فضاي سياسي دوران جدال انتخاباتي آمريكا به گونه اي بود كه برخي از تحليل گران تاكيد داشتند كه روسيه بين دونالد ترامپ و هيلاري كلينتون، علاقه مند است كه ترامپ پيروز انتخابات رياست جمهوري شود. همين مسئله باعث شده تا حتي برخي از مقامات آمريكايي كه هنوز هم بر آن اصرار دارند، به اين سمت گرايش پيدا كنند كه مسكو در انتخابات آمريكا تلاش و دستكاري كرد تا ترامپ را به پيرزوي برساند.
اين مسئله بعد از مشخص شدن پيروز انتخابات تا كنون به يكي از چالش هاي اساسي آمريكا و روسيه تبديل شده و اخيرا آمريكا 13 شهروند روسيه را متهم كرده است كه در انتخابات آمريكا دخالت مستقيم داشته اند. اتهامي كه روسيه همواره آن را تكذيب مي كند اما فضاي به وجود آمده به شكلي است كه ديگر كشورهاي غربي نيز بر اين مسئله تاكيد دارند و حتي عنوان مي كنند كه روس ها در همه پرسي خروج انگليس از اتحاديه اروپا دست داشته اند. اين پايان ماجرا نيست بلكه برخي از تحليل ها و تاكيدات به اين سمت پيش رفته است كه مسكو در انتخابات عمده كشورهاي اروپايي براي پيروز كردن مخالفان اتحاديه اروپا در كشورهاي اروپايي داست دارد.
اين رويكرد كه روسيه خواهان پيروزي ترامپ بوده و به همين دليل جلوي فعاليت هاي مبارزاتي هيلاري كلينتون سد ايجاد كرده، باعث شد تا تحليل ها به سمتي پيش برود كه گفته شود در دوران ترامپ مناسبات و روابط سياسي بين مسكو و واشنگتن خوب خواهد شد. حتي بعد از پيروزي ترامپ چنين تمايلاتي به چشم آمد كه موجب خشم دموكرات ها و حتي برخي از جمهوريخواهان شد. اين طيف معتقد بوده اند كه ترامپ با آبروي سياسي آمريكا بازي مي كند.
در حالي كه نمونه هاي فراواني وجود دارد كه نشان مي دهد روابط بين روسيه و آمريكا طي 14 ماه گذشته نه تنها بهبود پيدا نكرده بلكه بدتر از دوران اوباما شده است اين در حالي است كه تنش بين دو كشور در دوره اروباما نسبت به دوره بوش پسر به سمت كمتر شدن پيش مي رفت. اگرچه روسيه در دوران بوش پسر به شكلي كه اكنون در حال فعاليت در نظام بين الملل است، وارد نشده بود.
اما بحث تحريم هاي مجدد و يكجانبه آمريكا عليه روسيه، تهديدات و آمادگي نظامي در حوزه شرق آسيا، تهديد كره شمالي از سوي آمريكا و همچنين چالش هاي بين دو كشور در سوريه و غرب آسيا نشان مي دهد كه بر خلاف برخي از تحليل ها و مواضع مقامات آمريكايي، روابط بين روسيه و آمريكا در دوران ترامپ بدتر شده و چشم انداز مناسبي هم براي آن متصور نيست.
اگر چه تحريم هاي غرب‌عليه روسيه پس از بحران اوكراين و شبه جزيره كريمه، يعني در دوره باراك اوباما ايجاد شد اما در دوران ترامپ، آمريكا به شكل يكجانبه به گونه اي در پي تحريم هاي روسيه گرايش پيدا كرد و برخي از آنها را اعمال كرد كه اروپا نيز نسبت به آن واكنش نشان داد. اين چالشي است كه هنوز هم وجود دارد و تمايلات يكجانبه گرايانه آمريكا براي تحريم عليه روسيه ادامه دار خواهد بود.
نمونه ديگر تنش و چالش بين دو كشور به نوع برخورد دولت ترامپ با كره شمالي و افزايش توان نظامي واشنگتن در حوزه آسيا – پاسيفيك برمي گردد. يعني جايي كه روسيه در آن مرزهاي مشترك و منافع مشخص دارد. آمريكا با تهديد به حمله نظامي به كره شمالي و افزايش توان نظامي و ميزان مانورهاي خود با متحدان به سمتي پيش رفت كه روسيه را به طور مستقيم درگير و آن را وادار كرد تا در جزاير مورد اختلاف با ژاپن توان نظامي خود را افزايش داده و حتي مانورهاي آمادگي برقرار كند.
اختلاف و چالش مهمتر بين روسيه و آمريكا در حال حاضر در غرب آسيا و در سوريه است. جايي كه روسيه براي آن سرمايه گذاري كرده و براي بازگشت به خاورميانه و ائتلاف سازي هاي جديد برنامه بلندمدت دارد. به همين مناسبت به طور مستقيم عليه داعش وارد جنگ شد و به همراه متحدان خود باعث نابودي اين طيف تروريسم بين المللي شد. در چنين شرايطي كه ترويسم در اين منطقه در حال ريشه كن شدن بود، آمريكا براي اينكه به همراه متحدان منطقه اي خود قافيه را كاملا نبازد، دست به سناريوي جديد زد و با علم كردن طيف هايي از كردهاي منطقه بويژه در شمال سوريه، به دنبال جداسازي سرزميني در اين منطقه است كه مي تواند بحراني بلندمدت را در غرب آسيا ايجاد كند كه كشورهاي مختلف را با خود درگير كند. از اين منظر نه تنها مناسبات بين مسكو و واشنگتن بهبود نخواهد يافت بلكه به سمت چالش هاي جديد و عميق تر پيش خواهد رفت.
