رقابت‌های جودوی قهرمانی جهان به میزبانی قطر در حالی به پایان رسید که جای جودوکاران ایرانی در این میدان بزرگ خالی بود. محرومیت چهار ساله جودوی ایران 26 شهریورماه به پایان خواهد رسید و اگر رئیس فدراسیون جهانی سر قولش بماند و شیطنت جدیدی رخ ندهد، ورزشکاران جودوی ایران می‌توانند پس از چهار سال غیبت در مسابقاتی که زیر نظر IJF برگزار می‌شود شرکت کنند. ماریوس ویزر در آیین اختتامیه رقابت‌های جهانی برای فدراسیون جودوی کشورمان یک پیام ویژه داشت: «امیدوارم فدراسیون جودوی ایران به قوانین احترام بگذارد و دیگر شاهد اتفاقات گذشته نباشیم. دل ما برای آنها تنگ شده و برای هر ملتی که در مسابقات ما حضور ندارد، دلتنگ هستیم. تعلیق جودوی ایران تصمیم سختی بود و از اینکه این اتفاق بر ورزشکاران ایران اثر منفی گذاشت، متأسفیم.» این صحبت‌ها موجی از خوشحالی را در بین مدیران فدراسیون به‌ویژه آرش میراسماعیلی به همراه داشت. رفع تعلیق جودو خبری خوشحال‌کننده برای ورزش کشور محسوب می‌شود. در چهار سال گذشته جودوکاران ما از این بابت متضرر شدند و برای جبران آن باید برنامه‌ریزی ویژه داشت، اما نکته اصلی واکاوی اظهارات ویزر است؛ نظر رئیس فدراسیون جهانی جودو نسبت به کشورمان کاملاً مشخص است و او با تصمیماتش صراحتاً عقایدش را نشان داده است. با اینکه او مدعی است دلش برای جودوی ایران تنگ شده، اما درعین‌حال پیشاپیش به فدراسیون ما نسبت به رعایت قوانین هشدار داده است! بدون شک منظور آقای رئیس از احترام به قوانین، رویارویی جودوکاران کشورمان با رقبای صهیونیست است و بس. اصلاً بابت همین مسئله بود که چهار سال محرومیت را تحمل کردیم. حالا که رئیس فدراسیون جودوی کشورمان از بابت قطعی شدن پایان تعلیق خوشحال است باید از میراسماعیلی پرسید آیا برای چالش‌های پیش‌رو راه‌حلی دارد؟ آیا مسئولان ارشد ورزش برای حل این مشکل رایزنی‌های لازم را انجام داده‌اند یا قرار است همچنان مثل گذشته به عدم اعزام نفرات در برخی اوزان اکتفا کنیم؟
قطعاً ویزر و حامیانش از مواضع خود کوتاه نخواهند آمد، در نتیجه از هم‌اکنون باید با رایزنی‌های ورزشی پیگیر موضوع باشیم.
