عبور از محدودیتها کار سادهای نبود. نه فقط ورزش که کشور تغییرات قابل توجهی را تجربه کرده بود و کمتر کسی تصورش را میکرد که زنان ایران بار دیگر حضور در المپیک و بازیهای آسیایی را تجربه کنند. عدهای، اما در میان تمام مخالفتها با ایمان به ضرورت حضور زنان در عرصه ورزش محدودیتها را به چالش کشیدند و زمینه حضور زنان ایران در عرصههای ورزشی را پایهریزی کردند. حضوری که، اما این بار متفاوت از قبل بود. حضوری که نه فقط بانوی ایرانی که حجاب زن مسلمان ایرانی را به تصویر میکشید.
«لیدا فریمان» بانوی سفیدپوشی که در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا پیشاپیش کاروان ایران و با در دست داشتن پرچم سهرنگ گام برمیداشت نخستین زنی بود که راهی المپیک شد. بانوی تیراندازی که اگر چه حضورش موفقیتی در پینداشت، اما راه را برای سایرین باز کرد. پوشش اسلامی زنان ورزشکار ایران مانع از حضور آنها در تمام رشتهها میشد. در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی و ۲۰۰۴ آتن نیز بانوان تیرانداز اعزامیهای کاروان ایران بودند که ممانعتی برای پوشش آنها وجود نداشت. مانعی که با موافقت فدراسیونهای جهانی برای حضور زنان محجبه در ورزش از المپیک ۲۰۰۸ پکن به بعد شرایط را برای حضور بانوان ایرانی در بزرگترین رویداد ورزشی دنیا مهیا کرد. فرصتی که البته با راهاندازی بازیهای کشورهای اسلامی که نتیجه تلاشهای فدراسیون اسلامی ورزش زنان بود نگاهها را عوض کرد تا سهم ورزش زنان در کاروان اعزامی ایران به پکن سه ورزشکار باشد. سهمی که در المپیک لندن به هشت ورزشکار ارتقا پیدا کرد خصوصاً که در این بین الههاحمدی در تیراندازی به فینال راه هم یافت. اتفاقی که در تاریخ ورزش ایران بیسابقه بود. درست همانند سهمیههای کسب شده که البته در المپیک بعدی (۲۰۱۶ ریو) به عدد ۹ رسید، اما مهمتر از ارتقای این سهمیهها برنز تکواندو نخستین مدال بانوان در المپیک بود که بار دیگر توانمندیهای بانوان ایران را به رخ کشید. سهمیه بانوان ایران در المپیک توکیو ۱۰ ورزشکار بود. با وجود آنکه پیشینه ورزش زنان از حیث حضور در بازیهای المپیک نسبت به مردان کمتر است (۹ حضور از ۱۶ دوره حضور ایران در المپیک)، اما روند طی شده روبه رشد و قابل توجه است. موفقیت زنان ورزشکار، اما تنها به حضور در المپیک ختم نمیشود و مدالآوری و قهرمانی در بازیهای آسیایی، جهانی و... را نیز شامل میشود. اگرچه مغایر بودن شرایط ورزشکاران ایران پیش از انقلات کار را برای از سر گرفتن ورزش بانوان بعد از انقلاب سخت کرد، اما باور برخی به ضرورت حضور بانوان در ورزش به خصوص عرصههای بینالمللی در کنار تلاش و پتانسیل بالای زنان ایران در این زمینه تمام موانع سد راه را برداشت تا ورزش زنان نه فقط با تاریخسازیها «افتخار آفرینیها» قهرمانیها و مدالآوریهای خود دنیای ورزش را به تحسین وا دارد که الگویی باشد برای تشویق زنان مسلمان و محجبه دنیا برای روی آوردن به ورزش قهرمانی.