جوان آنلاین: فائزه مرادی، در کانال تلگرامی خود نوشت: ما همیشه استقلال رأی، قدرت حرف‌زدن، مخالفت مؤدبانه و اختلاف نظر منطقی رو تحسین می‌کنیم. از وقتی بچه‌هامون زبون باز می‌کنن یا توانایی مخالفت با ما رو پیدا می‌کنن، ما می‌فهمیم که این موجود کوچولو، داره عرض اندام می‌کنه، می‌خواد ثابت کنه که هست و نظری داره. هرچقدر هم بزرگ‌تر می‌شه، مخالفتش جدی‌تر و همراه با استدلال‌های مخصوص به خودش می‌شه، تا جایی که نوجوان یا جوان ما دیگه اصلاً ممکنه انتقاد‌های اساسی به ما، عقایدمون، دنیا، نحوه زندگی بشریت و همه‌چیز داشته باشن و معتقد باشن خودشون و هم‌نسلاشون فقط بلدن دنیا رو نجات بدن.
تا اینجای کار کاملاً عادیه، اما بچه‌های ما تا سنشون کمتره، باید یه سری اصول رو یاد بگیرن؛ معنی وطن، مرز، تقدس پرچم، دلیل اینکه چرا ما جلوی ظلم می‌ایستیم، هرچقدر هم که هزینه بر‌باشه، شناختن انسان‌های مهم و شهدایی که در راه دفاع از آرمان‌ها و عقایدشون جنگیدن و اینکه عقیده آدم چقدر باید تو زندگی و مسیرش مهم باشه، شجاعت، دفاع‌کردن از کشور و دین، دلیل حمایت از برادر دینی، ظلم نپذیرفتن، قوی بودن در عین صلح‌طلبی و... از این مفاهیم هستن.
وقتی اینا تو گوشت و خون بچه‌ها تنیده بشه، شاید تو نوجوونی معتقد باشه همه کشور‌ها دارن اشتباه می‌کنن و باید جنگ رو طوری دیگه‌ای پیش برد، اما دیگه دچار یه خطای تاکتیکی مهم نمی‌شه، فکر نمی‌کنه، آدم‌هایی که اون سر دنیا نشستن قراره بیان نجاتش بدن، با موشک هم بیان ولی اونایی که برای موشک‌هاشون هورا کشیدن رو نزنن، فقط کسایی که باهاش می‌جنگیدن رو بزنن. بچه ما شاید بزرگ بشه و انتقاد‌های مهمی به مسئولان، به کشور، به اقتصادش و چیزای دیگه داشته باشه، مثل امروز همه ما، ولی یادش نمی‌ره، وطن یعنی چی و چرا ما نفسمون در می‌ره براش و با هر پیروزیش سرتا پا غرور می‌شیم و هروقت کسی می‌خواد دستی به سمتش دراز کنه سراسر خشم.
با بچه‌ها، تو هر سنی هستن و با توجه به درک و شرایط سنی‌شون، در مورد دنیای اسلام، آدم بدا و آدم خوباش، جایگاه ایران وسط این ماجراها، اهمیت عقیده، جنگ با ظالم و دفاع از مظلوم حرف بزنیم، توی این دنیای پر از هیاهو و تبلیغات خیلی به دردشون می‌خوره.
