نجیبانه‌ترین هوس مدام آدمی

جوان آنلاین: حسام ایپکچی در کانال تلگرامی خود نوشت: چیزی باید در ما «هوس زندگی» را برانگیزد. معمولاً ما هوس زندگی را در سلب زندگی تجربه می‌کنیم. مثلاً در لبه پرتگاه مرگ، هوس بودن در ما قل می‌زند یا بعد از بیماری به زندگی مشتاق‌تریم. سخت نفس‌کشیدن ما را به نفس راحت مشتاق می‌کند. ندیدن در ما هوس تماشا را می‌رویاند. اگر همین حالا از من بپرسند که خوشمزه‌ترین توشه برای زندگی چیست؟ می‌گویم «هوس نجیبانه مدام»! چه از این بهتر؟ هم هوس باشد، هم بی‌زوال باشد، هم خط‌وخشی به آرامش دیگران نیندازد، اما کدام هوس است که چنین خاصیتی دارد؟ هوس دانستن، نجیبانه‌ترین هوس مدام آدمی است. چرا گفتم مدام؟ چون محتاج سلب نیست. در این جهان که تونالیته شعور است، سهم ما از دانایی آنقدر مختصر است که هرگاه به وسعت اقیانوس شعور تماشا کنیم، هوس شناگری در دانستن زنده می‌شود. هوس دانستن آنقدر امتداد دارد که حتی مرگ هم مزاحمتی برای آن ایجاد نمی‌کند. مرگ هم مجالی برای دانستن است، اما دانستن در این معنا آن‌سوی «شناخت» است. دانستن، یعنی طوری از هستن که جهان برای آشکارشدن بر ما اسیر شرم نباشد.