جوان آنلاین: ارجاع لایجه دو فوریتی دولت تحت عنوان «مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی» به مجلس شورای اسلامی، این روز‌ها به یکی از مباحث مناقشه‌برانگیز از سوی یک جریان سیاسی در فضای رسانه‌ای کشور تبدیل شده و فشار‌ها برای بازپس‌گیری این لایحه از سوی رئیس‌جمهور به اوج رسیده است.
با اینکه سخنگوی دولت دو روز پیش در گفتوگو با ایرنا تصریح کرده هدف از لایحه مقابله با انتشار محتوای خبری خلاف واقع در فضای مجازی این است که آرامش روانی مردم حفظ شود و از انتشار اخبار جعلی و دروغ جلوگیری کند و در راستای دسترسی آزاد به اطلاعات اقدام کند و هیچ مانعی برای آزادی بیان نیست، اما مرغ هجمه کنندگان به این لایحه که شاید بتوان ادعا کرد برخی از آنها حتی یک بار محتوای آن را نخوانده‌اند، یک پا دارد و بنا نیست کوتاه بیایند.
اما راز این مخالفت‌ها را نه در «تحدید آزادی بیان» که باید در نگرانی از کنترل و پیشگیری و مقابله با فیک‌نیوز‌ها و ادعا‌های جعلی جست‌و‌جو کرد. جریانی غوغازیست که حیات آنها گویی بر دروغگویی و جعل اخبار و به هم زدن روان جامعه استوار است.
مصداق این دروغ‌پردازی ادعای روزنامه جمهوری اسلامی است که نوشته: «این روز‌ها خبری به گوش می‌رسد که از فعال بودن دولت سایه در پشت پرده تصمیمات وزارت امور خارجه حکایت دارد. براساس این خبر، افرادی که سایه سنگینشان روی برجام و بسیاری از مذاکرات و تصمیمات، موجب پیدایش مشکلات شدید برای کشور و وارد آمدن خسارات جبران‌ناپذیر شد، همچنان برای سیاست خارجی به ویژه در بخش مذاکرات تعیین تکلیف می‌کنند. چنین برخوردی با دیپلماسی کشور در شرایط بسیار حساس کنونی از سم کشنده خطرناک‌تر است. همگان می‌دانند که ایران در مقطع بعد از جنگ تحمیلی به تصمیم‌گیری‌های معتدلانه، معقول، منطقی و در عین حال سریع و قاطع نیاز دارد. وجود دولت سایه، بزرگ‌ترین مانع بر سر راه اتخاذ چنین تصمیماتی به ویژه در بخش دیپلماسی است. همه باید این واقعیت را درک کنند که ما وقت زیادی برای خارج ساختن کشور از خطری که در کمین است نداریم. وجود دست‌انداز‌ها و موانعی که عناصر دولت سایه در بخش دیپلماسی به وجود می‌آورند، آفت بزرگ سیاست خارجی و عامل زیانباری برای کشور است.»
درباره این ادعا که دولت سایه اکنون دستگاه سیاست خارجی و به صورت مشخص مذاکرات را هدایت می‌کند، روزنامه جمهوری اسلامی چه مدارک و مستنداتی دارد؟ آیا صرف «شنیده‌ها» می‌تواند مجوزی برای هجمه و حمله به اقتدار دستگاه سیاست خارجی باشد؟ پاسخ دولت و دستگاه سیاست خارجی به این اتهام چیست؟ آیا آنها هم می‌پذیرند که کارگزار آنها دولت سایه است؟ اگر این دولت سایه ادعایی، واقعیت بیرونی دارد، چرا روزنامه جمهوری اسلامی، سران و گردانندگان آن را افشا نمی‌کند؟ اگر هم این ادعا از اساس دروغ است، چرا مدعی‌العموم وارد نمی‌شود؟ حیثیت و اعتبار نظام مگر گوشت قربانی است که هرکسی بخشی از آن را بذل و بخشش کند؟!
