جوان آنلاین: شهرشوش در دوران دفاع مقدس بیشترین بمباران دشمن را تحمل کرده بود. در جریان این بمباران‌ها، تعداد قابل توجهی از مردم این شهر به شهادت رسیدند که شهادت ۱۳۱ خانواده به صورت گروهی، بخشی از جنایات ارتش بعث عراق بود. متن زیر برگرفته از فصلنامه نگین ایران و همینطور خاطرات عبدالرضا سالمی‌نژاد، (از رزمندگان دزفولی) پیرامون همین مسئله است.
خانواده‌های پرشهید
خانواده‌های پرشهیدی همچون خانواده آریان‌پور با ۲۳شهید، خانواده سازش با هشت‌شهید، خانواده خوشروانی با هشت‌شهید، خانواده تمدن با سه‌شهید، خانواده خلف نوره با ۹شهید، خانواده چرمبریان با هفت‌شهید، خانواده اسدی ذاکر با هفت‌شهید و خانواده خانی با ۹شهید از جمله خانواده‌های پرشهید دزفول بودند. در کل جمع خانواده‌هایی که به‌صورت گروهی به شهادت رسیده‌اند، ۱۳۱خانواده است. آنان خانواده‌های شریف، مظلوم و صبوری بودند که با تکیه بر اندیشه‌های اسلامی، نه‌تنها کمترین اعتراضی علیه انقلاب از خود نشان ندادند، بلکه مصیبت وارده را لطف الهی می‌دانستند. آنها ضمن اینکه حمایت قاطع خود را از دولت اسلامی اعلام می‌کردند، مردم را نیز به مقاومت و پایداری در مقابل دشمن فرا می‌خواندند.
دزفول ردیف اول
تا پایان جنگ هرگز نه از شدت حملات و نه از حجم آنها به این شهر کاسته نشد و حتی وقتی عراق در تهدیدات مکرر خود، در میانه جنگ، تهران، پایتخت ایران را به لیست حملات موشکی خود افزود، دزفول هرگز از ردیف اول لیست تنزل نکرد. مقاومت حیرت‌انگیز مردم دزفول به عوامل و عناصر مختلفی متکی بود که پیشینه وابستگی و علاقه‌مندی آنها به مذهب و اطاعت از فرامین ائمه اطهار (ع) و تعصب خاص دینی - سیاسی به انقلاب اسلامی و حضرت امام‌خمینی (ره) از جمله شاخص‌ترین آنها به‌حساب می‌آمد که بیشترین سهم زیرساخت مقاومت را به خود اختصاص داده بود. عادت به زندگی در شرایط سخت‌و‌قدرت تحمل بسیار در برابر ناملایمات و پایین بودن سطح توقعات از زندگی از ویژگی‌های خاص مردم این دیار است که به نظر می‌رسد، خود را به‌خوبی در جریان جنگ شهرها نیز نشان داد.
بلد الصواریخ
این شهر قهرمان که به شهر موشک‌ها و توپ‌ها و به قول عراقی‌ها «بلدالصواریخ» معروف شد، در طول سال‌های دفاع‌مقدس و در جریان جنگ شهرها، صد‌ها بار مورد هجوم و دشمنی حزب بعث عراق و ارتش اشغالگر آن قرار گرفت و در طول ۲هزارو۷۰۰ روز مقاومت، ۲هزارو۶۰۰ شهید، ۴هزار جانباز، ۴۵۲ آزاده و ۱۴۷مفقودالاثر تقدیم اسلام و آرمان‌های حضرت امام کرد. دزفول در طول جنگ ۱۷۶بار از سوی موشک، ۴۸۹بار به وسیله بمب و راکت و ۲هزارو۵۰۰ بار به وسیله توپ موردحمله قرار گرفت که از این رهگذر ۱۹هزارو۵۰۰ واحد مسکونی، اداری و آموزشی این شهر ویران شد. اگرچه شهر‌های مورد هدف در الفبای ارتش عراق، تغییر، کم و زیاد یا جابه‌جا می‌شد، اما تا پایان جنگ، جایگاه (الف) هرگز از دزفول جدا نشد و این سؤال بی‌پاسخ جنگ را تاکنون در ذهن ما باقی گذاشت.
شهری افسانه‌ای
آنچه این شهر را شهری افسانه‌ای در مقاومت و پایداری نشان داده است و در همان سال‌ها حیرت دوستان و دشمنان را برانگیخته بود، جاری و ساری بودن جریان زندگی در زیر انواع تهدیدات و حملات بوده است. مردم قهرمان دزفول برای حمایت از رهبری نظام و حفظ دستاورد‌های انقلاب خود متحمل خسارات جانی و مالی فراوانی شدند، اما نه‌تنها به خواست دشمن، در برابر انقلاب اسلامی نایستاد، بلکه تا آخرین روز جنگ دست از حمایت امام خویش برنداشتد. حضرت امام نیز قدرشناسانه بار‌ها مردم این دیار را ستود و حتی بر برگزاری نماز جمعه‌اش در زیر تهدیدات دشمن مباهات نمود. مردم و دولت اسلامی نیز به‌پاس دلاوری‌ها و شهادت‌های مردم دزفول، در ۴خرداد ۱۳۶۶ رسماً این شهر را پایتخت مقاومت مردم ایران معرفی کرد و سال‌ها بعد آن روز به‌یادماندنی را در تقویم رسمی جمهوری‌اسلامی ایران قرار داد.
