دانشمندان می‌گویند اقیانوس‌ها حدود ۹۰ درصد گرمای مازاد تولیدشده توسط فعالیت‌های انسانی را جذب کرده‌اند، اما به‌نظر می‌رسد که از ماه آوریل (فروردین) تاکنون میانگین دمای اقیانوس‌ها هر ماه رو به افزایش بوده است. در گذشته، سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا نیز از روند مشابهی در افزایش دمای سطحی اقیانوس‌ها خبر داده بود.
گرم شدن آب اقیانوس‌ها می‌تواند به مرگ آبزیان، رویدادهای شدید آب و هوایی بیشتر و بالا آمدن سطح دریاها منجر شود. آب گرمتر همچنین ظرفیت کمتری برای جذب گازهای گلخانه‌ای خواهد داشت.
گرمتر شدن اقیانوس‌ها منجر به وقوع بارش‌های شدید و توفان‌های شدیدتر می‌شود. در نتیجه خطر جاری شدن سیلاب‌های مهیب‌تر افزایش پیدا می‌کند. آب اقیانوس وقتی حرارت ببیند حجم بیشتری پیدا می‌کند و ورقه‌های یخی و عظیم شمالگان و گرینلند را ذوب می‌کند؛ ورقه‌هایی که در مجموع سالی یک هزار میلیارد تن یخ از دست می‌دهند. این دو روند در کنار یکدیگر منجر به افزایش سطح آب دریاها می‌شود.
اقیانوس‌ها نزدیک به یک‌سوم دی اکسید کربنی را که بر اثر اقدامات انسان منتشر می‌شوند، جذب می‌کنند؛ روندی که منجر به سفید شدن صخره‌های مرجانی می‌شود. صخره‌های مرجانی خانه یک چهارم جانداران دریایی هستند و مواد غذایی بیش از ۵۰۰ میلیون نفر در جهان را تأمین می‌کند. سفید شدن مرجان‌ها، جان برخی از گونه‌های ماهی‌ها را تهدید می‌کند.
اقیانوس‌ها بیشترین گرمای اضافی را متحمل شده‌اند. بیش از ۹۰درصد از گرمایی که درسال‌های گذشته انباشته شده به وسیله اقیانوس‌ها جذب شده است.
