رفتار حرفهای مارک ویلموتس فوتبال ملی ایران را به آینده امیدوار کرده است. حضور سرمربی تیم ملی در شهرهای مختلف، آنهم برای تماشای بازیهای لیگ برتر را باید به فال نیک گرفت و در صورتی که این پروسه ادامهدار باشد، قطعاً میتوان منتظر حضور چهرههای جدید و باانگیزهای در تیم ملی بود.
در تمام هشت سالی که کارلوس کیروش در ایران حضور داشت و سکان هدایت تیم ملی کشورمان را برعهده داشت، همواره این انتقاد به او وارد بود که چرا دستیار سابق فرگوسن مانند سایر مربیان حرفهای دنیا علاقهای به دیدن بازیهای لیگ ندارد. این انتقاد بارها از سوی مربیان داخلی مطرح شد و هر بار نیز با واکنشهای نهچندان حرفهای کیروش همراه بود. ضمن اینکه در این سالها مدیریت فدراسیون نیز ترجیح میداد به این مسئله بیتفاوت باشد و روی حرف مرد پرتغالی حرفی نزند. همین خاطرات تلخ برای جامعه فوتبال کافی بود تا در زمان انتخاب سرمربی جدید و عقد قرارداد با ویلموتس همه نگران تکرار این مسائل باشند. البته هنوز زمان زیادی از شروع همکاری با مرد بلژیکی نگذشته، اما در همین مدت اندک نیز رفتارهای او ما را به آینده امیدوار کرده است. سفر ویلموتس به سیرجان فاز مثبتی را به لیگ برتر تزریق کرده و حالا بازیکنان ناشناخته، گمنام و جامانده از تیم ملی میدانند که سرمربی تیم ملی روی تیمهای لیگ حساب کرده و منتظر است تا ستارههای ایرانی بدرخشند و آنها را به اردوی تیم ملی دعوت کند.
تأکید زیاد کیروش بر استفاده از لژیونرها و بازیکنان دورگه و پرورش یافته در خارج از کشور یکی دیگر از انتقادهای همیشگی علیه این مربی بود. از آنجا که سرمربی قبلی عملاً اعتقادی به لیگ برتر نداشت، در کل این هشت سال تنها چند بازی را تماشا کرد. در همان معدود دیدارها نیز تنها به رفتن به ورزشگاه آزادی بسنده میکرد و به ندرت حاضر به سفر به شهرهای دیگر میشد. این هم یکی دیگر از دلایلی است که حضور ویلموتس در شهر سیرجان را پررنگتر جلوه داد. آقای سرمربی علاوه بر تماشای بازی گلگهر و پارس جنوبی، از امکانات ورزشگاه سیرجان نیز بازدید کرد. او حتی دعوت میزبان برای بازدید از معدن گلگهر را هم با کمال میل پذیرفت. جدا از بحثهای فنی، ویلموتس با این رفتارها نشان داد که راه و رسم به دست آوردن دل مردم و هواداران را میداند. با این روحیه قطعاً سیرجان آخرین شهری نیست که سرمربی به آنجا سفر و یکی از بازیهای لیگ را تماشا کرده است.
تیمهای غیرتهرانی قطعاً به اندازه سرخابیها به چشم نمیآیند. پرسپولیس و استقلال حتی اگر نتایج ضعیفی هم بگیرند باز هم بازیکنانشان آنقدر مورد توجه رسانههای مختلف هستند که سرمربی تیم ملی آنها را فراموش نکند، اما در شهرهای دیگر نیز هستند بازیکنانی که اسم و رسمدار نیستند، ولی پتانسیل درخشش و ستاره شدن را دارند. سردار آزمون و علیرضا جهانبخش، دو لژیونر این روزهای فوتبال ایران نه استقلالی بودند و نه پرسپولیسی. در صورتی که ویلموتس به تغییر نسل، استفاده از نیروی جوان و کشف استعدادهای ناب میاندیشد، بهترین کار زیر نظر گرفتن بازیهای لیگ برتر و حتی لیگ یک است. قطعاً هستند بازیکنانی که با کمی انگیزه و توجه شکوفا میشوند و تواناییهای یک جوان ایرانی را در مستطیل سبز به عرصه نمایش میگذارند. در این بین تلاش کادر فنی، جدیت سرمربی و برنامههای بلندمدت فدراسیون نقش مهمی خواهد داشت. ویلموتس پس از تعطیلات چند روزه خود، طبق برنامه قرار است دربی تهران را زیر نظر بگیرد و انتظار میرود فدراسیون برای ادامه این روند برنامهریزی کند. تیم ملی، انتخابی جام جهانی را در پیش دارد و نسلی که کیروش بر آن تأکید زیادی داشت، بعضاً به سن بازنشستگی رسیدهاند. ضمن اینکه ویلموتس باید این فرصت را به دیگر بازیکنان هم بدهد تا آنها نیز شانس خود را برای پوشیدن پیراهن تیم ملی امتحان کنند. نگرانی اصلی اینجاست که با حساس شدن رقابتهای انتخابی، سرمربی تیم ملی بیخیال استعدادیابی شود و آقایان در فدراسیون نیز همانند زمان کیروش فقط به گرفتن نتیجه، صعود به جام جهانی و اضافه کردن ستارههایشان فکر کنند.