می‌بینیم که در سال‌های اخیر خاطرات زنان در جنگ مورد اقبال مخاطبان و نویسندگان قرار گرفته است و روزبه‌روز هم بیشتر می‌شود. به نظرم همین تلاش، بسیار ارزنده است. این موضوع می‌تواند ما را به حقیقت حضور زنان در جنگ امیدوار کند. اگر حوزه خاطره‌نویسی با همین جریانی که در پیش گرفته است جلو برود، شاهد اتفاقات خوبی در این حوزه خواهیم بود، چون ما در ایران زنان ایثارگر زیادی داریم؛ زنانی که در دوران جنگ پزشک یا پرستار بودند و حتی از مرزها در حال دفاع بودند. مدتی توجه نویسندگان به حوزه زنان کم بود، اما به لطف خدا از پایان دهه ۸۰ اقبال مخاطبان و نویسندگان به این حوزه بیشتر شد و حتماً منتظر اتفاقات خوبی در این حوزه هستیم.
من از اواخر سال ۸۰ که شروع به خاطره‌نگاری کردم، جای خالی خاطرات زنان در ادبیات دفاع مقدس را حس می‌کردم، به همین خاطر وقتی خواستم از جنگ بنویسم، سراغ موضوع زنان در جنگ رفتم. خدا را شکر جریان خوبی هم شکل گرفت و نوشتن این خاطرات در حال توسعه و گسترش است. به نظرم بیشتر می‌توان روی خاطرات مادران شهدا کار کرد، البته کار می‌شود، اما نه به آن اندازه که انتظار می‌رود، چون به سرداران، شهدا و همسران شهدا پرداخته شده، اما به نظرم مادران شهدا و پشتیبانی جنگ توسط زنان از آن سوژه‌های خوبی است که می‌توان به آن توجه کرد و از آن نوشت. ما یک جنگ طولانی داشتیم. شما از هر منظری بخواهید نگاه کنید، سوژه‌های بسیار زیاد و جذابی داریم که می‌توان روی آن‌ها کار کرد، حتی می‌توان در دورافتاده‌ترین مناطقی که آدم فکرش را نمی‌کند ردی از جنگ گرفت و سوژه‌های خوبی پیدا کرد. ممکن است در روستایی که هزاران کیلومتر از منطقه جنگی فاصله دارد یک سوژه بکر و ناب پیدا کنیم. این موضوعات به ذوق و سلیقه نویسندگان بستگی دارد که چطور وارد این حوزه شوند و آن‌ها را استخراج کنند.
/ نویسنده ادبیات دفاع مقدس
