سرویس ورزش جوان آنلاین: یک تیم ورزشکار و یک تیم همراه؛ حکایت اعزام به رقابت‌های بین‌المللی است، حکایتی که تا چند وقت پیش حساسیت چندانی روی آن نبود و فدراسیون‌ها و باشگاه‌ها تا جایی که می‌توانستند سعی می‌کردند سنگ‌تمام بگذارند و کمتر کسی را در سفرهایشان از قلم بیندازند، مانند بعضی اوقات که تعداد همراهان و افراد اضافه یک تیم اعزامی بیشتر از ورزشکارانش می‌شد. گاهی هم چند برابر، مانند چند سال پیش که قرار بود برای اعزام یک ورزشکار به رقابت‌های جهانی تیروکمان در امریکا، چهار همراه اعزام شود!
هرچه بود، اما گویا قرار است گوش‌ها تیزتر و چشم‌ها ریزبین‌تر شود. بی‌پولی و سال سخت اقتصادی کشور همه را حساس کرده تا جلوی ریخت و پاش گرفته شود و توریست‌هایی که همراه تیم‌های ورزشی به مسابقات خارج از کشور می‌روند، کمتر شوند. توریست‌هایی که در بین آن‌ها می‌توان از نماینده مجلس و رئیس هیئت دید تا اقوام و خویشان مدیران!
اما تحریم‌ها و مشکلات ارزی گویا قرار است باعث شود که سفره همراهان اضافه کاروان‌های ورزشی جمع شود. البته نه به این خاطر که به عقیده مسئولان حضور آدم‌های اضافه در اعزام‌ها مثبت است یا منفی، مشکل بی‌پولی و بودجه‌ای است که گویا دیگر برای همراه بردن دوست و نماینده به سفر‌های خارجی ورزشی دیگرکفاف نمی‌دهد!
همین می‌شود که امروز از وزیر ورزش گرفته تا رئیس کمیته ملی المپیک مصاحبه و توصیه به صرفه‌جویی می‌کنند. آن‌ها می‌گویند سال، سال کسب سهمیه المپیک است و پول محدود، همان بودجه هم اگر به ورزشکار نرسد، المپیک می‌شود بی‌المپیک.
البته گوش برخی مدیران فدراسیون‌ها و باشگاه‌های دولتی بدهکار نیست. می‌خواهد سال آسان اقتصادی باشد و فراوانی پول یا سال سخت اقتصادی باشد و بی‌پولی، اعزام‌های آن‌ها پر از آدم اضافه و توریست‌هایی است که خروجی‌شان برای ورزش صفر است، مانند همین کاروان عریض و طویل فدراسیون دوومیدانی به قهرمانی آسیا در دوحه قطر که نام ۱۶ ورزشکار و ۹ همراه را داده بودند. مانند فدراسیون دوومیدانی کم نیستند، گویا هر فدراسیون تا هر جا تیغش ببرد، می‌خواهد آدم اضافه در کاروان اعزام خارجی جای دهد. اعزامی که برای توریست‌های ورزشی هم فال است و هم تماشا!
این روزها، اما تحریم و گرانی ارز آنقدر به ورزش فشار آورده که به نظر می‌رسد برخی مدیران بیشتر از هر زمان دیگری باید دور پیغام و پسغام‌ها و درخواست‌های این و آن را که برای سفر خارجی همراه تیم به دفترشان فکس می‌شود، خط بکشند و خجالت‌زده شوند که دست‌شان مانند گذشته باز نیست که افراد اضافه را با بودجه بیت‌المال همراه تیم‌های ورزشی به سفر سیاحتی بفرستند!
چه به سر ورزش آمده؟ این واقعیت است که در روز‌های سخت اقتصادی در کشور، عده‌ای از مدیران ورزش از فدراسیون گرفته تا باشگاه‌های فوتبال دولتی درکی از شرایط ندارند و حواس‌شان جمع نیست که دیگر مانند گذشته نمی‌توانند از بیت‌المال برای این و آن کرم‌بخشی کنند و نماینده مجلس، رئیس هیئت و خانواده را به سفر خارجی بفرستند. همین است که با وجود سختی‌ها همچنان حیف و میل‌شان ادامه دارد و با پولی که ماهانه از نفت به حساب مجموعه‌شان واریز می‌شود، سعی در آدم‌پروری دور و بر خودشان دارند با اشانتیون سفر خارجی همراه تیم.
رضا صالحی‌امیری، رئیس کمیته ملی المپیک در این باره به «جوان» می‌گوید: «در جلسات منظمی که با فدراسیون‌ها ایام مختلف داریم، نسبت به صرفه‌جویی و اعزام نکردن افراد اضافه همراه تیم‌ها تأکید می‌کنیم، اما متأسفانه گوش نمی‌دهند و رعایت نمی‌کنند و ما باز شاهد هستیم با تیم‌هایی که به مسابقات خارجی می‌روند، نفراتی اعزام می‌شوند که حضورشان هیچ تأثیری ندارد. برای کنترل و جلوگیری از چنین رویه‌ای باید مکانیزم نظارتی خارج از مجموعه ورزش وجود داشته باشد.»
البته رئیس کمیته ملی المپیک ریشه چنین بی‌توجهی به شرایط کشور را در بودجه نفتی می‌داند: «پول نفت با یک چک از خزانه به فدراسیون می‌رسد و وزنی هم ندارد. مدیر فدراسیون بدون اینکه زحمتی بکشد و تلاشی کند، بودجه می‌گیرد، به همین خاطر دغدغه‌ای برای چگونه خرج کردن آن ندارد. برای اینکه فدراسیون‌ها قدر بودجه‌شان را بدانند باید مدیر فدراسیون‌ها به سمت جذب اسپانسر برای اعزام‌های خارجی بروند.»
صحبت‌های صالحی‌امیری حاکی از حکایت تلخ حاکم بر ورزش ایران است. ورزشی که مدیران دولتی با بودجه نفتی که می‌گیرند، نسبت به استفاده از ریال به ریال آن دغدغه‌ای ندارند. مدیرانی که مدیر هزینه هستند تا مدیر درآمد. هرچه پول به حساب آن‌ها واریز شود، برای ریال آخرش هم برنامه می‌ریزند و وقتی حساب خالی می‌شود برنامه‌ای در چنته برای درآمدزایی ندارند. همین می‌شود که اعزام افراد اضافه همراه کاروان‌های ورزشی در سخت‌ترین شرایط مالی کشور متوقف نمی‌شود تا نماینده مجلس و اقوام همسر در مواجهه با مدیر فدراسیون ابروهایشان را بالا نیندازند و شکایت نرفتن به سفر خارجی نکنند!
چه باید کرد؟ شاید در حال حاضر ضروری‌تر از هر چیزی همانطور که رئیس کمیته ملی المپیک می‌گوید، این باشد که نهاد‌های نظارتی و بازرسی در ورزش فعال‌تر شوند تا دست برخی مدیران ورزشی در حیف و میل بیت‌المال این چنین باز نباشد.
