داستانك

خیال برگشتن نداری

از خواب پرید . از پشت پنجره ماه را تماشا کرد.
 عکس پسرش را از طاقچه برداشت.
_ : پسرم همه ی همرزم هایت برگشتند. یکی جنازه اش آمد. دیگری بدون پاهایش
برگشت. و آن یکی بعد چند سال اسارت آمد. و بالاخره یکی دیگر از
همسنگرهایت با یک پلاک به خانه برگشت.
 اما انگار از آن جمع کسی که هرگز برنخواهد گشت، تویی..