سرویس ورزشی جوان آنلاین: در بسیاری از مواقع در فوتبال ما بازیکنان را زمانی میخرند که تیم سرمربی ندارد؛ این همان تفاوت فوتبال حرفهای و آماتور است. در فوتبال حرفهای برای به خدمت گرفتن یک بازیکن محاسبات زیادی میشود. هم از نظر فنی و هم از نظر اقتصادی و بازاریابی تحلیل میشود تا قیمت یک بازیکن مشخص شود. اگر برای یک بازیکن ۲۰۰ میلیون یورو هزینه کنند، قطعاً برای کسب حداکثر درآمد و سود از این طریق برنامهریزی ویژه دارند. از آنجا که در فوتبال حرفهای شفافیت به صورت نسبی وجود دارد، باشگاهها باید پاسخگوی سهامداران و اعضای خود باشند، در حالی که در فوتبال ما هیچ مرجعی به هدر رفتن بیتالمال رسیدگی نمیکند. اینها همه نشان از تفکرات آماتوری حاکم بر فوتبال ایران دارد. متأسفانه افرادی به جایگاه مدیریت رسیدهاند که تفکرات حرفهای، فرهنگی و اقتصادی ندارند و اینگونه است که پولهای بیزبان بیتالمال خرج بازیکنان بیکیفیت خارجی میشود! هیچ چیز سر جای خودش نیست. تیم هنوز مربی ندارد، ولی بازیکن به خدمت میگیرد. در این شرایط کسی هم پاسخگو نیست، علاوه بر این نباید از نقش دلالان غافل شد. فوتبال ما مثلثی است که مدیران عامل باشگاهها، سرمربیان و دلالان اضلاع آن را تشکیل میدهند. همه ضررها متوجه باشگاههاست، اما خبری از پاسخگویی نیست. اگر یکبار مدیرعامل یا مربی که مسئول خرید بازیکن خارجی بیکیفیت است، مورد بازخواست قرار گیرد دیگر کسی جرئت نمیکند بیمحابا و بدون محاسبه پول بیتالمال را خرج کند. در فوتبالی که همه ارکانش از بازیکن و مربی گرفته تا مدیر، غیرحرفهای و آماتور هستند نمیتوان بیش از این انتظار داشت.