جوان آنلاین: گرایش به قصه گویی و داستان سرایی به ویژه داستان‌های کهن یک امر لاینفک زندگی اجتماعی ما بوده و اگر چنین پدیده‌ای که انتقال فرهنگ و دانش عمومی، مرام و سنت و رویکرد‌های یک قوم و ملت محسوب می‌شوند، در متن تولیدات کودک و نوجوان قرار نگیرد، معلوم است که چه سرنوشتی پیدا خواهیم کرد
فیلمسازان و هنرمندان عرصه سینمای کودک معتقدند برای حمایت هنر از این گونه سینمایی لازم است که ضمن تمرکز روی قصه‌های ایرانی برای ساخت فیلم کودک و نوجوان به تکمیل چرخه سینمای کودک از پیش تولید تا پس از اکران برنامه ریزی و کاربست‌های عملیاتی داشته باشیم. چه اینکه سینمای کودک برای رسیدن این نسل به رستگاری و خلاقیت باید وجوه آموزشی، سرگرم کنندگی و تربیتی را با هم داشته باشند. سیروس حسن‌پور، نویسنده و کارگردان سینما و تلویزیون که سابقه همکاری با مجید مجیدی و همچنین تولید فیلم‌های متنوعی در حوزه کودک و نوجوان را دارد ضمن اشاره به اینکه این روز‌ها همه توجه‌ها به سمت فیلم‌های بزرگسال رفته و لازم است نسبت به سینمای کودکان توجه بیشتری صورت گیرد، اظهار کرد: سرمایه‌گذاری در حوزه فیلم کودکان و نوجوانان نباید معطوف به یک فیلم خاص شود، بلکه باید سبد متنوعی برای این فیلم‌ها در نظر گرفت. لازم است تا ژانر‌های مختلف کودک در آن گنجانده شود و از چرخه توزیع و نمایش آثار نیز به شکلی ویژه حمایت صورت گیرد. کارگردان و نویسنده فیلم سینمایی «قطار کودکی» درباره سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در سینمای کودک و نوجوان گفت: متأسفانه بخش خصوصی در این حوزه چندان ورود نمی‌کند. البته موارد استثنا هم وجود دارد ولی زمانی که اکران مطلوبی برای این گونه فیلم‌ها در نظر گرفته نشده و پشتوانه نمایش و اکران کودک وجود ندارد با موفقیت روبه‌رو نمی‌شود. سرمایه‌گذار هم به این نتیجه می‌رسد که سرمایه را وارد این بخش نکند. وی ادامه داد: پیش از این بخش خصوصی در سینمای کودک فعال‌تر بود، اما فعالیت آن‌ها کمتر شده و اگر مواردی وجود دارد، به موضوعات خاص محدود می‌شود؛ این تنوع هنوز اتفاق نیفتاده است.
حسن‌پور درباره اهمیت و جایگاه سینمای کودک و نوجوان و نقش آموزشی و تربیتی آن در سینمای کودک و نوجوان گفت: وقتی این چرخه متوقف یا کم‌سرعت شود، متأسفانه این جریان به وقفه می‌افتد و آموزش صورت نمی‌گیرد. شرایط کودکان نسل جدید به گونه‌ای است که می‌توانیم با تولیدات متنوع، خوب و آموزنده، روند آموزش کودکان را جهت‌دهی کنیم، ولی در این زمینه چندان مطلوب عمل نکردیم. به هر حال باید این واقعیت را بپذیریم که کودکان ما به آثار کشور‌های غربی و آسیای شرقی تمایل پیدا کرده‌اند و جذابیت این گونه آثار برای کودکان بیشتر است.
بهروز غریب پور، نویسنده، کارگردان تئاتر و سینما و استاد نمایش عروسکی نیز در خصوص برگزاری جشنواره فیلم کودک و نوجوان گفت: اولین مسئله من در باره برگزاری جشنواره این است که چنین رویدادی در حقیقت رونمایی از آثاری است که مورد بازدید و تماشای مردم قرار نگرفته و از طرفی دیگر این داوران هستند که تصمیم می‌گیرند کدام اثر تولید شده خوب یا بد است و چه رتبه‌ای دارد. نویسنده فیلمنامه «دونده» ادامه داد:، اما نکته دوم این است گرایش به قصه گویی و داستان سرایی به ویژه داستان‌های کهن یک امر لاینفک زندگی اجتماعی ما بوده و اگر چنین پدیده‌ای که انتقال فرهنگ و دانش عمومی، مرام و سنت و رویکرد‌های یک قوم و ملت محسوب می‌شوند، در متن تولیدات کودک و نوجوان قرار نگیرد، معلوم است که چه سرنوشتی پیدا خواهیم کرد. از این رو معتقدم باید برای جلب توجه تماشاگر به حال آن‌ها توجه کنیم. باید یادمان باشد این‌ها مادران، پدران و مدیران آینده ما خواهند بود. این بچه‌های امروز اداره کنندگان آینده کشور هستند. وی افزود: من معتقدم باید گلستان و بوستان سعدی را به جای اینکه در دانشگاه آموزش بدهیم در مدارس به بچه‌ها آموزش بدهیم تا خیلی از این اشعار ارزشمند صرفاً سرمشق کلاس‌های خوش‌نویسی نشوند. یعنی سینمای کودک باید سینمای پایه، آموزشی، سرگرم کننده و تربیت کننده نسل آینده باشد برای رسیدن به رستگاری، خلاقیت، انسانیت و مدارا.
غریب پور تأکید کرد: تنها راه عبور از این معضل این است که بر روی قصه‌های ایرانی برای ساخت فیلم کودک و نوجوان سرمایه گذاری کنیم و به موازات آن نیز برای تکمیل چرخه سینمای کودک از پیش تولید تا پس از اکران برنامه‌های راهبردی و عملیاتی داشته باشیم.
