سرویس ورزشی جوان آنلاین: آرتتا با تیم لندنی اگرچه قهرمان جزیره نشد، اما هم جام حذفی را فتح کرد و هم سوپرکاپ را. عملکرد او آنقدر خوب بود که حتی پپ گواردیولا با اینکه تیمش در جام حذفی قربانی جاهطلبیهای دستیار سابقش شده نیز به او افتخار میکند. کسب دو جام در عرض چند ماه قطعاً جایگاه آرتتا را در آرسنال مستحکمتر کرده است. با این حال میکل ثابت کرد بیشتر از آنکه پیرو مکتب گواردیولا باشد به اصول دیوید مویس پایبند است. آرتتا سه سال و نیم دستیار پپ در منچسترسیتی بود و قبل از اینکه کفشهایش را آویزان کند هم پنج سال زیر دست آرسن ونگر در آرسنال بازی کرد. منتها آرتتا در اولین تجربه سرمربیگریاش ترجیح داد یک شیوه عملی را در دستور کار قرار دهد. او بازسازی و تقویت توپچیها را درست مثل دیوید مویس، سرمربی سابقش در اورتون، قبل از اعمال هرگونه تغییری از خط دفاع شروع کرد. البته این مسئله به حضور اوبامیانگ هم مربوط میشود؛ آرتتا خیالش از بابت سرعت و توانایی مهاجم گابنی در گلزنی راحت است و در بازی با لیورپول هم گل اول را این بازیکن به ثمر رساند. به همین خاطر نفر اول نیمکت بیشتر تمرکزش را به خط دفاع و هافبک معطوف کرد. در حالی که ونگر و اونای امری، مربیان قبل از او بیشتر توجهشان به خط حمله بود و اگر آرتتا هم مثل ونگر یا حتی همکار قدیمیاش گواردیولا رفتار میکرد، آرسنال نمیتوانست دو جام مهم را بالای سر ببرد. تیرنی و هکتور بیرین قابلیتهایشان در دفاع و خط میانی را ثابت کردهاند. داوید لوئیز نیز اشتباهاتش را جبران کرده و سایرین نیز وظایفشان در مرکز زمین و همچنین خط دفاع را به خوبی ایفا میکنند. با این حال اظهارنظر در مورد آینده توپچیها در فصل آتی زود است و انتظار میرود میکل آرتتا در خریدهای تابستانی دقت لازم را به خرج دهد.