امير قلعه‌نويي موفق‌ترين و پرافتخارترين مربي ليگ برتر است. او به لحاظ فني يكي از بهترين‌هاي نيمكت فوتبال باشگاهي ايران است، اما ژنرال برخي مواقع با بيان بعضي حرف‌ها باعث تعجب‌مان مي‌شود، مثل اينكه مي‌گويد «با يك تمرين ساده فوتبال مي‌توان 4 هزار ساعت به جامعه و قشر جوان آن سرويس داد!» در اينكه فوتبال به عنوان يك پديده اجتماعي مي‌تواند تأثيرات شگفت‌آوري روي روابط و ضوابط اجتماعي داشته باشد، هيچ شكي نيست. همين يك‌شنبه شب تيم ملي مصر بعد از 28 سال راهي جام جهاني شد. جادوي فوتبال مردم كشوري را كه طي سال‌هاي گذشته با شديدترين بحران‌هاي سياسي دست و پنجه نرم كرده‌اند، چنان متحد كرد كه صحنه‌هاي ديدني و فراموش نشدني رقم خورد. در كشور خودمان هم از اين دست اتفاقات زياد رخ داده، اما اين تنها يك سوي ماجراست.
امير قلعه‌نويي مي‌گويد درهاي تمرين تيم‌هايش را باز مي‌گذارد و عنوان مي‌كند كه «اگر هزار نفر سر يك تمرين بيايند حداقل هشت ساعت جاي آلوده نمي‌روند و اگر اين هشت ساعت را ضربدر 500 كنيم، 4 هزار ساعت به جامعه با يك تمرين ساده سرويس داده‌ايم، آن هم به نسل جوان، به استقلال هم بايد اين ديدگاه را داشته باشيم.»
اينكه امير قلعه‌نويي با استفاده از چه فرمول و روش رياضي به اين اعداد و ارقام رسيده جاي خود، اما به جز آن چند سؤال اساسي هم پيش مي‌آيد كه بد نيست سرمربي ذوب‌آهن به آنها پاسخ دهد.
اول اينكه قلعه‌نويي از بيان اين حرف‌ها به دنبال چيست، آن هم وقتي نام استقلال را به ميان مي‌آورد؟ بدون ترديد اين نگاه به دنبال سرازير كردن پول بيشتر به سمت فوتبالي است كه همين حالا هم ميليارد، ميليارد از بيت‌المال و جيب همان جوان‌هايي كه قلعه‌نويي دم از آنها مي‌زند، مي‌مكد.
حرف‌هاي قلعه‌نويي در نگاه اول درست است، اما اين فقط يك بعد قضيه است. حرف‌هاي او در فوتبالي جواب مي‌دهد كه از پايه درست رشد كند و به ثمر بنشيند. نگاه به استقلال، پرسپوليس و حتي دو تيم بزرگ اصفهاني و تيم‌هايي چون تراكتورسازي بايد اين‌گونه باشد، ولي وقتي همين حالا تمام تيم‌هاي ياد شده با درصدهاي كم و زياد و مختلف و به تناسب قدرتشان مشغول ارتزاق از بيت‌المال و حرام كردن آن هستند آيا مي‌توان به آنها اين نگاه را داشت؟
استقلال، پرسپوليس و بقيه تيم‌ها به قول قلعه‌نويي سرمايه ملي هستند. به قول او فوتبال تهديد نيست و فرصت است، اما مثل اينكه قلعه‌نويي تمام اتفاقات و رخدادهاي فوتبال را تنها از يك سمت نگاه مي‌كند، كدام‌يك از سرمايه‌هاي ملي اين مردم و مملكت انبوهي از پرونده‌هاي محكوميت و محروميت در مجامع بين‌المللي دارند؟ كدام يك پول مي‌گيرند، بدون اينكه كوچك‌ترين بازده يا سودي به حال كشور داشته باشند؟
جناب ژنرال، اين فوتبال و راهي كه در پيش گرفته، نه تنها فرصت نيست بلكه عين تهديد است. تهديد منابع ملي، تهديد بيت‌المال، تهديد نسل جوان، تهديد فرهنگ و اخلاق و در نهايت تهديد آبروي ورزش يك كشور. درهاي تمرين تيم‌هاي شما باز است كه چه اتفاقي بيفتد؟ جوان بيايد كه چه ببيند؟ ستاره‌هاي ميلياردي را كه حتي 100 هزار تومان هم نمي‌ارزند يا بازيكناني را كه بعد از تمرين و مسابقه قليان دست مي‌گيرند و در نهايت هم ليدرهايي كه خود شما كم دور و اطرافتان نداريد و از ادبياتشان هم كه نگوييم، بهتر است.
فوتبال يك پديده تأثيرگذار اجتماعي است، پديده‌اي كه اگر درست باشد و درست به مسائل ورود كند، حتماً نتايج مطلوبي خواهد داشت، اما جناب ژنرال چيزهايي را كه شما دم از آنها مي‌زنيد، رؤياي شيريني است كه فوتبال ايران فرسنگ‌ها تا رسيدن به آن فاصله دارد و به نظر مي‌رسد بيان آنها تنها براي سرپوش گذاشتن روي معضلات و مشكلاتي است كه در حال حاضر فوتبال ايران با آن درگير است.
