سرویس ورزشی جوان آنلاین: شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت و انداختن گناه خود بر گردن دیگران یکی از شاخصه‌های اصلی مدیریت در فوتبال ایران است. مدیران و مسئولانی که از هیچ اشتباه سخیفی فروگذار نیستند، اما پایش که بیفتد قیافه حق به جانب به خود می‌گیرند و چنان زمین و زمان را مقصر می‌خوانند که گویی هیچ ارتباطی با هیچ اشتباهی نداشته‌اند و کاملاً مبرا هستند!
جدیداً، اما بهانه‌جویی‌ها و راه‌های فرار از واقعیت چنان پیش‌پا افتاده است که گویی هیچ شعوری برای مخاطب و مردم قائل نمی‌شوند که اگر غیر از این بود، معاون اجرایی باشگاه پرسپولیس که به تازگی از فدراسیون به یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های کشور نقل‌مکان کرده برای لاپوشانی جذب بازیکنان بی‌کیفیت که هیچ دلیلی جز دلالی در به خدمت گرفتن آن‌ها وجود ندارد، فضای مجازی را مقصر نمی‌خواند: «متأسفانه فضای مجازی در مواقعی باعث انتخاب‌های عجولانه در جذب بازیکنان بی‌کیفیت می‌شود، وگرنه چرا باید بازیکنی که تنها هفت بازی در لیگ برتر دارد به پرسپولیس بیاید، مگر اینکه کادر فنی به ما اعلام نیاز کند.» شکوری در حالی قصد دارد فضای مجازی را مقصر جذب بازیکنان بی‌کیفیت بخواند که گناه این داستان صددرصد بر گردن مدیران بی‌کیفیت و نالایق است ولاغیر. مدیرانی که دست‌شان اگر با دلال‌ها در یک کاسه نباشد حاضر به پذیرش بازیکنان بی‌کیفیت و بی‌کارنامه نمی‌شوند، حتی به اصرار سرمربی!
اما عدم نظارت بر کار مدیران و تأمین نیاز‌های مالی آن‌ها از جیب مردم، این فرصت را در اختیار آن‌ها قرار داده تا به اشکال مختلف چوب حراج به بیت‌المال بزنند، بی‌آنکه کسی آن‌ها را بابت حیف‌و‌میل‌هایی که بوی دلالی می‌دهد، بازخواست کند. داستان، اما زمانی جالب می‌شود که این عدم نظارت چنان فرصتی برای آقایان ایجاد می‌کند که بدون هیچ خجالتی تقصیر اشتباهات صددرصدی خود را به گردن فضای مجازی می‌اندازند، اما چه می‌شود که فشار انتقاد‌های رسانه‌ها هرگز باعث کوتاه آمدن مدیران از تصمیمات سرتاپا اشتباه نمی‌شود، اما فشار فضای مجازی آن‌ها را مجبور می‌کند به عقد قرارداد‌هایی که توجیهی جز دلالی ندارد!
