جوان آنلاین: هشتاد و چند هزار ایرانی که کیلومتر‌ها از شهر و دیارشان دور شده‌اند، حالا از مکه هم بیرون آمده‌اند و در یک صحرا گرد هم آمده‌اند.
به گزارش ایرنا، دو، سه خیابان بزرگ قسمت‌بندی شده به چند مکتب و به ترتیب هتل‌های مکه تقسیم‌بندی شده و اعضای هر کاروان در یک خیمه نشسته‌اند. روی فنس‌ها انواع و اقسام بنرها، شامل اسامی کاروان و شماره آن را زده‌اند تا اعضای کاروان راهنمایی شوند حتی دو کاروان عکس مدیر کاروان خود را نیز نصب کرده‌اند. داخل چادر‌ها که می‌شوی بالش، زیرانداز، روانداز و روبالشی با نظم خاصی چیده شده و جای هر کسی را مشخص کرده‌اند.
در بسیاری از چادر‌ها کولر‌ها حسابی فضا را خنک کرده تا جایی که برخی از سرمای داخل چادر به گرمای بیرون پناه می‌برند.
مثل همیشه خانم‌ها در عبادت جلوترند؛ تک تک، دوتا دوتا و چند تایی دور هم نشسته‌اند و کتاب دعا دست گرفته‌اند و می‌خوانند برخی راه می‌روند و عده‌ای به ذکر با تسبیح مشغولند و برخی زوج‌ها که الان در حالت احرام باید حدودی را رعایت کنند، در این فضای لطیف و پر از احساس با کمی احتیاط با هم صحبت می‌کنند.
از برخی خیمه‌ها صدای روضه به گوش می‌رسد، عده‌ای امام زمان (عج) را صدا می‌زنند، کسی که امید دارند فردا او را در این صحرا ملاقات کنند. در برخی چادر‌ها دعا‌های شب عرفه خوانده می‌شود. برخی بیرون چادر استراحت می‌کنند، برخی در حال صحبت و برخی در حال خدمت.
اینجا جایی است که همه زائران ایرانی یکجا در کنار هم هستند، برای همین برخی از فرصت استفاده کرده، دوست و رفیق و آشنایان قدیمی را پیدا می‌کنند و برخی هم اتفاقی بعد از سال‌ها رفیقی را پیدا می‌کنند؛ اصلاً خاصیت حج همین است باید ارتباط باشد، رفاقت باشد، ملاقات باشد.
کاروان‌های مختلف، بعضی با هم راه افتاده‌اند و لبیک می‌گویند؛ لبیکی که امروز ظهر با آن محرم شدند، باید ادامه دهند: لبیک اللهم لبیک؛ علاوه بر اکثر مردان که لباس احرام به تن دارند، یک سری از هم‌وطنان لباس احرام ندارند و به جای آن کاور آبی سازمان حج یا کاور قرمز هلال احمر دارند و در حال خدمتند. علیرضا بیات رئیس سازمان حج و زیارت کشورمان را هم در همین لباس مشغول گفتوگو و چرخ زدن میان زائران دیدم.
نیرو‌های امداد و راهنمایی حج و زیارت تا بچه‌های هلال احمر که همین جا را قسمت‌بندی کردند و به زائران نیازمند دارو می‌دهند و معاینه‌شان می‌کنند یا راهنمایی‌شان می‌کنند.
در چادر بعثه قاریان قرآن دور روحانی کاروان جمع شدند و او دارد یک بار دیگر مسائل حج را برای آنها مرور می‌کند.
عده زیادی هم دنبال جبل‌الرحمه می‌گردند، کوه رحمت؛ جایی که امام حسین (ع) کنارش ایستاد و آن دعای پر رمز و راز را با اشک و آه و آب دیده خواند. برای آنها جبل‌الرحمه غیر از محل مقدس و جای دعا رنگ و بوی سیدالشهدا (ع) دارد و این مردم به جایی که بوی حسین (ع) می‌دهد علاقمندند.
در خروجی جبل‌الرحمه دو خانم هلال احمر عربستان یک خانم ویلچر نشین ایرانی را کمک می‌کنند تا پایین بیاید. جبل‌الرحمه خیلی شلوغ است و مسیر رفت و آمد به جبل‌الرحمه حسابی ترافیک شده.
از زائران ایرانی و ترکیه‌ای و بقیه کشور‌ها هر کسی روی صخره‌های جبل‌الرحمه گوشه‌ای نشسته و با خدای خود راز و نیاز می‌کند، چند تایی هم مشغول عکس گرفتن هستند واقعاً کوه زیبایی و با عظمتی است.
اینجا درمانگاه تخصصی پزشکی هم هست، علاوه بر پزشک عمومی هم آزمایشگاه دارد هم متخصص عفونی هم متخصص زنان، ارتوپدی، مغز و اعصاب، روانپزشکی، داخلی و قلب. بعضی از پزشکان حج اولی هستند و محرم؛ چند تایی هم احتمالاً سال چندم است که می‌آیند و لباس معمولی دارند و اعمال حج انجام نمی‌دهند و فقط در خدمت بیماران هستند. یک بیمارستان صحرایی هم کنار درمانگاه تخصصی هست و کنارش مرکز بهداشتی که خود عربستان گذاشته است.
خیلی‌ها در حال حرکت هستند یا در حال نماز، دعا یا گشت و گذار، آدم فضای حیرت دارد، نمی‌داند دعا بخواند نماز بخواند مناجات کند، از خستگی بخوابد، بین مردم بچرخد از این لحظه‌ها عکس بگیرد؛ همین‌هاست که این شب عجیب را رقم زده است.
صوتی از حاج آقا مجتبی تهرانی را در راه گوش می‌دهم که می‌گوید شب عرفه شب توبه است و توصیه می‌کند برای دیگران دعا کنید. امشب شب دعاست!
