سرویس ورزشی جوان آنلاین: مشکلات و درددل‌های ورزشکاران تمامی ندارد و در این بین، وضعیت ورزشکاران جانباز و معلول به‌مراتب بدتر از سایرین است، به طوری که حتی صدای سیامند رحمان، قوی‌ترین پاراوزنه‌بردار جهان هم درآمده است: «اوضاع اصلاً خوب نیست. هزینه‌های ورزش حرفهای به شدت بالا رفته، ویتامین‌هایی که ۲۵، ۳۰ هزار تومان بود، چند برابر شده و هزینه رفت‌وآمد به تمرینات هم به شدت بالا رفته است. با این حال خیلی‌ها از پشت پرده خبر ندارند و فکر می‌کنند میلیاردرم و ماهانه ۱۰۰ میلیون می‌گیرم. البته همه چیز مادیات نیست و حضور مسئولان می‌تواند به ما روحیه بدهد. شاید هم با مشاهده سختی تمرینات از نزدیک متوجه شوند که چه زحمتی می‌کشیم، اما متأسفانه مسئولان استان به ما اهمیتی نمی‌دهند. دوست هم ندارم از کسی کمک بخواهم، چراکه هدفم افتخارآفرینی برای ایران است، اما اگر یک روز تمرین نکنم از حریفان عقب می‌افتم. من برای مردم تمرین می‌کنم، خیلی‌ها نمی‌دانند چه شب‌هایی که از درد دست نمی‌توانم بخوابم. در مقابل تمام زحماتی که می‌کشم، احترام مردم را دارم، چیزی که نمی‌توان با پول خرید.» البته این تنها سیامند رحمان نیست که گله دارد. علی محمدیاری، عضو تیم دوومیدانی جانبازان و معلولان هم از بی‌توجهی‌ها گله دارد و می‌گوید که اگر کمک‌های همسرش نبود، خیلی وقت پیش از ورزش کناره‌گیری می‌کرد: «متأسفانه پس از بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا به حال خودمان رها شدیم. باید برای حضور دوباره در انتخابی ۵۰۰ هزار تومان دیگر بدهم تا بتوانم برای کسب سهمیه المپیک به مسابقات جهانی امارات اعزام شوم، آن‌هم در شرایطی که برای تأمین هزینه‌های زندگی‌ام در اداره بهزیستی مشغول به کار هستم. اوضاع اصلاً خوب نیست، شرایط پارادوومیدانی‌کاران به لحاظ مالی و امکانات، آنقدر پیچیده است که برخی از ورزشکاران انگیزه‌ای برای تمرین کردن ندارند و می‌خواهند عطای حضور در دوومیدانی را به لقایش ببخشند.»
