به گفته رئیس مرکز کنترل ترافیک پلیس راهور تهران بزرگ، حجم ترددها در معابر اصلی و فرعی شهر تهران رو به افزایش است. این سخن جدیدی نیست. چند سال است معضلی قارچگونه معابر اصلی و فرعی پایتخت را گرفتار کرده است.
بار ترافیک شهری پیش از طلوع آفتاب آغاز میشود و تا پاسی از شب هم ادامه دارد. هر چه مأموران راهنمایی و رانندگی سحرخیزتر میشوند تا به ترافیک شهری نظم بدهند و روانسازی ترافیک را اعمال کنند، شهروندان هم زودتر از خواب برمیخیزند تا بتوانند از بار ترافیک شهری عبور کنند! این رقابت بین شهروندان و پلیس سالهاست ادامه دارد. معابر شهری دیگر گنجایش خودروها را ندارند و با این حال هر روز بر تعداد خودروهای شهری افزود میشود.
در این بین استفاده از مسیریابها برای پیدا کردن بهترین مسیر جایگزین و دور زدن ترافیک، به امری عادی تبدیل شده، اما افزایش بار ترافیک در معابر اصلی و فرعی سبب شده است دیگر مسیریابها هم نتوانند مسیر خلوتی را برای رسیدن به مقصد به رانندگان ارائه کنند.
غول ترافیک به دلایل متعدد همچنان سایه خود را بر شهر و شهروندان گسترانده است. تبعات افزایش ساعات ترافیک همچون آلودگی هوا، هدررفت زمان و مصرف سوخت اضافی، هزینههای آشکار و پنهان زیادی را بر شهر، شهروندان و زیستشهری تحمیل کرده و میکند. طرحهای ترافیکی، اقدامات پلیس و نهادهای مسئول هم تاکنون راهگشا نبوده است. خدا نکند در این بین بارشی باشد یا تصادفی رخ دهد!
از این عوامل که عبور کنیم، علت دیگر افزایش و تشدید بار ترافیک شهری، دولت است که با ندادن یا کم کردن سهم خود در تکمیل شبکه حملونقل عمومی بر حجم ترافیک میافزاید. کند شدن سرعت احداث مترو و نوسازی وسایل عمومی و جمعی، سربار مسافران درونشهری را به استفاده از وسایل نقلیه شخصی سوق میدهد.
کلاف درهم تنیده ترافیک شهری در نبود هوشمندسازی ترافیک بیشتر بر بار ترافیک درونشهری افزوده است. این انتظار میرود که شورا، شهرداری و دولت در یک اقدام تأثیرگذار برای معضل ترافیک کاری درخور انجام دهند و تصمیمی بگیرند که شهروندان را از این سرطان پیشرونده که بر جسم و روانشان تأثیر مستقیم دارد، رها کنند.
ترافیک میتواند بر کار، رفتار و تمامی اعمال شهروندان اثر بگذارد و تبعات منفی بسیاری به دنبال داشته باشد. درگیری، دعوا بر سر مسائل کوچک و از کوره دررفتن، بخش کوچکی از این نتایج است که میتواند از همین ترافیک و آلودگی ناشی شده باشد.