جوان آنلاین: مهدی فضائلی طی یادداشتی در روزنامه صبح نو نوشت: برخی ایمان را به ایمان مستقر (ایمان پایدار) و ایمان مستودع (ناپایدار) تقسیم کردهاند. راه تمیز ایمان پایدار از ایمان متزلزل و سست، نحوه خروج از فتنهها و امتحانات گوناگون است.
«أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یتْرَکوا أَنْ یقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یفْتَنُونَ»
آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم رها میشوند و مورد آزمایش قرار نمیگیرند؟
«وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَلَیعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ»
و به یقین کسانی را که پیش از اینان بودند آزمودیم تا خدا آنان را که راست گفتهاند معلوم دارد و دروغگویان را [نیز]معلوم دارد.
بسیاری بوده و هستند که در مسیر ایمان قرار گرفتند؛ اما در مواجهه با امتحانات گوناگون اخلاقی، سیاسی، اقتصادی یا ابتلائات جانی برای خود و نزدیکان و امثال آن تاب تحمل نداشته و ایمانشان را یا کلاً از دست دادهاند، یا در مجموع سربلند از آن امتحان و ابتلا خارج نشدهاند.
در مقابل، انسانهایی راسخ و مستحکم را میشناسیم که در مقابل آزمونهای سخت و دشوار با عزت و راستقامت ظاهر شدهاند.
مصادیق این دو گروه را هم در میان توده و عموم جامعه میتوان دید و هم در میان خواص و البته در میان خواص چشمگیرتر به نظر میرسد.
بسیار انسانهای صاحبنام و در مقاطعی خوشنام را میتوان نام برد که در صحنه و میدانی از آزمون الهی مردود شده و یکباره آنچنان سقوط کردهاند که از شمار اهل حق خارج شده و در جبهه باطل قرار گرفتهاند و از سوی دیگر خواصی را سراغ داریم که در برابر فتنههای گوناگون نهتنها کم نیاورده بلکه روح و ایمانشان صیقل خورده و نورانیتر مسیر حق را ادامه دادهاند.
در نظر نویسنده و همه آنانی که با سردار سرتیپ پاسدار دکتر احمد فضائلی حشر و نشر داشتهاند، او مصداق شایستهای از ایمان مستقر بود.
نزدیک نیمقرن از عمر خود را در راه اسلام ناب سپری کرد. از جبهه مقابله با رژیم صهیونیستی تا مبارزه با رژیم طاغوت، از حضور و جانبازی در دفاع مقدس در جنگ سخت تا دفاع مقدس در نبرد نرم و از طهارت اقتصادی تا بردباری مثالزدنی در مرگ فرزند، ثابت قدم و استوار طی طریق کرد.
او لحظهای در یاری امام راحل ره و جانشین شایسته ایشان امام خامنهای (مدظلهالعالی) درنگ نمیکرد و روزبهروز باورش به صدق وعدههای الهی بیشتر میشد. این سردار مؤمن، شجاع، اندیشمند، انقلابی و ولایتمدار مصداق «عاش سعیداً و مات سعیداً» بود.
خدایش با اولیای خود محشور و ما را نیز ایمان مستقر عطا فرماید.