رقابت‌های دوومیدانی جوانان قهرمانی آسیا روز شنبه و پس از وقفه پنج ساله به میزبانی شهر ییچئون کره‌جنوبی آغاز خواهد شد. در دوره قبل این بازی‌ها پنج مدال کسب کردیم و حتی در سابقه حضورمان در مسابقات قهرمانی آسیا یک بار صاحب ۱۰ مدال شدیم، اما این‌بار با این رکورد‌ها در آسیا شانس مدال صددرصدی برای ورزشکاران خودمان قائل نیستیم. متأسفانه فدراسیون دوومیدانی در چند سال گذشته ثبات مدیریتی نداشت. چند سالی با سرپرست اداره شدیم و دو سال هم که صیامی آمد و باز با تغییر مدیریت روبه‌رو شدیم. همین روند باعث شد خیلی به رده‌های سنی پایه توجه نشود. با بررسی رکورد‌ها در سایت فدراسیون جهانی به این نتیجه رسیده‌ایم که ضعیف‌تر شده‌ایم و در حال حاضر ورزشکاران ما در رده‌های پنج، شش و حتی یکی، دو مورد در رده دهم رکورد‌های آسیا قرار دارند. با این شرایط ما از شخص خاصی توقع کسب مدال نداریم. البته اینطور هم نیست که امیدی برای کسب نتیجه خوب نداشته باشیم. از بچه‌ها این انتظار را داریم که یک رقابت خوب انجام دهند و بتوانند رکورد‌های ملی و شخصی خود را ارتقا دهند. امیدواریم این نسل از دوندگان جوان آینده‌ساز رده سنی بزرگسال ما باشند. فاصله ما به نسبت سال‌های قبل با آسیا زیاد شده و نسبت به آن نسل طلایی گذشته از کورس قهرمانی‌ها فاصله گرفته‌ایم. دلیل آن این است که در این سال‌ها به رده سنی پایه توجه نشده و زیاد کار نکرده‌ایم. اگر روی همین گروهی که در حال اعزام به مسابقات قهرمانی آسیا هستند توجه و سرمایه‌گذاری شود، می‌توانیم امیدوار باشیم که چهار تا شش سال دیگر حداقل شش تا هشت مدال در آسیا بگیریم. اگر در هر رشته‌ای سرمایه‌گذاری روی رده سنی پایه صورت نگیرد وضع به همین شکل خواهد شد، اما اگر کار شود و نگاه ویژه داشته باشیم، می‌توانیم به بهبود وضع رشته‌های پایه امیدوار باشیم. مشکل فقط دوومیدانی نیست، بلکه معتقدم مسئولان باید روی رشته‌های پایه و رده‌های سنی پایه سرمایه‌گذاری کنند و بودجه خاصی را برای استعدادیابی در نظر بگیرند تا در آینده در رشته‌های پایه و مدال‌آور موفق باشیم.
