احمد نقیبزاده، فعال سیاسی اصلاحطلب و عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران طی یادداشتی در روزنامه این حزب، روزنامه سازندگی با عنوان «اشتباه ایران در عراق» از عدم تبلیغات در مورد اقدامات ایران در عراق شکایت کرده است: «همواره در تحلیل مسائل منطقهای تأکید کرده بودم که این حد از کمکرسانی ایران به عراق نباید خالی از ابزارهای تبلیغی باشد. باید در آن زمان (حمله داعش به عراق) درباره خدمترسانی به کشوری جنگزده از جانب جمهوری اسلامی ایران تبلیغ بیشتری صورت میگرفت.»
او سپس با تشکیک در درستی اصل ورود ایران به موضوع عراق نوشته: «من معتقد بودم که در همان زمان، ایران باید به عنوان موافق تجزیه عراق موضع بگیرد و برای یکبار این غائله خاتمه بیابد. اینکه کردستان عراق مستقل شود هیچ جای نگرانی برای ایران و کردهای ترکیه ندارد. چرا که کردهای عراق از اساس هیچ ارتباطی با کردهای ایران و ترکیه ندارند و نباید از واهمه جداییطلبی کردهای ایران این موضوع مورد مخالفت قرار میگرفت. کردستان عراق موجودیتی مستقل دارد و به هیچ عنوان با کردهای ایران که قومی از اقوام ایرانی هستند و خود را ایرانی میدانند قابل قیاس نیستند. استقلال کردستان عراق به طور یقین باعث خوشحالی کردهای ایران میشد، اما باعث تحریک آنها نمیشد». این فعال سیاسی اصلاحطلب تأکید کرد: «در مورد رویکرد تبلیغی که از عراق درباره ایران تولید میشود، ایران باید به تبلیغات بپردازد و حضور مؤثر خود را در عراق یادآوری کند. ایران باید یادآوری کند که چطور با داعش مبارزه کرد و چطور درباره خرابیهای عراق تسلط یافت و پل و جاده ساخت و فضای اقتصادی عراق را متحول کرد. اینها مواردی است که نباید از طرف مردم عراق فراموش شود.»
نقیبزاده تصور کرده تنها دلیل مخالفت ایران با جداییطلبی کردستان عراق، ترس از پیوستن کردهای ایران به این جداییطلبی است. در حالی که از اساس هیچ دولتی نباید از تجزیه کشوری دیگر حمایت کند. باید به تمامیت ارضی کشورها احترام گذاشته شود و تفاوتی نمیکند آن کشور ایران است یا عراق یا سوریه. علاوه بر این، در کنار تأکیدات نقیبزاده به تبلیغات در مورد اقدامات ایران در عراق،ای کاش سخنان او در حمایت از تجزیه عراق به گوش مردم عراق نرسد که اگر اندک تبلیغاتی هم به نفع ایران باشد، همین حمایت از تجزیه عراق، آن را بی اثر و بلکه منفی میکند. در واقع نقیبزاده ناخودآگاه سخنان خودش را نقض کرده است.