جوان آنلاین: کانال «صراط مستقیم» در ایتا یادداشتی از آیت‌الله محمدباقر تحریری در رابطه با استفاده از ماه ذی‌القعده به اشتراک گذاشت. ایشان نگاشته‌اند: جنبه‌های گوناگونی برای شرافت ماه ذی‌القعده وجود دارد:
۱) شروع این ماه با تولد کریمه اهل بیت حضرت معصومه (س) است که قبل از تولد این بانوی مکرمه حضرت امام صادق (ع) فرمودند: قم به واسطه وجود شریف این بانوی مکرمه حرم اهل بیت (ع) می‌شود.
۲) اولین ماه از ماه‌های حرام است که خداوند متعال قتال در این ماه با کفار را حرام کرده است.
۳) روز بیست و پنجم از این ماه، روز دحوالارض است که فضائلی دارد و اعمالی مستحب است که در این روز انجام شود.
۴) ماه ذی‌القعده و دهه اول ماه ذی‌الحجه از ایام مبارکی است که خداوند متعال به حضرت موسی (ع) وعده ملاقات و سخن گفتن با خود را داده است: «وَ واعَدْنا مُوسى ثَلاثینَ لَیْلَةً و اتممنا‌ها بعشر...»
۵) قبل از آن حج خانه خدا در زمان حضرت ابراهیم (ع) واجب شد که شروع اعمال حج در ماه ذی‌القعده خواهد بود.
۶) شروع چله‌ای که تکمیل آن در دهه ذی‌الحجه است از اول ماه ذی‌القعده می‌باشد.
عمدتاً علمای ما با توجه به آیه «واعَدْنا مُوسى ثَلاثینَ لَیْلَةً...» و روایات به مسئله چله یک اهتمامی می‌دهند که شخص در این ایام اخلاص داشته باشد، آثاری برای او مترتب است.
مسئله اخلاص داشتن منحصر به ایام خاص نیست، در دیدگاه دین انسان هر وقت و در هر عملی ولو کوچک اخلاص داشته باشد آثار عجیبی بر این اخلاص مترتب می‌شود.
عدد ۴۰ به نوعی حداقل برای این است که انسان در یک مسیر خوب استمرار داشته باشد، آنچه مهم و سفارش شرع مقدس می‌باشد این است که انسان استمرار در اعمال صالح و دوام بر آن داشته باشد؛ بنابراین در بحث دوام در عبادات خیلی سفارش شده‌ایم، فرمودند: کار کم با دوام بهتر از کار زیاد بدون دوام است.
در بعضی از روایات است که انسان وقتی عملی را شروع می‌کند (غیر از اعمال واجب که باید همیشه انجام دهد) از اعمال مستحب مطلوب است که لااقل یک سال بر آن عمل مداومت داشته باشد تا به آثار آن برسد، زیرا در این یک سال حتماً شب قدری وجود دارد و این عمل مداوم در یک سال، در یک شب قدر انجام می‌شود.
