کد خبر: 635743
تاریخ انتشار: ۰۷ اسفند ۱۳۹۲ - ۰۹:۴۹
محمدجواد اخوان
در بحبوحه فتنه 88 و درست زماني كه دود شعله‌هاي آتش خيانت برخي از خواص در چشم نظام و ملت ايران مي‌رفت برخي از آتش بياران فرصت‌طلب معركه كه از فراست بيشتري برخوردار بودند و قدرت نظام اسلامي و ايمان ملت ايران را دريافته بودند، تلاش كردند تا بي‌سر و صدا خود را جداي از فتنه‌گران جلوه دهند و با در پيش گرفتن حركت با چراغ خاموش مترصد فرصت گردند. اينان به رغم آنكه خود نقش پررنگي در ايجاد اين فضا داشتند و در جلسات محفلي براي پيشبرد فتنه و مطالبات غيرقانوني و زياده خواهانه آن از هيچ كوششي دريغ نمي‌كردند؛ آنگاه كه علايم احتضار فتنه كم كم آشكار گرديد با تغيير رويكرد سوداي بازگشت به قدرت در سر پرورا‌ندند.  از جمله اين طيف از اشخاص و جريانات سياسي مي‌توان به مجمع روحانيون مبارز و دبيركل و رئيس شوراي مركزي آن اشاره كرد كه امروز تلاش مي‌كنند با بازتعريف اصلاحات خود را به چارچوب سياسي مرسوم كشور تحميل نمايند.
ملت ايران هنوز فراموش نكرده‌اند كه چه كساني دعوت به راهپيمايي غيرقانوني براي 30 خرداد1388 نمودند كه يادآور‌ جنگ مسلحانه 30خرداد1360 گروهك نفاق بود و صحنه را براي جولان تروريست‌هاي طرد شده از سوي ملت فراهم آورد. هنوز از يادها نرفته است كه چه كساني آنگاه كه نهادهاي رسمي و قانوني كشور، صحت انتخابات را تأييد كردند   با تقلب از روي نسخه جين شارپ زمزمه‌هاي رفراندوم را جاري كردند.  هنوز كلام سيدمحمدعلي ابطحي عضو ارشد اين حزب در دادگاه و مصاحبه خبري پس از آن كه در آن پشت صحنه كينه و عناد اين گروه با نظام را برملا ساخت فراموش نشده است و مخاطبان محترم نيز يادشان هست كه ابطحي از عزم يكي از اعضاي ارشد مجمع - كه از قضاي روزگار اكنون در يك مسئوليت اجرايي قرار گرفته- كه براي توليد خوراك خبري براي رسانه استعمار پير برنامه‌ريزي مي‌كرد خبر داد.
آيا سردمداران اين گروه تصور مي‌كنند مردم و ناظران سابقه نامطلوب خلوت‌كنندگان با حامي مالي انقلاب‌هاي رنگي و مخلي را از ياد مي‌برند و مي‌توان ننگ را با رنگ پاك كرد؟
پوشيده نيست كه چندي است عزم راسخي در چنين جرياناتي براي بازگشت به قدرت بدون آنكه اشتباه خود را پذيرفته و از ملت ايران عذرخواهي گردد مشاهده مي‌شود. ممكن است فضاي پس از انتخابات رياست جمهوري يازدهم آنان را به اين اشتباه محاسباتي انداخته باشد كه اين آرزوي چندساله‌شان به تحقق نزديك‌تر شده باشد. حال آنكه حقيقتا چنين نيست.  خاتمي و يارانش از سياست بي‌بهره نيستند و حتي اگر با محاسبات ساده سياسي نيز به ماجرا بنگرند متوجه خواهند شد كه هزينه‌اي كه اين جريان در اثر استحاله فكري و سياسي خود از خط امام (ره) و بعد هم آتش‌افروزي در فتنه 88 بر نظام و انقلاب تحميل نمود بيش از آن است كه قابليت پذيرش مخاطره مجدد را داشته باشد. طبيعي است كه آنچه براي يك نظام سياسي اصالت دارد، امنيت هستي شناسانه و هويتي آن است و اهميت اين مسئله تا آنجاست كه ورودي‌هاي خود را در مقابل عوامل مغاير با اين ساحت مراقبت نمايد.  خاتمي و يارانش خودشان نيز به نيكي مي‌دانند تا زماني كه عذرخواهي به معناي واقعي كلمه رخ ندهد، هيچ اعتمادسازي انجام نخواهد گرفت و اتفاقاً اصرار آنها براي بازگشت بدون عذرخواهي خود بر پيچدگي ماجرا افزوده است.
كساني كه اكنون به خاطر هزينه فوق‌العاده‌اي كه به نظام و انقلاب و به دليل همراهي با دشمن تحميل كرده‌اند حاضر به عذرخواهي نيستند چه تضميني وجود دارد كه در بزنگاه‌هاي حساس كشور حيثيت و عزت ملي را مخلصانه به دشمن واگذار نكنند؟ آيا  محتمل نيست كه خود اين لجاجت بر عدم عذرخواهي حاكي از ارسال علائمي به طرف غربي باشد كه نشان دهد غربزدگان و غربباوران هنوز مي‌توانند مايه اميد براي دشمن باشند؟
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار