صهیونیست‌ها بی‌آبرو‌ترین و رسواترین باند جانی درهمه ادوار تاریخ

غزه به ما ربط دارد

جوان آنلاین: این روز‌ها که کشتی «مادلین» به نام تنها زن ماهیگیر غزه در آب‌های آزاد جهان به حرکت درآمده تا کمک‌های انسان‌دوستانه معدود «آدم»‌های عالم را به غزه برساند، این روز‌ها که مدعیان حقوق بشر خفه شده‌اند، این روز‌ها که کشور‌های عربی مسلمان لال شده‌اند و حتی یک موضع‌گیری ساده هم نمی‌کنند، شنیدن صدایی از منچستر انگلستان، از زادگاه رژیم غاصب، نژادپرست و کودک‌کش صهیونیستی علیه این رژیم سفاک همه را شوکه کرد. 
جهان باید هم از شنیدن حرف‌های گواردیولا شوکه شود. جهانی که عادت کرده به دیدن جنایت و سکوت کردن. عادت کرده به اینکه ببیند کودکان مظلوم در صف غذا توسط تک‌تیراندازان قربانی می‌شوند، ولی به هیچ کجایش برنخورد. عادت کرده به دیدن توحش صهیونیست‌ها. پس این جهان بی‌خیال اگر یکی مثل گواردیولا در خاستگاه صهیونیسم فریاد عدالت‌خواهی سر دهد، حتماً متعجب خواهد شد. پیش از گواردیولا چهره‌های دیگری هم بودند که در دفاع از مردم غزه حرف زدند، اما آنچه پپ، سرمربی منچسترسیتی در جریان اعطای دکترای افتخاری‌اش رقم زد، اتفاقی تازه بود. اتفاقی که شاید مسئولان برگزاری این مراسم را هم پشیمان کرده باشد، اما پپ کارش را انجام داد و فریاد عدالت‌خواهی خود را به گوش جهانیان رساند.
 
گواردیولا از سوی دانشگاه منچستر به دلیل خدماتش به شهر منچستر، چه درون زمین و چه بیرون از آن به دریافت درجه دکترای افتخاری نائل شد. این مراسم در سالن تاریخی ویتورث برگزار شد و نذیر افزال، رئیس دانشگاه این مدرک افتخاری را به او اعطا کرد. 
این مربی اهل کاتالان در جریان سخنرانی‌اش در این مراسم به صراحت از مردم غزه در میان اتفاقات رخ داده در روز‌های اخیر و صحنه‌های تلخی که باعث ناراحتی بسیاری از مردم دنیا شده است، حمایت کرد. او ضمن ایستادن در کنار غزه و مردمش اظهار داشت: «مشاهده آنچه در غزه رخ می‌دهد، بسیار دردناک است. تمام وجودم از دیدن آن رنج می‌کشد. اجازه دهید شفاف بگویم، این موضوع ربطی به ایدئولوژی ندارد. مسئله این نیست که من درست می‌گویم و شما اشتباه. نه، واقعاً این فقط مربوط به عشق و زندگی است. به اهمیت دادن به همسایه‌ات. شاید ما فکر کنیم دیدن کودکانی چهار ساله که بر اثر بمب‌گذاری کشته می‌شوند یا در بیمارستانی که دیگر بیمارستان نیست جان می‌دهند، ربطی به ما ندارد.»
گواردیولا ادامه داد: «ما می‌توانیم فکر کنیم این مسئله ما نیست، اما مراقب باشید، قربانی بعدی فرزندان ما خواهند بود. چهار یا پنج ساله‌های بعدی متعلق به ما خواهند بود. ببخشید، اما از روزی که این کابوس با کودکان غزه آغاز شد، هر صبح که فرزندانم را می‌بینم وحشت‌زده هستم. شاید این تصاویر از جایی که ما زندگی می‌کنیم، خیلی دور به نظر برسند و شما ممکن است بپرسید چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟»
گواردیولا همچنین درباره اهمیت ایستادگی در برابر ناعدالتی و لزوم سخن گفتن در لحظات مهم صحبت کرد و گفت: «یادم می‌آید داستانی هست؛ جنگلی در حال سوختن است. همه حیوانات وحشت‌زده و درمانده هستند، اما یک پرنده کوچک مدام بین دریا و آتش پرواز و قطره‌های آب را با منقار کوچکش حمل می‌کند. مار می‌خندد و می‌پرسد، برای چه این کار را می‌کنی؟ هیچ وقت نمی‌توانی این آتش را خاموش کنی. پرنده جواب می‌دهد، بله، می‌دانم. مار باز می‌پرسد پس چرا مدام تکرارش می‌کنی؟ پرنده در پاسخ آخرش می‌گوید «من فقط دارم وظیفه‌ام را انجام می‌دهم.» پرنده می‌داند که نمی‌تواند آتش را خاموش کند، اما حاضر نیست بیکار بماند. در دنیایی که اغلب به ما می‌گوید خیلی کوچکیم که تغییری ایجاد کنیم، این داستان یادآوری می‌کند که قدرت فرد نه در مقیاس، بلکه در انتخاب نهفته است. در حضور داشتن، در امتناع از سکوت و بی‌تفاوتی، وقتی که بیش از هر زمان دیگری مهم است.»
 
حرف‌های پپ تلنگری سخت به جهان بی‌خیال ماست. یک سیلی محکم تا شاید خیلی‌ها از خواب بیدار شوند و حداقل بفهمند نزدیک به دو سال است که در غزه به کودکان فلسطینی، به زنان بی‌دفاع و به مردانی که نمی‌توانند از خانواده‌هایشان دفاع کنند، چه می‌گذرد. پپ با حرف‌هایش به وجدان خفته بشریت سیلی زد، آن هم یک سیلی سخت که شاید برای آینده مربیگری او در انگلستان هم تبعات زیادی داشته باشد.