جوان آنلاین: ظاهراً باید هر هفته از بی‌کیفیتی و بی‌خاصیتی فوتبال باشگاهی ایران بنویسیم و از هواداران این فوتبال بیت‌المال‌خور و بی‌فایده بپرسیم چطور حاضرید وقت گرانبها و پول زحمت‌کشیده خود را خرج دیدن این فوتبال کنید؟ چطور حاضرید روح و روان خود را عذاب بدهید؛ بروید مشتی بازیکن بی‌خاصیت و میلیاردی‌بگیر را ببینید که کوچک‌ترین تعصبی نه به تیم‌شان دارند و نه به هوادار تیم‌شان.
امروز اصلاً بحث رنگ یا این تیم و آن تیم نیست. یک نگاه به جدول لیگ مثلاً برتر و حرفه‌ای ایران بیندازید، خودتان حساب کار دست‌تان می‌آید که منظورمان چیست. شش هفته از شروع مسابقات گذشته و اگر خوش‌بین باشیم، شاید تیم صدرنشین امروز ۱۱ امتیاز داشته باشد، در غیر این صورت با گذشت شش هفته هنوز هیچ تیمی به امتیاز ۱۰ نرسیده است. حالا بازهم از شما هوادار محترم می‌پرسیم، واقعاً چنین فوتبالی ارزش دیدن و وقت گذاشتن دارد؟ واقعاً می‌ارزد که از جیب خرج کنی و مسافت طولانی تا ورزشگاه را بروی و بعد با اعصابی خراب شده برگردی و بخواهی هفته کاری خود را شروع کنی؟
بدون تعارف و رودربایستی عنوان کنیم که نه برای مدیران فوتبال، نه مربیان و نه بازیکنان هوادار هیچ ارزشی ندارد. سفره‌ای پهن شده و این جماعت هر کدام سهم میلیاردی و چندمیلیاردی و چند ۱۰ میلیاردی و چند ۱۰۰ میلیاردی خود را برمی‌دارند، حالا می‌خواهد هوادار سکته کند یا نه برای هیچ‌کدام‌شان اهمیتی ندارد. تازه اینها بخشی هستند که ریالی قرارداد دارند، بماند آنها که دلاری و یورویی قرارداد امضا می‌کنند و به ریش همه می‌خندند.
این فوتبالی است که با سرعتی عجیب در حال سقوط است؛ فوتبالی که دیگر هیچ حرفی برای گفتن ندارد؛ فوتبالی که از همین حالا مدیرانش سر و دست می‌شکنند برای مسافرت به ینگه دنیا و ماتم گرفته‌اند که چرا دولت ترامپ به آنها ویزا نمی‌دهد. این فوتبالی است که هوادار برای آن غصه می‌خورد؛ فوتبالی است که هوادار آن وقتی از ورزشگاه بیرون می‌آید از شدت خشم دهانش خشک شده و با چشمانی بهت زده این‌سو و آن‌سو را نگاه می‌کند تا کسی را پیدا و فریاد خشمش را بر سر او خالی کند.
امروز بحث، بحث تیمی خاص نیست. نوشتیم چیزی که اینها به اسم فوتبال به خورد هوادار و بیننده تلویزیونی می‌دهند، اصلاً فوتبال نیست. حالا تازه توقع دارند که صداوسیما به خاطر این توپ‌بازی‌های مسخره حق پخش هم به آنها بدهد. تا حالا کم از بیت‌المال خورده‌اند، حالا حق پخش هم می‌خواهند. حق پخش برای چه، برای اینکه علاوه بر هوادار حاضر در ورزشگاه، مردم پای تلویزیون را هم حرص بدهید تا به همه نشان دهید که چقدر از سطح اول فوتبال آسیا و نه جهان فاصله گرفته‌اید؟
روی صحبت‌مان باز هم با شما هواداران فوتبال است. باور کنید اگر فقط یک هفته فوتبال را تحریم کنید و به ورزشگاه نروید، هیچ چیزی از دست نمی‌دهید ولی شاید همین تحریم شما تلنگری باشد برای مربیان، بازیکنان و مدیران بی‌خیالی که یاد گرفته‌اند هیچ کاری نکنند و فقط پول بگیرند، چون خاطرشان جمع است که هوادار هست تا حمایت‌شان کند.
