جوان آنلاین: افزایش تخلفات و حواشی فوتبال طی سال‌های اخیر، تغییر رویکرد کمیته انضباطی را ضروری کرده، اما آرای انضباطی صادر شده بابت دو هفته نخست رقابت‌های لیگ ثابت کرد که در امسال هم قرار است روی همان پاشنه بچرخد. حال آنکه اگر جرایم مالی سنگین بازدارنده بود باید شاهد کاهش چشمگیر تخلفات در فصل جدید بودیم، اما عکس‌العمل کمیته انضباطی به اتفاقات رخ داده در دو هفته نخست لیگ ثابت می‌کند که چنین برخورد‌هایی بیش از آنکه بازدارنده باشد، خزانه سازمان لیگ و فدراسیون فوتبال را پر می‌کند. هرچند که فصل قبل بار‌ها و بار‌ها گفته شد درآمد حاصل از جریمه‌ها صرف توسعه فوتبال پایه و بهبود زیرساخت‌ها در شهر‌های مختلف می‌شود. ادعایی که حتی اگر صددرصد درست هم باشد، توجیه قابل قبولی برای این رویکرد کمیته انضباطی نیست.
احکام کمیته انضباطی بازدارنده نیست که اگر بود، بعد از گذشت ۲۴ سال همچنان شاهد تخلفات پیش‌پاافتاده‌ای، چون تأخیر در ورود به زمین نبودیم! شاید همین مسئله باعث شد کمیته انضباطی رقم جرایم مالی را بالا و بالاتر ببرد، اما حتی این راهکارهم سودی درپی نداشت، چراکه یکی از سنگین‌ترین احکام صادر شده مالی سال گذشته جریمه ۲۰ میلیاردی بیرو بابت فسخ یک‌طرفه قراردادش با پرسپولیس بود. جریمه‌ای که اگر تأثیر لازم را داشت، آلوز با شرایطی مشابه تراکتور را برای پوشیدن پیراهن سپاهان ترک نمی‌کرد! اما تخلفات تکراری نشان می‌دهد که کمیته انضباطی باید بازنگری اساسی در روند برخوردهایش داشته باشد که در غیر این صورت اوضاع از این هم بدتر می‌شود و بازیکنان، مدیران، مربیان و تیم‌ها با این تصور که جریمه‌اش را می‌دهیم به رفتار‌های نادرست خود ادامه خواهند داد.
براساس آرای اعلام شده؛ استقلال، پرسپولیس، سپاهان، تراکتور، فولاد، گل‌گهر، آلومینیوم، فجر سپاسی و حتی بازیکنان و مدیران برخی تیم‌ها با جریمه‌های نقدی روبه‌رو شده‌اند. اما آیا این مسئله می‌تواند باعث شود آنها در هفته سوم مرتکب اشتباهات مشابه نشوند و حجم کاری کمیته انضباطی کاهش یابد؟ پاسخ بی‌تردید مثبت نیست و این را تجربه بار‌ها وبار‌ها ثابت کرده است. با وجود این چرا کمیته انضباطی همچنان به جرایم نقدی و مالی دل خوش کرده، جای سؤال است و تعجب!
کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال نقشی حیاتی در حفظ انضباط لیگ دارد، اما از سال گذشته گویی مسیرش را تغییر داده، چراکه بیشتر به خزانه‌دار می‌ماند تا کمیته‌ای برای ایجاد انضباط در فوتبال، زیرا عمده و شایع‌ترین شکل مجازاتی که طی ماه‌های گذشته در پیش گرفته صرفاً مالی و پولی بوده است. هرچند که میزان جریمه ممکن است بسته به شدت تخلف و توان مالی طرف متخلف متفاوت باشد، اما از سال گذشته تقریباً تمام مجازات‌ها جریمه مالی را در کنار خود دارد، بی‌آنکه هیچ جنبه مثبت و تأثیرگذاری در پی داشته باشد، چراکه ماهیت این کمیته در حال تغییر به یک بنگاه اقتصادی است، تا جایی برای تفهیم اتهام به تیم‌ها، بازیکنان، مربیان و مدیران. حال آنکه پرواضح است تأثیر محرومیت‌های سنگین و کسر امتیاز به مراتب از بریدن جرایم مالی تأثیرات بیشتری درپی خواهد داشت، خصوصاً برای تیم‌هایی که جهت کسب عنوان قهرمانی، سهمیه بازی‌های آسیایی یا بقا در لیگ تلاش و تقلا می‌کنند.
اما برای این تیم‌ها کمیته انضباطی به دستگاه صدور برگه جریمه تبدیل شده که راه فرار و گریز از آن صرفاً پرداخت رقم در نظر گرفته شده است و بس. اما کیست که نداند سلامت فوتبال را همین نحوه برخورد عاملان انضباطی است که تعیین می‌کند. سلامتی که سال‌هاست زیر سؤال رفته و شاید شجاعت در صدور احکام سختگیرانه برای متوقف کردن متخلفان و حاشیه‌سازان بتواند آن را بار دیگر به فوتبال ایران بازگرداند. اما وقتی سرمربی محروم یک تیم به راحتی راهی رختکن می‌شود، یعنی خوب می‌داند قرار نیست دردسری برایش ایجاد شود و در نهایت باید دست به جیب شود و سرکیسه را شل کند تا جریمه اشتباهش را بپردازد! در واقع همین نوع نگاه مسئولان کمیته انضباطی است که به متخلفان اجازه پیمودن مسیری را می‌دهد که سال‌هاست در پیش گرفته‌اند. مسیری که انضباط و سلامت فوتبال کشور را زیر سؤال برده، شاید، چون کمیته انضباطی به جای شجاعت لازم برای برخورد قاطع با متخلفان، صرفاً نگاه درآمدزایی دارد که با این شیوه نه امیدی به صدور احکام بازدارنده است و نه بهبود شرایط و فضای اخلاقی کشور، مگر کمیته انضباطی به عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان فدراسیون، وظیفه اصلی خود را که حفظ و ایجاد سلامت و انضباط فوتبال است با شجاعت کامل انجام دهد. در غیر این صورت با این بده‌بستان مالی دردی از فوتبال ایران دوا نخواهد شد.
