جوان آنلاین: نشست اضطراری سران کشورهای اسلامی در دوحه قطر در واکنش به حمله متجاوزانه اسرائیل به دوحه، گرچه با بیانیه‌ای ضعیف، نامؤثر و تصنعی به کار خود پایان داد، اما همین همگرایی را باید به فال نیک گرفت.
این نشست در بطن خود نشان داد کشورهای منطقه تهدید اسرائیل را جدی گرفته‌اند و تمایل دارند با آن مقابله کنند. با اینکه خروجی نشست، مقابله را در حد محکومیت رژیم‌صهیونیستی تقلیل داد، ولی می‌توان انتظار داشت با افزایش خطر از سوی این رژیم، روابط بین کشورهای مسلمان منطقه و رژیم مانند سابق به سمت همگرایی پیش نرود و دچار چالش شود. این امر، می‌تواند ظرفیت جدیدی را برای مواجهه و تحت فشار قرار دادن رژیم حتی به طور ضعیف مهیا کند، از این رو با توجه به استمرار رفتار تهاجمی رژیم‌صهیونیستی علیه کشورهای منطقه، نباید از نتایج ضعیف این نشست چشم‌پوشی و آن را رها کرد.
نقاط قوت موجود در این بیانیه می‌تواند زمینه همکاری کشورهای مسلمان را علیه اسرائیل با ارائه طرح‌های ابتکاری پیشنهاد شده از سوی برخی اعضا، چون ایران فراهم کند. وجود بندهایی، چون «حمایت کامل را از هرگونه اقدام قطر برای پاسخ به تجاوز اسرائیل»، «لزوم مقابله با طرح‌های اسرائیل برای تحمیل واقعیت‌های جدید در منطقه و تهدید امنیت جمعی کشورهای عربی و اسلامی» و همچنین «ضرورت هماهنگی جهت تعلیق عضویت این رژیم در سازمان ملل متحد» این موضوع را تأمین می‌کند.
خطر اسرائیل بزرگ برای جهان اسلام
تجدیدنظرطلبان و صهیونیست‌های مسیحی با استناد به متون جعلی صهیونیستی- که مدعی است به فرزندان حضرت ابراهیم (ع) سرزمینی «از نیل تا فرات» وعده داده شده- طرح اسرائیل بزرگ مشتمل بر تصاحب ارضی برخی کشورهای منطقه را در ادبیات سیاسی خود وارد کرده‌اند. در همین راستا بود که سال گذشته، انتشار نقشه جعلی از سوی وزارت خارجه رژیم‌صهیونیستی مبنی بر اشغال بخش‌هایی از اردن، سوریه و لبنان خشم برخی کشورهای عربی از جمله اردن و قطر را برانگیخت.
طی هفته‌های گذشته نیز نتانیاهو با گفتن جمله «احساس می‌کنم به رؤیای «اسرائیل بزرگ» پیوندی عمیق دارم و آن را مأموریتی تاریخی و روحانی می‌دانم که نسل‌های گذشته، حال و آینده یهود در آن سهیم هستند و هر نسل، این مأموریت را به نسل یهودی بعدی می‌سپارد»، اهداف خود را در منطقه به همگان نشان داد. این مواضع، چشم‌انداز همکاری با رژیم‌صهیونیستی نزد اعراب منطقه را مخدوش کرد چراکه بر خلاف تصورشان، رژیم‌صهیونیستی یک واحد سیاسی مستقل مانند دیگر کشور‌ها نیست و نمی‌توان با آن رابطه‌ای متعارف در روابط بین‌الملل داشت.
واکنش‌های تند عربی به‌ویژه از سوی مصر، اردن و شورای همکاری خلیج‌فارس در این خصوص هم نشان از فهم مسئله جدید یا تهدید جدید از سوی اسرائیل داشت که با حمله رژیم‌صهیونیستی به قطر تکمیل‌تر شد. گنجاندن بند «لزوم مقابله با طرح‌های اسرائیل برای تحمیل واقعیت‌های جدید در منطقه و تهدید امنیت جمعی کشورهای عربی و اسلامی» دلالت به درک این مفهوم دارد.
آنچه اکنون رژیم‌صهیونیستی در حملات به کشورهای مختلف انجام می‌دهد، گام‌هایی عملی برای پیاده‌سازی همین ایده تاریخی است. در واقع، رویکرد اصلی و بنیادین رژیم‌صهیونیستی، جنگ‌افروزی و توسعه‌طلبی خون‌آلود در منطقه تا تحقق «اسرائیل بزرگ» بوده است و از گفتن آن ابایی هم ندارد.
«ناامنی بیشتر» ماحصل بیانیه تصنعی
حمله رژیم‌صهیونیستی به قطر، آغازگر تغییر پارادایم ضدامنیتی در منطقه به رهبری امریکاست. رژیم‌صهیونیستی بعد از حملات ممتد ارتش صهیونیستی به لبنان و سپس پیشروی در خاک سوریه تا قلب حومه دمشق، رویکرد توسعه‌طلبانه و ضدامنیتی خود را نشان داد. حمله به ایران، در اوج این اعلامیه منطقه‌ای بود. گرچه در تصور دولتمردان منطقه‌ای، تهدید در حد مقاومت بود، اما حمله به دوحه قطر به عنوان متحد غیرناتویی امریکا اثبات کرد تهدید از سوی رژیم‌صهیونیستی می‌تواند شامل همه کشورهای منطقه باشد. درک این واقعیت برای اعراب گزاف آمد و آنها را به نشست اضطراری کشورهای مسلمان برای بررسی این رویداد غیرمنتظره سوق داد، اما در عمل، به دلیل صلاحدید‌ها و نفوذ امریکا، نتیجه از شکل‌گیری یک اقدام جمعی ضدامنیتی علیه اسرائیل باز ماند. چشم‌انداز این نشست، گرچه در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، اما بهره‌گیری از شرایط جدید در منطقه که نشان از تحولی عمیق و غیر منتظره دارد، می‌تواند مسیر رژیم را مسدود کند.
بر همین اساس، دولت‌های اسلامی برای جلوگیری از تهدیدات آینده، می‌توانند روندی را برای فشار علیه اسرائیل مهیا کنند. اقداماتی، چون تعلیق عضویت اسرائیل در سازمان ملل که در این نشست کلید خورد، در زمره اقدامات اولیه تنبیهی قرار خواهد گرفت. این موضوع، محک خوبی برای سنجش میزان کارآمدی روش‌های سیاسی برای در انزوا قرار دادن اسرائیل خواهد بود و شاید به برخی کشورهای منطقه تحت نفوذ امریکا، این اعتمادبه‌نفس را دهد که در آینده به طور جدی‌تری در برابر اسرائیل موضع بگیرند. لاجرم باید برای این کشور‌ها تبیین شود که هر نوع عقب‌نشینی از تجاوزات رژیم به تهدید امنیت منطقه‌ای منجر خواهد شد که همه کشور‌ها را حتی آنهایی که قرابت سیاسی با رژیم دارند، شامل می‌شود.
تجربه نشان داده است به میزانی که جهان اسلام در مقابل رژیم‌صهیونیستی منفعلانه عمل کند و دچار ضعف و انفعال شود، رژیم جری‌تر می‌شود و حتی به دولت‌هایی که به او در جریان جنگ ۷اکتبر به طور پنهانی کمک‌رسانی کرده‌اند، رحم نخواهد کرد.
