مراسم راهپیمایی اربعین که پس از سقوط رژیم دیکتاتوری صدام، احیا شده، به تعبیر یک کشیش مسیحی شرکتکننده در آن، «بزرگترین گردهمایی سالانه صلحآمیز در جهان است» که حضور شرکتکنندگان در آن روندی صعودی دارد، با این حال، امپراطوری رسانهای وابسته به نظام استکبار همچنان سیاست بایکوت و سانسور را نسبت به آن دنبال کرده و هیچ انگیزهای برای انعکاس اخبار مربوط به این رویداد بزرگ، مهم و جذاب ندارد.
بیتردید علت این رویکرد و سیاست مغایر با رسالت رسانهای را باید در وحشت مدعیان تمدن غربی از جهانیشدن اربعین و انعکاس پیام حماسی قیام حسینی به جهان دانست؛ مراسمی که با برخورداری از ویژگیهای منحصربهفردش دارای جذابیت بالا برای بشریت امروز است؛ ویژگیهایی چون:
۱- ماهیت معنوی و معنابخشی و ارزشهای الهی و انسانی که با مغناطیس جاذبه قهرمانی آزاده و ظلمستیز، چون امام حسین (ع)، ایثار، ازخودگذشتگی و دیگرخواهی و سخاوت را به زیباترین شکل مجسم میکند و به نمایش میگذارد.
۲- عبور از تمامی مرزهای جغرافیایی، قومی و مذهبی که گرچه موضوع و بهانه به قیام امام حسین (ع) و عقاید شیعی مربوط است و میزبانی را شیعیان عراقی بر عهده دارند، اما هیچ منعی برای حضور مشتاقان و حتی کنجکاوان در آن وجود ندارد و حضور تمامی ملتها، اقوام و پیروان مذاهب در آن آزاد است و مورد استقبال قرار میگیرد.
۳- با وجود اینکه اربعین فریاد بلند مبارزه با ظلم و دفاع از مظلومیت به حساب میآید، اما در شکلی کاملاً مسالمت آمیز و صلحجویانه برگزار میشود و تمامی اختلافات در این مراسم رنگ میبازد و در سایه محبت امام حسین (ع) کنار گذاشته میشود، به گونهای که آن را بزرگترین راهپیمایی صلحجویانه جهان نیز نامیدهاند.
۴- منتهیشدن راهپیمایی به کربلا و حرم مطهر امام حسین (ع) که نماد قیام حماسی و شجاعانه در برابر ظلم، فساد و تباهی در شرایط نابرابر و اثبات پیروزی خون بر شمشیر است و به شرکتکنندگان اعتمادبهنفس و انگیزه ایستادن در برابر ظالمان و جباران را میبخشد.
۵- عظمت مراسم با حضور جمعیت گسترده و پرشمار دلدادگان و مشتاقان امام حسین (ع) که گویای تغییر وضعیت تاریخی به نفع حسینیان و به ضرر لشکریان یزید ستمکار است، خود الهامبخش عمل حسینی در برابر ستم یزیدی است.
با توجه به همین ویژگی هاست که نظام استکبار این مراسم را برای خویش یک تهدید واقعی یافته و برای جلوگیری از گسترش و جهانیشدن آن، سیاست انفعالی بیتفاوتی و بایکوتسازی آن را پیشه کرده است.
اما با رشد و توسعه فضای مجازی و ریزرسانههای غیررسمی و حضور ملتهای مختلف در این مراسم و انعکاس اخبار مربوط به این رویداد بزرگ معنوی ازسوی خود شرکتکنندگان، سیاست احمقانه بایکوت رسانهای، نتوانسته است مانع بازتاب و آگاهسازی افکار عمومی نسبت به حقایق و واقعیت این اجتماع بزرگ جهانی شود و روند آگاهی جهانی از این رویداد مثل روند تصاعدی شرکتکنندگان در آن، از رشد و نفوذ قابل توجهی برخوردار است، از این رو باید منتظر سیاست جبرانی امپراطوری رسانهای استکبار هم بود که احتمالاً به تحریف و وارونهنمایی حقایق و واقعیتهای مربوط به آن رو آوردند و تخریب و بیاعتبارسازی آن را پیشه کنند، از این رو این مراسم معنوی نیازمند تبیین هوشمندانه است که باز بهترین آنها همان شرکتکنندگان در آن هستند که باید روایتگر بهنگام، جذاب و منطقی حقایق این راهپیمایی بزرگ صلحآمیز، اما الهامبخش ایستادگی در برابر ظلم و ظالمان باشند.