سرویس ورزشی جوان آنلاین: تبعیض در فوتبال ایران بیداد می‌کند، تبعیضی که تا سال‌ها پیش سرخابی‌های پایتخت تنها متهمان ردیف اول آن بودند، اما طی سال‌های گذشته تیم‌های صنعتی را نیز شامل شده که گوی سبقت را از رقبا ربودند و با هزینه‌های هنگفت، نابرابری مشهودی را به تصویر کشیدند، آن هم در شرایطی که دست برخی تیم‌ها مانند باشگاه‌های نفتی به واسطه مصوبه مجلس که دولت را از هزینه کردن در ورزش حرفه‌ای منع می‌کند از بودجه‌های دولتی کوتاه شده و اوضاع آن‌ها را چنان بهم ریخته که داد همه درآمده و نگاه‌ها را متوجه باشگاه‌های صنعتی کرده که بی‌هیچ مشکلی از جیب دولت و بیت‌المال ارتزاق می‌کنند، آن هم با ارقامی کلان که بار‌ها و بار‌ها صدای مدیران عامل باشگاه‌ها را درآورده و انتقاد‌های بسیاری را به دنبال داشته است.
سال ۹۲ بود که رویانیان، مدیرعامل وقت پرسپولیس در این خصوص لب به اعتراض گشود: «واقعاً نمی‌دانم برخی تیم‌ها بعضی پول‌ها را از کجا می‌آورند که اینطور هزینه می‌کنند. سالی ۵۰ میلیارد تومان در هشت باشگاه که صنعتی هم هستند هزینه می‌شود. این باشگاه‌ها و پول‌های دولتی برای بیت‌المال است که ما اگر یک‌سوم آن را هزینه کنیم معلوم نیست چه بلایی سرمان می‌آورند. پرسپولیس ۵/ ۲ میلیارد از اول فصل در سال ۹۱ و ۹۲ از بودجه دولتی گرفته، اما یک باشگاه صنعتی ۳۰ میلیارد پارسال خرید و خرج کرده است. چطور می‌شود که آن باشگاه صنعتی ۳۰ میلیارد خرج می‌کند. دیوان محاسبات و بازرسی به خاطر اینکه من فقط ۵/ ۲ میلیارد گرفتم چهار ماه مرا سؤال و جواب کرده، اما یک باشگاه صنعتی ۴۰ میلیارد هزینه می‌کند و کسی نیست که بگوید آقایان این پول‌ها را از کجا می‌آورید!» اعتراض رویانیان را می‌شد با احضار او توسط نهاد‌های نظارتی توجیه کرد، اما چند سال بعد و در تابستان ۹۷ صدای رضا درویش، مدیرعامل باشگاه سایپا هم درآمد و مدعی شد که سپاهان برای لیگ هفدهم ۴۰ میلیارد تومان هزینه کرده است.
اعتراض‌ها به نحوه هزینه‌کرد تیم‌های صنعتی پربیراه نبود. تیم‌هایی که کمتر دیده می‌شد شاکیان خارجی داشته باشند، آن هم درحالی‌که گفته می‌شد پرداختی‌های این باشگاه‌ها اعدادی درشت و عجیب و غریب است. مسئله‌ای که در دیدار مجید زین‌الدینی، سرپرست باشگاه فرهنگی ورزشی صنعت مس رفسنجان در دیداری که با اصحاب رسانه در تابستان سال گذشته برای تبریک روز خبرنگار داشت به نوعی تأیید شد: «امسال پس از رایزنی‌ها با مدیرعامل شرکت ملی صنایع مس ایران مصوبه‌ای تحت عنوان تکمیل باشگاه‌های ورزشی مس در رفسنجان، کرمان و شهربابک انجام شده و قرار است این باشگاه‌ها با اعتبار ۱۰۰ میلیارد تومانی تکمیل شوند.»
صحبت‌های زین‌الدینی را امروز می‌توان با گله‌های سراج، سرمربی نفت آبادان مقایسه و قضاوت کرد: «تیم‌های فولاد، سپاهان، پیکان و سایپا از طریق دولت تغذیه می‌شوند، اما نوبت به تیم‌های نفتی که می‌رسد هزینه کردن دولت در ورزش حرفه‌ای ممنوع می‌شود. نمی‌دانم چرا دولت از تیم‌های نفتی حمایت نمی‌کند. تیم‌های نفتی پول خرید آب معدنی را هم ندارند و نمی‌توانند هزینه یک اردوی ۱۰۰ میلیونی را تأمین کنند، اما فولاد برای ۱۲ روز اردو در تهران یک میلیارد هزینه می‌کند. اگر قرار است دولت کمک کند، تیم‌های مختلف زیر نظر دولت هستند و باید به همه یکسان کمک کند. ۹۰ درصد بودجه کشور از وزارت نفت تأمین می‌شود، اما از این بودجه چقدر به فوتبال اختصاص می‌یابد؟ اگر قرار است این شرایط باشد، چرا پروانه باشگاهی را نمی‌فروشند؟ مسجدسلیمان که اولین چاه نفت در آن کشف شد حق ندارد تیم داشته باشد؟ آبادان که اولین پالایشگاه خاورمیانه در آن تأسیس شد حق ندارد تیم داشته باشد یا پارس جنوبی که روی منابع عظیم گازی قرار دارد حق ندارد تیم داشته باشد؟ این واقعاً ظلم است که ما در تهیه آب معدنی هم مشکل داشته باشیم، اما تیم‌های دیگر میلیاردی هزینه کنند.»
