عاقبت لولا داسیلوا موفق شد در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری برزیل در یک رقابت تنگاتنگ با ژائیر بولسونارو پیروز انتخابات شود. داسیلوا توانست ۹/۵۰ درصد آرا را به دست آورد در حالی که بولسونارو ۱/۴۹ درصد آرا را کسب کرده است. بولسونارو طی دوره ریاست جمهوری‌اش به واسطه سیاست‌هایی که در پیش گرفته مشهور به ترامپ برزیل شده و شاید همین نکته باعث شده هم رهبران کشور‌های غربی و هم شرقی بعد از اعلام رسمی پیروزی داسیلوا، این پیروزی را به او تبریک بگویند، اما واقعیت این است که بازگشت رهبر چپگرای برزیل به قدرت بیش از هر چیز باعث خشنودی رهبران چپگرای امریکای جنوبی می‌شود و البته باید گفت که پیروزی این رهبر نقش تعیین‌کننده‌ای در جنگ سرد جدید خواهد داشت.
می‌توان سفر آلبرتو آنخل فرناندز، رئیس‌جمهور چپگرای آرژانتین، را به برزیل آن هم درست بعد از اعلام پیروزی داسیلوا نماد استقبال جریان چپگرای امریکای جنوبی از بازگشت داسیلوا به قدرت تفسیر کرد. او بعد از رسیدن به برزیل و در یک نشست خبری گفت: نمی‌خواستم در چنین روزی که مردم از یک رهبر شگفت‌انگیز حمایت می‌کنند، غایب میدان باشم. ما در کنار لولا داسیلوا به تبادل دیدگاه ضرورت یکپارچگی در امریکای لاتین پرداختیم و اینکه دموکراسی را باید در سراسر این قاره مستحکم کنیم و روند‌های انتخاباتی را باید ارج نهیم تا بتوانیم به رشد منطقه بپردازیم.» اشاره فرناندز به «ضرورت یکپارچگی در امریکای لاتین» به خوبی گویای تأثیر پیروزی داسیلوا بر جریان چپ در این منطقه است به خصوص اینکه فرناندز کمتر از چهار ماه قبل در مقابل تصمیم امریکا برای کنار گذاشتن ونزوئلا از اجلاس سران قاره امریکا موضع جدی گرفت و حال می‌تواند اطمینان داشته باشد موضع‌گیری جریان چپ در مقابل مداخله‌جویی‌های امریکا با بازگشت داسیلوا به قدرت بیش از پیش تقویت خواهد شد.
پیروزی داسیلوا در انتخابات ریاست جمهوری برزیل و بازگشت او به قدرت نه تنها بر موقعیت جریان چپ در امریکای لاتین تأثیر می‌گذارد بلکه نقش تعیین‌کننده‌ای نیز در وضعیت موجود از رقابت بین قدرت‌های بزرگ جهانی خواهد داشت. هرچند که جو بایدن، رئیس‌جمهور امریکا، در تماس تلفنی با داسیلوا پیروزی او را تبریک گفت که «مشتاقانه منتظر ادامه همکاری بین دو کشور در ماه‌ها و سال‌های آینده هستم»، اما او به خوبی می‌داند که همکاری داسیلوا به هر صورت که باشد به معنای تقویت موقعیت امریکا در رقابت با روسیه و چین نیست. برعکس، این داسیلوا بود که به همراه رهبران روسیه، چین و هند گروه نوظهور بریکس را بنیان گذاشت و حالا هم باید انتظار داشت که او در این دور از ریاست جمهوری‌اش نیز همین روند را ادامه خواهد داد و دست کم در قالب گروه بریکس، باعث تقویت موقعیت روسیه و چین شود. باید به یاد داشت که داسیلوا پیش از این سیاست امریکا و متحدان اروپایی‌اش را در خصوص جنگ اوکراین مورد انتقاد قرار داده بود و در مصاحبه با مجله تایم تجلیل ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین، از سوی امریکا و اروپا را به عنوان دامن زدن به جنگ تفسیر کرده بود و گفته بود: «ایالات متحده نفوذ سیاسی زیادی دارد و بایدن می‌توانست جلوی این جنگ را بگیرد نه اینکه آن را تحریک کند. بایدن می‌توانست با یک هواپیما برود مسکو تا با پوتین صحبت کند. این رویکردی است که شما از یک رهبر انتظار دارید.» بنابراین، بایدن با وجود تماس گرم تلفنی با داسیلو، نمی‌تواند او را متحدی مطمئن برای مقابله با چین و روسیه به شمار بیاورد بلکه داسیلوا حالا می‌تواند انتقادش را از نقش امریکا در جنگ اوکراین جدی‌تر از گذشته بیان کند. این نوع موضع‌گیری داسیلوا همخوان با سیاست دیگر رهبران چپگرا در امریکای لاتین است، چنان که آندرس مانوئل لوپز اوبرادور، رئیس‌جمهور مکزیک، پیش از این سیاست ناتو در اوکراین را مورد انتقاد قرار داده بود و آن را «غیراخلاقی» خوانده بود و حاضر نشد در تحریم‌های غرب علیه روسیه مشارکت داشته باشد. بنابراین، پیروزی داسیلوا بر این موضع‌گیری تأثیر تعیین‌کننده‌ای خواهد داشت و می‌توان گفت که حالا داسیلوا در کنار اوبرادور، فرناندز و دیگر رهبران چپگرای امریکای لاتین مثل نیکولاس مادورو، رئیس‌جمهور ونزوئلا، جبهه‌ای متحد در این خصوص به وجود خواهد آورد.
