سرویس جامعه جوان آنلاین: تغییر شرط سنی پذیرش در دانشگاه فرهنگیان چندسالی است که اعتراضهای زیادی را در پی داشته و تاکنون مسئولان مربوطه بدون هیچ واکنشی آن را نادیده گرفتهاند. حالا این اعتراضها به فضای مجازی کشیده شده و مشتاقان معلمی و همچنین مدرسشدن در این دانشگاه اعتراضشان نسبت به سالهای قبل بیشتر شده است.
هر سال معترضتر از پارسال
با آغاز به کار دولت یازدهم مصوبهای تازه، فریاد اعتراض پشت کنکوریها را درآورد و باعث شد امید تعدادی از داوطلبانی که ماهها برای شرکت در رشته و دانشگاه مورد علاقهشان تلاش میکردند، ناامید شود. داوطلبانی که به عشق معلمی و تربیت فرزندان این کشور درس خواندند و ناگهان با تصمیمی از جانب دانشگاه فرهنگیان و وزارت آموزش و پرورش داستان زندگیشان تغییر کرد. تغییر شرط سنی پذیرش در دانشگاه فرهنگیان همان موضوعی است که از سال ۹۲ تاکنون با اعتراضهای زیادی همراه بوده و هر سال با نزدیکشدن به برگزاری کنکور سراسری درخواست معترضان برای بررسی این موضوع بیشتر به گوش میرسد.
جواب رد «خنیفر»
مشکل از آنجا آغاز شد که شرط سنی پذیرش در دانشگاه فرهنگیان از ۲۴سال به ۲۲سال کاهش پیدا کرد و داوطلبان دارای سن بیشتر از ۲۲سال نمیتوانستند در این دانشگاه درس بخوانند و تنها برای رسیدن به شغل معلمی باید منتظر آزمونهای استخدامی و... میشدند. حالا با نزدیکشدن به کنکور سراسری ۹۹ مجدداً تعدادی از علاقهمندان به شغل معلمی درخواست دارند که شرایطی فراهم شود تا سن ورود به دانشگاه فرهنگیان افزایش یابد و آنها بتوانند در کنکور، این شغل و دانشگاه را انتخاب کنند. به واسطه این مطالبه جدی که مقدمات کارش از مرداد ۹۸ فراهم شده است، کمپینها و صفحات متعددی در فضای مجازی راهاندازی شده که خواستار رسیدگی و پرداختن به این موضوع از جانب مسئولان هستند. مسئولانی که به گفته معترضان تاکنون نسبت به این ماجرا واکنش نشان ندادند و تنها حسین خنیفر رئیس دانشگاه فرهنگیان در مصاحبهای به این موضوع اشاره کرده که چنین درخواستی از سوی شورای عالی آموزش و پرورش مورد پذیرش نیست.
مشکلاتی که دیده نمیشود
مسئولانی که چنین شرطی را برای پذیرش در دانشگاه فرهنگیان تعیین کردهاند، معتقدند هر چه سن پایینتر باشد، فرد آمادگی بهتری برای فراگیری دانش دارد و هر چقدر فرد مسنتر باشد، برای یادگیری و نهایتاً یاددهی به دانشآموزان با مشکل مواجه میشویم؛ موافقان این موضوع هم میگویند، معمولاً دانشآموزان در سن ۱۸سالگی دیپلم میگیرند و تا ۲۲ سالگی برای شرکت در کنکور مدت زیادی فرصت آمادگی دارند؛ بنابراین مدنظر قراردادن شرط سنی ۲۲ سال کاملاً منطقی است. در حالی که افراد زیادی به دلیل مشکلات متعدد در زندگی یا زود سربازی رفتن یا بیعدالتی بینشهرها و استانها در تعداد جذب معلمی در سالهای مختلف نتوانستهاند به دانشگاه فرهنگیان راه یابند. این افراد حالا با شرط سنی حتی با معدل بالا هم پشت در دانشگاه فرهنگیان میمانند.
پذیرش تا رتبههای ۱۲ هزار!
نظرات موافقان دانشگاه فرهنگیان در حالی است که معترضان این مصوبه نیز دلایل خاص خود را دارند که قابل تأمل است. به عنوان مثال داوطلبان معتقدند از آنجا که سن فارغالتحصیلی ۲۸ سالگی است، داوطلبان تا سن ۲۴سالگی هم میتوانند به دانشگاه راه یابند و در سن فارغالتحصیلی (یعنی ۲۸سالگی) دوره تحصیل خود را به پایان برسانند؛ از طرف دیگر تقلیل این شرط باعث میشود، حال که ظرفیت پذیرش دانشگاه فرهنگیان بالا رفته است داوطلبان بیشتری برای پذیرش در این دانشگاه شرکت کنند و رتبههای برتری به آنجا راه یابند، چون تا زمانی که ظرفیت پذیرش کم و شرط سنی ۲۴سال مطرح بود متقاضیانی با رتبههای عالی در دانشگاه فرهنگیان پذیرش میشدند، اما با گذاشتن شرط سنی ۲۲ سال و افزایش ظرفیت دیگر از این خبرها نیست و این دانشگاه گاهی تا رتبههای ۱۲ هزار را نیز ثبتنام میکند.
یک تناقض جدی
معترضان در فضای مجازی دلیل جالب دیگری هم برای تناقض در رفتار مسئولان آوردهاند. آنها معتقدند مسئولانی که دم از فراگیری بهتر داوطلبان سن پایین میزنند و درخواست افزایش شرط سنی پذیرش آن هم تنها به اندازه دو سال را نابهجا میدانند، چطور در هنگام استخدام نیروهای معلمی مسن در آزمونهای استخدامی یا پذیرش ۳۵سالهها براساس برخی ماده و تبصرهها در آموزش و پرورش مخالفتی نمیکنند؟ مگر نه اینکه شرکت در کنکور سراسری و پذیرش در دانشگاهها سن و سال نمیشناسد و هرکس میتواند در رشته و دانشگاه مورد علاقه خود تحصیل کند، پس چرا دانشگاه فرهنگیان شرطی را که تا چند سال گذشته به نحوی مطلوب اجرا میکرد به یکباره تغییر داد و صدای معترضان را از سال ۹۲ تاکنون نمیشنود؟ در نهایت حتی کار به جایی رسید که اخیراً سازمان دیدهبان شفافیت و عدالت هم در نامهای به دبیر شورای عالی آموزش و پرورش خواهان رسیدگی به درخواستهای بسیار زیاد جوانان معترض در این زمینه شده است.
حالا باید منتظر ماند و دید امسال مسئولان تاکجا پیش میروند و آیا حاضرند صدای معترضان را که در این سالها یقیناً به آنها رسیده است، پاسخگو باشند یا همچنان سکوت میکنند و روند گذشته را ادامه میدهند؟!