً این فوتبال فشل چه نیازی به پوستر دارد؟ چرا هیچ نظارتی روی سکو‌ها و تسخیر آنها توسط لات‌ها و بزن‌بهادر‌ها نیست؟ تلفات چقدر باید سنگین باشد و هواداران و تیم‌ها چه بهایی را باید پرداخت کنند تا فدراسیون فکری به حال بی‌اخلاقی‌ها و به خطر افتادن امنیت مردم کند؟
