نه لطف میکنند و نه از خود گذشتگی، همه آنچه انجام میدهند چیزی بیش از وظیفهای نیست که برعهدهشان گذاشته شده، اما منت گذاشتن، تنها برداشتی است که میتوان از لحن صحبتهایشان داشت!
تکیه زدن بر صندلیهایی که ریاستش را برعهده دارند هر کدام وظیفهای سنگین بر گردنشان میگذارد. وظایفی که انجام دادن آن، حتی اگر به نحو احسن باشد و بیهیچ اشتباهی باز هم وظیفه است، نه لطف! با وجود این آنچه از نوع نگاه و لحن گفتار آقایان برمیآید، این است که انجام تکتک وظایفشان را لطفی میدانند که به ورزش شده که اگر غیر از این بود منت گذاشتن از سر و روی حرفهایشان نمیبارید.
بدون شک کسی انتظار ندارد که وزارت ورزش همه مشکلات مالی ورزش را حل و گره از مشکلات تکتک رشتهها باز کند، اما دستکم میتواند گامی مفید در این راستا بردارد، نه آنکه داورزنی معاون وزیر ورزش با بیان جملاتی، چون «به کشتی دو برابر سایر رشتهها پرداختی داشتیم»، شانه از زیر بار مسئولیت خالی کند و توپ را به زمین دیگری بیندازد. بدون شک آنچه بر اساس بودجه در نظر گرفته شده مجلس بین ورزشها تقسیم میشود، رقم قابل توجهی نیست، خصوصاً با توجه به شرایط اقتصادی کشور. البته قرار هم نیست، تاوان این نابسامانیها را ورزشکارانی بدهند که با جان و دل برای کسب افتخار برای ایران عزیزشان از جان و دل تلاش میکنند. همانطور که قرار نیست با کنایهها و منت گذاشتن، رشتههای ورزشی مختلف را سرخورده کرد!
انتظار نمیرود وزارت ورزش تمام مشکلات مالی رشتههای ورزشی مختلف را حلوفصل کند، اما وقتی انتظاراتمان از یک رشته آنقدر بالاست که توقع داریم همواره با دست پر و کسب حداکثری مدال از مسابقات مختلف بهخصوص رقابتهای حائز اهمیتی، چون المپیک بازگردد، به همان اندازه نیز باید سرکیسه حمایتی خود را برای آن شل کنیم، نه اینکه با مقایسههای غیرمعمول و غیرمعقول اوضاع را بدتر و ورزشکاران را سرخورده کنیم.
این درست نیست. بدون شک این نوع نگاه وزارت ورزش درست نیست. اینکه معاون وزیر دست به مقایسههای معالفارق بزند، درست نیست که اگر باشد، میتوان تکتک رشتهها را به شکلی متفاوت با همان رشتهها در سایر کشورها قیاس کرد و وزارت ورزش را به چالش کشید.
اما آیا این نوع نگاه و این روش میتواند دردی از ورزش ایران دوا کند؟
بالا رفتن هزینهها شرایط را برای ورزش بسیار سخت کرده، اما اگر بنا باشد با دستاویز قرار دادن شرایط نابسامان اقتصادی از سروته نیازهای واجب ورزش بزنیم، نمیتوانیم و نباید انتظار موفقیت، قهرمانی و مدال داشته باشیم. اینکه هزینه اعزامها بهواسطه نابسامانی ارزی چند برابر شده بهانه خوبی برای کنسل شدن اعزامها نیست.
همانطور که لغو اعزامها به بهانه عدم ضروری بودن آنها باعث شده بسیاری از ورزشکاران با هزینه شخصی راهی مسابقات شوند، قابل قبول نیست. در شرایطی که وزارتنشینان تأکید دارند از سفرهای غیرضروری باید کاست و این را مدیریت منابع میخوانند، اما افرادی از بدنه همین وزارت بیهیچ دلیل قانعکنندهای پای ثابت سفرهایی هستند که منت تأمین هزینههای مالی آن به اشکال مختلف بر سر ورزش گذاشته میشود و شاید به دلیل این تناقضهاست که آنچه آقایان مسئول به زبان میآورند قابل قبول و پذیرفتنی نیست و منت تلقی میشود که اگر غیر از این بود، لزومی به اصرار بر آن نبود. همه آنچه این روزها معاون وزیرورزش بر زبان میآورد و پیش از او نیز دیگر نفرات وزارت بارها و بارها به آن تأکید داشتند، وظیفه غیرقابل انکار آقایانی است که تصور میکنند بابت انجام آن لطف بزرگی به ورزش میکنند که به اشکال مختلف منتش را میگذارند.
حال آنکه اگر حتی برای نمونه یکی از ورزشکاران با لحنی مشابه گوشهای از صحبتهای آقایان را به زبان بیاورد با واکنشهای فراوان مواجه میشود، چراکه بهزعم همه کسب مدال و عنوانهایی، چون قهرمانی، وظیفه یک ورزشکار است، اما گویا تأمین بودجه ورزش و پرداخت آن به رشتههای مختلف وظیفه نیست که آقایان هرازچندگاه منت پرداخت آن را بر سر برخی رشتههای ورزشی میگذارند و تأکید میکنند که فلان رشته بیش از سایر رشتهها بودجه دریافت کرده، حال آنکه نه پرداخت بودجه به یک رشته لطف است و نه عدم پرداخت آنچه باید به رشتهای دیگر. افتخاری که داورزنی صراحتاً میگوید که پرداختی ما به تکواندو، کاراته، جانبازان و ... نصف کشتی است!