جوان آنلاین: موسی‌بیات در صفحه اینستاگرامی خود نوشت: کل این عملیات از خاطر این ادبیات است؛ این خاطره را چند بار گفته‌ام ولی باز هم تکرار می‌کنم. در دهکده خواجه‌بهاالدین بودیم، خط اول نبرد با طالبان. جنگ سختی درگرفته بود و مسعود جنگ را فرماندهی می‌کرد. از شب قبل، صحبت ما درباره شعر گل کرده بود. حرف‌هایی درباره شعر سپید داشت. فرماندهانش جرئت نداشتند حرفش را قطع کنند، اما خون خون‌شان را می‌خورد. بالاخره ملاقربان - یار نزدیک مسعود- جلو آمد و گفت: «بسیار ببخشن آمر صاحب! حالی گپ عملیات است و نه ادبیات.» مسعود گفت: «مرتکه! کلگی (تمام)ای عملیات از خاطر‌ای ادبیات است!» البته این را هم بگویم که «مرتکه» در افغانستان برای احترام است و همه‌جا به ما هم مرتکه می‌گفتند. (نقل از روزنامه کیهان، شماره ۱۹۷۴۱، گفت‌وگوی محمد صرفی با محمدحسین جعفریان)
رسالت ادبیات سرگرمی نیست، نه اینکه ادبیات از پس سرگرم کردن مخاطب برنمی‌آید بلکه ادبیات رسالتی متعالی‌تر دارد که همان ساختن فهم مشترک میان انسان‌هاست به‌ویژه برای همه آن‌هایی که در یک زبان مشترکند. قند شیرین پارسی از روزگاران گذشته که به بنگاله می‌رفت همه طوطیان هند را شکرکن می‌کرد، چه برسد به شیر دره پنجشیر، آمر‌صاحب احمد شاه مسعود. شعر حافظ چنان آمر شهید را مدهوش می‌کرد که از نزدیک شدن طالبان به سنگرشان هیچ بیم نداشت. این معجزه زبان فارسی است که از مرز‌های سیاسی خودساخته فرا می‌رود و همه فرزندان خود را همدل می‌کند. بیش از هرزمانی، زبان فارسی می‌تواند قدرت تمدنی‌مان را احیا کند.
