در روز‌های اخیر و با سفر لعیا جنیدی، معاون حقوقی رئیس جمهور به ژاپن زمزمه‌هایی در فضای مجازی در مورد پوشش او شنیده شد. برخی پوشش مانتویی او را مناسب دانستند و برخی انتقاد کردند که بهتر بود او با پوشش معمول مقامات خانم ایران یعنی چادر در این مراسم رسمی حضور می‌یافت. صرف نظر از این نکته، اما به یک امر باید توجه کرد. نوع مواجهه جنیدی با پوشش چادر همواره به نحوی بوده که انگار جبری سنگین برای استفاده از آن دارد. او قبل از ورود به دولت همواره مانتویی بوده است، اما با انتخاب به عنوان معاون رئیس جمهور سعی کرد از پوشش چادر استفاده کند، اما هیچ گاه چادر را بر سر نینداخت و صرفا روی شانه‌ها نگه می‌داشت که این نحوه چادر سر کردن بیشتر شبیه به مسخره گرفتن این پوشش بود. حال هم که در ایران چادر می‌پوشد، گرچه نیم بند و به وصفی که رفت، در سفر خارج از کشور، با پوشش مانتو رفته و ناخودآگاه بیننده خارجی تصور می‌کند او در ایران مجبور به استفاده از چادر است و بدین ترتیب تصویر نامناسبی از ایران به جهان مخابره می‌شود.
جالب‌تر روزنامه آرمان ملی است که نوشته: «جنیدی در مصاحبه‌ای گفت که دلیل این تغییر پوشش خواهش حسن روحانی برای رعایت پروتکل کابینه بوده است.» و بعد برای آنکه به مخاطبانش بگوید روحانی تأکیدی بر پوشش چادر ندارد، آورده: «به نظر می‌رسد توصیه رؤسای جمهور اصلاحات و اعتدال به زنان کابینه برای استفاده از پوشش چادر کاهش بهانه مخالفان است و رئیس دولت اصلاحات و روحانی نشان دادند اجباری به استفاده از چادر برای زنان کابینه نیست.» و توجه نمی‌کند رئیس جمهوری که در حد پوشش اعضای کابینه‌اش توان مقاومت نداشته باشد، دیگر کجا می‌تواند کاری کند!
